Jesteśmy społecznością, która kocha książki

“Furia" Alex Michaelides

"Lana Farrar, osamotniona gwiazda filmowa, która chwile sławy ma już za sobą, zaprasza najbliższych przyjaciół na weekend na swoją prywatną grecką wyspę. Ale stare przyjaźnie skrywają gwałtowne namiętności i urazy czające się tuż pod powierzchnią… Za czterdzieści osiem godzin jedno z nich będzie martwe... A to dopiero początek.”

To druga książka autora, którą miałam przyjemność przeczytać i po raz drugi jestem zachwycona! Nie ma ani jednej rzeczy, do której mogłabym się przyczepić. Alex Michaelides idealnie oddał cudowny, ciepły klimat greckiej wyspy (aż zachciało mi się wakacji!) i do tego stworzył totalnie zawiły thriller, od którego nie sposób się oderwać.

Już od pierwszych stron polubiłam się z dusznym klimatem “Furii”. Lubię powieści, gdzie już od początku wisi w powietrzu katastrofa, a czytelnik z zapartym tchem śledzi losy bohaterów.

Co prawda główny bohater nieco mnie irytował, ale podobał mi się sposób, w jaki zwracał się do czytelnika. Jakby opowiadał po prostu historię swojego życia dobremu kumplowi : )

Ogromnym zaskoczeniem było dla mnie zakończenie i plot twist, który sprawił, że mnie naprawdę zatkało! Nie spodziewałam się, że autorowi uda się mnie tak bardzo zszokować, przez co książka jeszcze bardziej zyskała w moich oczach.

Zbliża się lato i moim zdaniem to idealna powieść do czytania na hamaku w jakimś ciepłym miejscu : ) Polecam Wam gorąco!

Współpraca z Wydawnictwem WAB

“Furia" Alex Michaelides

"Lana Farrar, osamotniona gwiazda filmowa, która chwile sławy ma już za sobą, zaprasza najbliższych przyjaciół na weekend na swoją prywatną grecką wyspę. Ale stare przyjaźnie skrywają gwałtowne namiętności i urazy czające się tuż pod powierzchnią… Za cz...

Rozwiń

Zwiń

Idealny przykład tego, że pięknym językiem można opisywać naprawdę brzydkie rzeczy...: )

Na początku chciałabym pogratulować autorce, że mimo tak młodego wieku podjęła się pisania o tak trudnych tematach. Świetnie weszła do głów swoich bohaterów i przelała na papier to, co tam siedzi.

Chociaż okładka “B0jk0tu” jest piękna, kolorowa i zachęcająca do czytania, treść książki jest pełna mroku, tajemnic, kłamstwa i fałszu. Agnieszka Kulbat w genialny sposób pokazała jak mylnie może być odbierane cudze życie, kiedy oceniamy je tylko na podstawie tego, co widzimy na pierwszy rzut oka. Główna bohaterka (z pozoru idealna nastolatka, wzorowa uczennica) to tak naprawdę dziewczyna totalnie egoistyczna i pozbawiona empatii. Jest gotowa posunąć się dosłownie do wszystkiego by osiągnąć swój cel. A co najlepsze – wszystkie te cechy sprawiły, że jak zahipnotyzowana czytałam tę książkę. Jak najprędzej chciałam się dowiedzieć jaki koniec zaserwowała bohaterce Agnieszka... : ) I oczywiście na zakończeniu się nie zawiodłam! Totalnie nie spodziewałam się takiego plot twistu, a jak wiecie – ja plot twisty w powieściach kocham! Naprawdę w bijącym sercem czytałam ostatnie rozdziały i chyba w kilku momentach czytałam je z otwartymi szeroko ustami ze zdziwienia.

“B0jk0t” to nie tylko zwykła opowieść o nastolatkach, ale to opowieść o skrajnych emocjach, toksycznych relacjach i moralnie wątpliwych bohaterach. Baaardzo Wam ją polecam, gwarantuję Wam emocjonalny rollercoaster i totalnie wciągającą fabułę : )

Idealny przykład tego, że pięknym językiem można opisywać naprawdę brzydkie rzeczy...: )

Na początku chciałabym pogratulować autorce, że mimo tak młodego wieku podjęła się pisania o tak trudnych tematach. Świetnie weszła do głów swoich bohaterów i przelała na papier to, co tam siedzi. ...

Rozwiń

Zwiń

Znowu jestem wściekła po przeczytaniu reportażu obnażającego prawdę o stanie ochrony zdrowia w Polsce. To jest niesamowite jak wiele zaniedbań i znieczulicy panuje NADAL w tym temacie. Mam wrażenie, że nie ważne o jakim oddziale by się czytało, ZAWSZE znajdzie się aspekt, który totalnie bulwersuje. Tym razem padło na psychiatrię. Niedobrze mi się robi na myśl o tym, jak system kuleje i jak ciężko jest uzyskać rzetelną pomoc. Upychanie pacjentów jak sardynki w salach i na korytarzach, zawstydzanie ich, kompromitowanie, brak wykfalifikowanej kadry... brak mi słów, żeby opisać to, jak bardzo jestem tym wszystkim zawiedziona.

Znowu jestem wściekła po przeczytaniu reportażu obnażającego prawdę o stanie ochrony zdrowia w Polsce. To jest niesamowite jak wiele zaniedbań i znieczulicy panuje NADAL w tym temacie. Mam wrażenie, że nie ważne o jakim oddziale by się czytało, ZAWSZE znajdzie się aspekt, który totalnie bu...

Rozwiń

Zwiń

“Dni krwi i światła gwiazd” to godna kontynuacja “Córki dymu i kości”. Pierwszy tom podbił moje serce i oczywiście tom drugi również poruszył mnie na maxa! Co prawda na początku za mało było o Karou i niecierpliwiłam się strasznie czekając na jej rozdziały, ale jak już się zaczęły to czytałam tę książkę jak zahipnotyzowana.

Jestem pod dużym wrażeniem jak sprawnie autorce przyszło wykreowanie poszczególnych postaci i przypisywanie im oryginalnych cech osobowości. Bohaterowie są wielowymiarowi i wielobarwni, dzięki czemu z takim zafascynowaniem śledziłam ich losy.

W tym tomie polubiłam ogromnie Zuzannę. Jej przyjaźń z Karou weszła na zupełnie nowy poziom i z zapartym tchem czytałam o tym, jak bardzo jest zdolna do poświęceń dla swojej przyjaciółki.

“Dni krwi i światła gwiazd” jest owiana jeszcze większymi tajemnicami i totalnie magicznym klimatem. Nie wiem jak Laini Taylor to robi, ale momentami miałam wrażenie jakbym sama została wepchnięta w wir tej historii.

Mam niestety jedno zastrzeżenie do tego tomu. Za mało wspólnego wątku Karou i Akivy. Po pierwszym tomie liczyłam na to, że cała ta relacja zostanie bardziej pociągnięta, ale niestety czuję lekki niedosyt w tym temacie. Liczę na to, że w trzecim tomie autorka bardziej skupi się na tej znajomości... : )

Współpraca z Wydawnictwem Moondrive

“Dni krwi i światła gwiazd” to godna kontynuacja “Córki dymu i kości”. Pierwszy tom podbił moje serce i oczywiście tom drugi również poruszył mnie na maxa! Co prawda na początku za mało było o Karou i niecierpliwiłam się strasznie czekając na jej rozdziały, ale jak już się zaczęły to czyta...

Rozwiń

Zwiń

Jestem po raz kolejny oczarowana tym, jak cudownie pisze Aneta Jadowska. Po raz kolejny urzekło mnie ciepło bijące z jej książki ❤️
W tomie drugim dostajemy więcej magii i magicznych stworzeń, a Franek i Finka znowu muszą stawić czoła przeciwnościom losu. Jestem ogromną fanką rodzeństwa, a w szczególności Finki, która podbiła moje serducho swoim sprytem, odwagą i cudownym charakterem 🍀
Nie mam do czego się przyczepić, serio. O tej serii można mówić w samych superlatywach:) Nie mogę doczekać się kiedy w moje ręce wpadnie kolejny tom.

Jestem po raz kolejny oczarowana tym, jak cudownie pisze Aneta Jadowska. Po raz kolejny urzekło mnie ciepło bijące z jej książki ❤️
W tomie drugim dostajemy więcej magii i magicznych stworzeń, a Franek i Finka znowu muszą stawić czoła przeciwnościom losu. Jestem ogromną fanką rodzeństwa, a...

Rozwiń

Zwiń

Kolejna genialna książka Wojciecha Wolnickiego za mną. Kolejny raz z zachwytem pochłaniałam rozdział za rozdziałem i z totalnym zaangażowaniem śledziłam losy głównego bohatera.

Nigdy nie czytałam książki z tak ciekawie poprowadzoną narracją. Początkowo nie miałam pojęcia kim jest osoba opowiadająca historię, ale kiedy ogarnęłam co i jak totalnie wyrwało mnie z butów : ) Jestem zachwycona pomysłem autora na tę powieść, a bohater Robert Kuntz urzekł mnie swoją osobowością i charakterem, którego tak bardzo zabrakło Jackowi... ; )


Wydawało mi się już na początku, że wiem o co chodzi i wytypowałam mordercę już po kilku rozdziałach, ale oczywiście okazało się, że moje przypuszczenia nie były celne i od nowa musiałam główkować kto mógłby zabijać.

Jak opisałabym tę powieść? Zakręcona, mroczna, tajemnicza i totalnie wciągająca. Moim zdaniem każdy fan mocnego kryminału będzie zachwycony.

Po tej powieści zaczęłam się zastanawiać, czy jest jakiś gatunek, któremu nie sprostałby Wojciech Wolnicki, bo jak widać jest genialny w obyczajówkach, fantastyce i w kryminałach : D

PS Liczę na to, że szybko pojawi się tom drugi! Jestem mega ciekawa dalszych losów bohaterów.
Polecam bardzo!

Kolejna genialna książka Wojciecha Wolnickiego za mną. Kolejny raz z zachwytem pochłaniałam rozdział za rozdziałem i z totalnym zaangażowaniem śledziłam losy głównego bohatera.

Nigdy nie czytałam książki z tak ciekawie poprowadzoną narracją. Początkowo nie miałam pojęcia kim jest osoba ...

Rozwiń

Zwiń