Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pisarstwo Włodzimierza Kowalewskiego pokochałam lata temu przy okazji lektury "Bóg zapłacz!" Tym razem, przechodząc kryzys czytelniczy sięgnęłam po formę, która w takich okresach najbardziej się sprawdza, czyli po opowiadania i znowu wybór padł na Kowalewskiego. "Brzydki człowiek i inne opowiadania" to 11 bardzo przyjemnych powiastek, z których cztery spodobały mi się szczególnie. To dobry wybór kiedy ma się mało czasu albo nie jest w stanie skupić się opasłych powieściach. Miło spedziłam czas.

Pisarstwo Włodzimierza Kowalewskiego pokochałam lata temu przy okazji lektury "Bóg zapłacz!" Tym razem, przechodząc kryzys czytelniczy sięgnęłam po formę, która w takich okresach najbardziej się sprawdza, czyli po opowiadania i znowu wybór padł na Kowalewskiego. "Brzydki czł...

Rozwiń

Zwiń

No, gdyby tak uczono mnie historii w szkole to o wiele więcej bym z niej wyniosła! Wojciech Drewniak przedstawia ją bowiem tak, że czytelnik wie co sie działo i kiedy bez wkuwania dat. Podobało mi sie to, że autor choć ma o wiele większą wiedzę na jakis temat to trzymał się raz obranej ścieżki. Wszak jeśli kogos jakieś zagadnienie zainteresuje bardziej, to sam może pokopać w internecie lub bibliotece. Na pewno sięgnę po inne książki z tej serii.

No, gdyby tak uczono mnie historii w szkole to o wiele więcej bym z niej wyniosła! Wojciech Drewniak przedstawia ją bowiem tak, że czytelnik wie co sie działo i kiedy bez wkuwania dat. Podobało mi sie to, że autor choć ma o wiele większą wiedzę na jakis temat to trzymał się raz obranej ści...

Rozwiń

Zwiń

Nie mam pojęcia jak zakwalifikować tę książkę, ale czytało się ją bardzo przyjemnie, a początkowo nawet i z uśmiechem. W pewnien sposób skojarzyła mi się z "Kultem" Orbitowskiego, bo tematyka na pierwszy rzut oka trochę podobna, choć jeśli się wczytamy to tych podobieństw robi się coraz mniej. Nie jest to powieść wybitna, ale czyta się ją szybko i na pewno niejedną osobę skłoni do przemyśleń.

Nie mam pojęcia jak zakwalifikować tę książkę, ale czytało się ją bardzo przyjemnie, a początkowo nawet i z uśmiechem. W pewnien sposób skojarzyła mi się z "Kultem" Orbitowskiego, bo tematyka na pierwszy rzut oka trochę podobna, choć jeśli się wczytamy to tych podobieństw robi si...

Rozwiń

Zwiń

Ta część przygód poznańskich milicjantów podobala mi sie znacznie mniej niż poprzednia. Mialam wrażenie, że oprócz morderstwa na początku ksiazki i trzymającej w napięciu końcówki był to traktat o piciu na służbie. Tak, ja wiem że tak było w PRLu ale nie moglam pozbyć sie odczucia że czytam, a w zasadzie słucham prawie wyłącznie o tym i to już zaczęło mnie nudzić. Lektor mocno ratował sytuację, dlatego tym razem tylko 5 gwiazdek

Ta część przygód poznańskich milicjantów podobala mi sie znacznie mniej niż poprzednia. Mialam wrażenie, że oprócz morderstwa na początku ksiazki i trzymającej w napięciu końcówki był to traktat o piciu na służbie. Tak, ja wiem że tak było w PRLu ale nie moglam pozbyć sie odczucia że czyta...

Rozwiń

Zwiń

Bardzo przyjemna opowieść o mieszkańcach wsi Cichoborek. Zwyczajne ludzkie sprawy, bolączki, tęsknoty, tajemnice oraz szczypta realizmu magicznego sprawiają, że jest to przemiła lektura na jeden lub dwa wieczory

Bardzo przyjemna opowieść o mieszkańcach wsi Cichoborek. Zwyczajne ludzkie sprawy, bolączki, tęsknoty, tajemnice oraz szczypta realizmu magicznego sprawiają, że jest to przemiła lektura na jeden lub dwa wieczory

To nie tyle historia o miłości co raczej o jej braku, o tym, że są na tym świecie jednostki, które zawsze będą na ten brak cierpieć. Historia romansu studentki i wykładowcy troche banalna, ale do ukazania istoty ciepienia głównej bohaterki i podobnych jej ludzi bardzo istotna. Koncepcja książki w książce jako ilustracja podobieństw między kobietami zyjącymi w róznych czasach ciekawa, ale sama powieść nie powala. Były momenty, kiedy się zachwycałam ale przez większość czasu byłam tylko delikatnie zainteresowana a zdarzało mi się i przynudzić. Można przeczytać acz nie koniecznie.

To nie tyle historia o miłości co raczej o jej braku, o tym, że są na tym świecie jednostki, które zawsze będą na ten brak cierpieć. Historia romansu studentki i wykładowcy troche banalna, ale do ukazania istoty ciepienia głównej bohaterki i podobnych jej ludzi bardzo istotna. Koncepcja ks...

Rozwiń

Zwiń