Jesteśmy społecznością, która kocha książki

To był naprawdę dobry pomysł, niestety wykonanie trochę poległo.
Myślę, że największą wadą tej książki jest to, że jest ona za krótka. Mam wrażenie, że autor nie miał czasu pewnym wątkom poświęcić więcej uwagi. Przez to dostajemy akcje, która trzyma się na ślinie, a goniona jest przez przypadek. Zwłaszcza ostatnie 50 stron nam to udowadnia, akcja jest tam tak nagromadzona, że po 1. czytelnik nie ma chwili odpoczynku. Po 2. w pewnym momencie wydarzenia dziejące się są trochę absurdalne i mam wrażenie, że autor trochę nie wiedział jak zrobić pewna rzecz, przez co zaprzeczył sobie samemu.
W dodatku bohaterowie są bardzo plascy i bezpłciowi. Brakuje mi tu dobrego podłoża psychologicznego, które ma tak wielki potencjał w tej książce!
Podobał mi się sam klimat książki, choć uważam, że mogło to być bardziej dopracowane.
Tak jak na początku wspomniałam, niektóre fragmenty wydawały mi się pisane na kolanie. Wiele rzeczy można było dopracować, ba niektóre rzeczy aż błagają o rozwinięcie! Mimo wszystko nie jest to zła książka, choć poleciłabym ją raczej osobom młodszym, które zaczynają przygodę z fantastyką.

To był naprawdę dobry pomysł, niestety wykonanie trochę poległo.
Myślę, że największą wadą tej książki jest to, że jest ona za krótka. Mam wrażenie, że autor nie miał czasu pewnym wątkom poświęcić więcej uwagi. Przez to dostajemy akcje, która trzyma się na ślinie, a goniona jest przez przypadek. Zwłaszcza ostatnie 50 stron nam to udowadnia, akcja jest tam tak nagromadzona,...

Bardzo zawiodła mnie ta książka, po tylu dobrych opiniach spodziewałam się czegoś naprawdę niesamowitego.
Dostałam za to bohaterkę, która przeżywa rozstanie z chłopakiem, którego zna trzy dni, jakby była z nim w związku trzy lata.
Dostałam bohaterkę, która twierdzi, że jest na tyle dojrzała, żeby zostać opiekunem swojego brata, ale nie potrafi okazać ani szacunku swojej mamie, ani chłopakowi, którego tak bardzo kocha.
Dostałam bohaterkę, która trafiła do mojej top najbardziej znienawidzonych bohaterek.
Dostałam historie, w której niemożność bycia z chłopakiem jest największym dramatem świata, ale uczucia względem śmierci matki są opisane jednym zdaniem.
Dostałam historię, w której fabuła ogranicza się do ciągłego obrażania się głównej bohaterki raz na matkę, raz na tego nieszczęsnego chłopaka.
Jest to najgłupsza i najgorsza książka Hoover, która czytałam.

Bardzo zawiodła mnie ta książka, po tylu dobrych opiniach spodziewałam się czegoś naprawdę niesamowitego.
Dostałam za to bohaterkę, która przeżywa rozstanie z chłopakiem, którego zna trzy dni, jakby była z nim w związku trzy lata.
Dostałam bohaterkę, która twierdzi, że jest na tyle dojrzała, żeby zostać opiekunem swojego brata, ale nie potrafi okazać ani szacunku swojej...

Króciutki opis: Magda mogłaby wieść normalne życie gdyby nie fakt, że jest wujek jest żniwiarzem, a ona sama widzi nawich. Na domiar złego wraca Pierwszy żniwiarz i zaczynają dziać się coraz dziwniejsze rzeczy.
Podczas czytanie głównie miałam zastrzeżenia do myśli wypowiadanych na głos przez bohaterów, ale minusów tej książki jest znacznie, znacznie więcej.
💀 Fabuła jest nudna jak flaki z olejem. Bohaterowie robią ciągle bardzo domowe rzeczy, np. Magda cały czas sprząta, a Mateusz w nocy kładzie kafelki w łazience. Kiedy już dostaniemy jakiś skrawek akcji, zwykle wygląda on tak samo jak każdy poprzedni. Często walczą z tymi samymi nawi, albo proces ich wypędzania wygląda tak samo albo bardzo podobnie. Większość problemów żniwiarzy rozwiązuje egzorcyzm albo łom.
💀 A skoro przy potworach jesteśmy.. Te tutaj zupełnie mnie nie ruszały, nie były ani straszne, ani mroczne.
💀 Sami żniwiarze też są bardzo słabo skonstruowani. Autorka podkreśla, że są oni lepsi od ludzi, mają wyostrzone zmysły itd. ale pierwszy rozdział i wujek Magdy umiera przez głupotę. Zresztą za każdym razem kiedy czytałam o Feliksie w akcji zastanawiałam się czy on faktycznie jest tym żniwiarzem, który żyje ileś set lat i cały ten czas walczy z potworami. Dzieciaki ze Stranger things lepiej sobie radziły z demogorgonem niż Feliks z bezskotem (gdybym źle napisała tę nazwę to dajcie znać, bo nie mam jak sprawdzić w książce, a na internecie nic nie ma).
💀 Głowni bohaterowie to też jakiś żart. Magda jest infantylna, bezmyślna i irytująca. Feliks to po prostu Feliks, a Mateusz... Zresztą relacja Mateusza i Magdy jest po prostu śmieszna. Każdy normalny facet powinien uciekać od momentu kiedy się dowiaduje o istanieniu nawich, Mateusz uciekł, ale następnego dnia już wrócił i stwierdził "luzik maleńka mi potwory nie straszne" (to nie cytat).
💀 Zaczęło się naprawdę dobrze, już od pierwszych stron czułam ten mroczny klimat, ale potem Magda zaczęła sprzątać i prowadzić księgarnie, Mateusz kładł sobie kafelki i łaził za Magda jak pies, a Feliks zamiast walczyć jak na żniwiarza przystało, zachowywał się jak chłopaczek, który potwora widzi pierwszy raz na oczy i wali w niego łomem.

Króciutki opis: Magda mogłaby wieść normalne życie gdyby nie fakt, że jest wujek jest żniwiarzem, a ona sama widzi nawich. Na domiar złego wraca Pierwszy żniwiarz i zaczynają dziać się coraz dziwniejsze rzeczy.
Podczas czytanie głównie miałam zastrzeżenia do myśli wypowiadanych na głos przez bohaterów, ale minusów tej książki jest znacznie, znacznie więcej.
💀 Fabuła jest...