Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jestem zachwycona tą książką. Od okładki (moja ulubiona ikona) i tytułu (zdanie, które przez dłuższy czas błądziło niewypowiedziane i nieuświadomione w moim wnętrzu i idealnie wyraża postrzeganie przeze mnie wiary w Boga), przez język i styl (na ogół typowy dla utworów filozoficznych, lecz niekiedy ubrany w ciekawe czy piękne wyrażenia, jak moje ulubione "upaprane marmoladą pobożnych frazesów") po oczywiście samą treść i podjętą problematykę.

Halik potrafi zmierzyć się z tematem religii w dzisiejszym świecie. Co ważne, nie neguje czasów, w których żyjemy, po to, aby dać przestrzeń wierze, nadziei i miłości. Tę przestrzeń odnajduje tu i teraz, czerpiąc wszystko co dobre, także z nurtów, które wydawać się mogą dalece odległe od chrześcijaństwa. Ale też nie stroni od krytyki tam, gdzie jest ona potrzebna. Krytykuje konstruktywnie i to nie tylko "tych innych" - ateistów, wyznawców innych religii, lecz stara się zaczynać od "nas samych".

Autor pozwolił mi odnaleźć komfort w świecie wiary i wyraził słowami wiele z tego, co sama odczuwałam. Dał mi do myślenia w kontekście miłości nieprzyjaciół, a rzecz to trudna i często nie do końca zrozumiała w tym, jak ją realizować. W tej książce pojawiło się też kilka najpiękniejszych moim zdaniem akapitów mówiących o miłości kobiety i mężczyzny. Była to moja pierwsza pozycja ks. Halika i już wiem że będę sięgać po więcej!

Jestem zachwycona tą książką. Od okładki (moja ulubiona ikona) i tytułu (zdanie, które przez dłuższy czas błądziło niewypowiedziane i nieuświadomione w moim wnętrzu i idealnie wyraża postrzeganie przeze mnie wiary w Boga), przez język i styl (na ogół typowy dla utworów filozoficznych, lecz niekiedy ubrany w ciekawe czy piękne wyrażenia, jak moje ulubione "upaprane...

Żartobliwa, przyjemna książka z dosyć nietypowo rozegranym wątkiem kryminalnym. Owieczki tak sympatyczne, że można się zaprzyjaźnić. Filozoficzna, ale jakby z przymrużeniem oka - to nie książka, w której znajdziemy dywagacje na poważne tematy. Raczej muska nasze drobne grzeszki, stereotypy, oczywistości i przyzwyczajenia. Kieruje swoją uwagę, przedstawiając w pozytywnym świetle, na życie we wspólnocie (stadzie ;)) oraz proste podejście do życia - choć raczej nie było to celem książki. Raczej czytając ją można dojść do wniosku, że często nasze życie staje się zbyt skomplikowane i chciałoby się pożyć, jak te owieczki.

Żartobliwa, przyjemna książka z dosyć nietypowo rozegranym wątkiem kryminalnym. Owieczki tak sympatyczne, że można się zaprzyjaźnić. Filozoficzna, ale jakby z przymrużeniem oka - to nie książka, w której znajdziemy dywagacje na poważne tematy. Raczej muska nasze drobne grzeszki, stereotypy, oczywistości i przyzwyczajenia. Kieruje swoją uwagę, przedstawiając w pozytywnym...

Książka taka, jak moja opinia - może być. Zdecydowanie nie mój gust, przeczytałam ją, tak jak wielu innych oceniających, ze względu na to, że dostałam ją za darmo w Empiku. Całkiem lekka, prosta historyjka, trochę naiwna. Krótka i w sam raz nadała się na 3-godzinną podróż autobusem do Krakowa. Nie żałuję, że ją przeczytałam - była dosyć ciekawą odmianą dla książek czy artykułów wymagających trochę większego wysiłku intelektualnego. Przez pewien czas utrzymywała się nawet ochota na sięgnięcie po więcej "kobiecej" literatury. Nie mam porównania do innych tego typu książek, więc ciężko stwierdzić mi, czy jest dobra w swoim gatunku. Jednak tragiczna nie była.

Książka taka, jak moja opinia - może być. Zdecydowanie nie mój gust, przeczytałam ją, tak jak wielu innych oceniających, ze względu na to, że dostałam ją za darmo w Empiku. Całkiem lekka, prosta historyjka, trochę naiwna. Krótka i w sam raz nadała się na 3-godzinną podróż autobusem do Krakowa. Nie żałuję, że ją przeczytałam - była dosyć ciekawą odmianą dla książek czy...