Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dzięki lekturze tej książki przeżyłam swoiste muzyczne katharsis w czasach pandemii i wszechobecnego lęku. Odkąd tylko sięgam pamięcią, piosenki zawsze mi towarzyszyły. “Powietrze, którym oddychasz” łączy wszystko to, co kocham w książkach - literaturę piękną z elementami historycznymi i baśniowości, piękną narrację liryczną oraz muzykę, która gra w fabule pierwsze skrzypce.

Dzięki lekturze tej książki przeżyłam swoiste muzyczne katharsis w czasach pandemii i wszechobecnego lęku. Odkąd tylko sięgam pamięcią, piosenki zawsze mi towarzyszyły. “Powietrze, którym oddychasz” łączy wszystko to, co kocham w książkach - literaturę piękną z elementami historycznymi i baśniowości, piękną narrację liryczną oraz muzykę, która gra w fabule pierwsze skrzypce.

„Pszczelarz z Aleppo” uczy nas szacunku do życia, szacunku do człowieka, szacunku do domu. Otwiera nas na docenienie piękna natury i te najważniejsze emocje, które są silniejsze niż wojna.

Tak, jak pasieka, która po spaleniu jest niczym zniszczony dom po wybuchu i nie ma tam już oznak życia, może odżyć, kiedy powrócą tam pszczoły. To przepiękna symbolika powrotu człowieka do normalności po każdym złym okresie w życiu, po załamaniu, wojnie i innych tragediach.

Każda pustka może wypełnić się śmiechem i ponownie zapachem kardamonu, jaśminu i miodu. Zawsze mogą powrócić pszczoły.

Sięgnijcie po książkę Christi Lefreti i przeżyjcie te wszystkie emocje, czasem piękne, czasem bolesne, ale w sumie pozwalające docenić to co mamy.

„Pszczelarz z Aleppo” uczy nas szacunku do życia, szacunku do człowieka, szacunku do domu. Otwiera nas na docenienie piękna natury i te najważniejsze emocje, które są silniejsze niż wojna.

Tak, jak pasieka, która po spaleniu jest niczym zniszczony dom po wybuchu i nie ma tam już oznak życia, może odżyć, kiedy powrócą tam pszczoły. To przepiękna symbolika powrotu człowieka...

Myliłam się. Myliłam się, że wzięłam do ręki typowy ogrodniczy poradnik do ręki. Nic bardziej mylnego. Już po kilku kartkach zatraciłam się w lirycznym sposobie opisywania cudów przyrodniczych, które dzieją się tuż pod naszymi nosami. 

Przeczytałam niecodzienny poradnik, który w wyjątkowy sposób opisuje, jak opiekować się roślinami i wykorzystywać ich zbawienny wpływ. Od razu uprzedzę, że nie trzeba mieć  hektarów ziemi by urządzić swój wymarzony ogród. Już sam zielony parapet w bloku pomoże nam odkryć swoją nową pasję. Bo wiecie - nie chodzi o ilość, ale o jakość. 


Dan Person odkryje przed nami wiele praktycznych wskazówek oraz pokaże jak zaraźliwy może być jego ogrodniczy entuzjazm i sposób, w jaki patrzy na rośliny.

Jak sugeruje sam tytuł, książka opisuje całe 12 miesięcy prac ogrodniczych. Każdy rozdział obfituje w dużą merytorykę i porady. Nawet zimą trzeba zadbać o wiele w ogrodzie. Bardzo do serca przypadła mi opisana przez Persona “idea spontaniczności”. Tutaj nie uchylę rąbka tajemnicy - sami odkryjcie, o co chodzi. Również zakochałam się w licznych plastycznych opisach poszczególnych etapów rozwoju ogrodu - moim zdaniem są cudownie liryczne. 

Wiadomą rzeczą jest, że nie można oceniać książki po okładce, ale sama szata graficzna jest niezwykłym estetycznym przeżyciem. Uczta dla oczu!

Polecam tę książkę każdemu bez wyjątku. Zwłaszcza teraz - na wiosnę. Czuję, że wiele osób po lekturze książki Dana Persona zasieje chociaż w jednej doniczce jakąś roślinkę. Ostrzegam, od tego się zaczyna pasja. :)

Myliłam się. Myliłam się, że wzięłam do ręki typowy ogrodniczy poradnik do ręki. Nic bardziej mylnego. Już po kilku kartkach zatraciłam się w lirycznym sposobie opisywania cudów przyrodniczych, które dzieją się tuż pod naszymi nosami. 

Przeczytałam niecodzienny poradnik, który w wyjątkowy sposób opisuje, jak opiekować się roślinami i wykorzystywać ich zbawienny wpływ. Od...