Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Piękna. Nie byłam jej pewna na początku, ale język i konstrukcja podpowiadały mi, że warto i cieszę się, że dałam jej czas. Troszkę swoją złożonością zależności rodzinnych, ilością bohaterów i intensywnością ich historii przypomina mi Marqueza. A melancholią i nieodwołalnością losu - Dostojewskiego. Chciałabym więcej.

Piękna. Nie byłam jej pewna na początku, ale język i konstrukcja podpowiadały mi, że warto i cieszę się, że dałam jej czas. Troszkę swoją złożonością zależności rodzinnych, ilością bohaterów i intensywnością ich historii przypomina mi Marqueza. A melancholią i nieodwołalnością losu - Dostojewskiego. Chciałabym więcej.

Dobrze się czyta, ale to zdecydowanie inna klasa od świetnej „Wszystko co lśni”.

Dobrze się czyta, ale to zdecydowanie inna klasa od świetnej „Wszystko co lśni”.

Tragedia. Strasznie pusta opowieść, papierowe charaktery bohaterów. W pewnym momencie już bardzo źle się życzy głównej postaci, bo chce się, żeby ta historia się czym prędzej skończyła. To jedna z tych książek które się czyta i czyta czekając, że będzie jakiś zwrot w akcji który uczyni całą tę pisaninę trochę bardziej sensowną. Jednak w przypadku Małego Życia trzeba było ją porzucić zaraz na początku, bo nic takiego nie nadeszło. Im dalej w las, tym słabiej.

Tragedia. Strasznie pusta opowieść, papierowe charaktery bohaterów. W pewnym momencie już bardzo źle się życzy głównej postaci, bo chce się, żeby ta historia się czym prędzej skończyła. To jedna z tych książek które się czyta i czyta czekając, że będzie jakiś zwrot w akcji który uczyni całą tę pisaninę trochę bardziej sensowną. Jednak w przypadku Małego Życia trzeba było ją...