Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Takiego fantasy jeszcze nie czytałem. Chwilami można się poczuć jak w jednej z legend. W sumie to dziwne, gdy się nad tym zastanowić - że to, co swojskie, paradoksalnie wydaje się bardzo egzotyczne, gdy człowiek zwykle spotyka się w fantasy z motywami celtyckimi, germańskimi albo ew. dalekowschodnimi. Pokusiłbym się o stwierdzenie, że nawet Wiedźmin był mniej swojski.
Wszelkie duchy, demony itd. są przedstawione inaczej niż w bardziej klasycznym fantasy - bardziej jak w legendach niż jak w podręczniku do D&D. A i magia jest bardzo "mglista", silnie działająca na wyobraźnię, co jest miłą odmianą. Siły przyrody i magia są tu w zasadzie jednością. Nie każda książka musi mieć skomplikowany i twardy system magiczny jak u Sandersona. Tutaj to inne, niedookreślone podejście bardzo, ale to bardzo pasuje.

Takiego fantasy jeszcze nie czytałem. Chwilami można się poczuć jak w jednej z legend. W sumie to dziwne, gdy się nad tym zastanowić - że to, co swojskie, paradoksalnie wydaje się bardzo egzotyczne, gdy człowiek zwykle spotyka się w fantasy z motywami celtyckimi, germańskimi albo ew. dalekowschodnimi. Pokusiłbym się o stwierdzenie, że nawet Wiedźmin był mniej...

Głowa może rozboleć od natłoku nowych informacji do przyswojenia ;)

Głowa może rozboleć od natłoku nowych informacji do przyswojenia ;)

Zbiór opowiadań najróżniejszych, zarówno tematycznie, jak i jakościowo. Część mi podeszła, część nie, ale i tak zamykające antologię "De profundis" bezsprzecznie kradnie show. Mocna rzecz! Z automatu podnosi ocenę o gwiazdkę :)

Zbiór opowiadań najróżniejszych, zarówno tematycznie, jak i jakościowo. Część mi podeszła, część nie, ale i tak zamykające antologię "De profundis" bezsprzecznie kradnie show. Mocna rzecz! Z automatu podnosi ocenę o gwiazdkę :)