Jesteśmy społecznością, która kocha książki

To zdecydowanie moja ulubiona książka Jo Nesbo. Po raz kolejny autor stworzył postać, której kibicowałam całym sercem, a Harry Hole zyskał w moim rankingu ulubionych bohaterów poważnego rywala - Sonny'ego Lofthusa, "anioła zemsty". Po ostatniej lekturze "Krwi na śniegu" i smutnym końcu głównego bohatera, straciłam zaufanie do Nesbo. Od połowy lektury martwiłam się, że Sonny zginie, no bo czy człowiek, na którego poluje pół Oslo ma szansę żyć długo i szczęśliwie? Na szczęście tym razem Nesbo postanowił ukoić zszargane nerwy swoich czytelników i zaplanował swojemu bohaterowi taki koniec, na jaki liczyłam. Po lekturze pełnej wrażeń zostaje tylko z niecierpliwością czekać na ekranizację i liczyć, że Hollywood spróbuje choć w połowie dorównać książce.

To zdecydowanie moja ulubiona książka Jo Nesbo. Po raz kolejny autor stworzył postać, której kibicowałam całym sercem, a Harry Hole zyskał w moim rankingu ulubionych bohaterów poważnego rywala - Sonny'ego Lofthusa, "anioła zemsty". Po ostatniej lekturze "Krwi na śniegu" i smutnym końcu głównego bohatera, straciłam zaufanie do Nesbo. Od połowy lektury martwiłam się, że Sonny...

Ciekawa sprawa i wciągające fragmenty pamiętnika Niny Frank. Jednak moim zdaniem morderca aktorki został "na doczepkę" wprowadzony do fabuły w ostatnich rozdziałach, tak jakby autorka od początku nie miała pomysłu na to, kto mógł zabić. Ponadto postać Meyera - głównego bohatera, jest w tym tomie według mnie bezbarwna i nieciekawa, dużo bardziej interesujący był dla mnie prowincjonalny podkomisarz Kula.

Ciekawa sprawa i wciągające fragmenty pamiętnika Niny Frank. Jednak moim zdaniem morderca aktorki został "na doczepkę" wprowadzony do fabuły w ostatnich rozdziałach, tak jakby autorka od początku nie miała pomysłu na to, kto mógł zabić. Ponadto postać Meyera - głównego bohatera, jest w tym tomie według mnie bezbarwna i nieciekawa, dużo bardziej interesujący był dla mnie...

Moim zdaniem to najlepsza część trylogii. I nie oceniam tu kunsztownie zbudowanego przez Tolkiena świata (bo na to zabrakłoby każdej skali), ale po prostu te 400 stron, które przeniosło mnie zupełnie gdzie indziej. Oglądałam ekranizację przed przeczytaniem powieści, więc dodatkowym atutem (i pozytywnym zaskoczeniem, że po zniszczeniu Pierścienia nie od razu muszę się rozstać z bohaterami) były dla mnie wydarzenia po powrocie hobbitów do Shire. Mimo wszystko, Silmarillion i tak zostaje moim numerem 1 :)

Moim zdaniem to najlepsza część trylogii. I nie oceniam tu kunsztownie zbudowanego przez Tolkiena świata (bo na to zabrakłoby każdej skali), ale po prostu te 400 stron, które przeniosło mnie zupełnie gdzie indziej. Oglądałam ekranizację przed przeczytaniem powieści, więc dodatkowym atutem (i pozytywnym zaskoczeniem, że po zniszczeniu Pierścienia nie od razu muszę się...