Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Troszkę z podróżnika, troszkę z Pratchetta, troszkę tajemniczości i mamy troszkę dobrą ocenę. Z perspektywami na bardzo dobrą.

Troszkę z podróżnika, troszkę z Pratchetta, troszkę tajemniczości i mamy troszkę dobrą ocenę. Z perspektywami na bardzo dobrą.

Ot, mamy historię Legii od czasu pojawienia się w niej Kiciego. W zasadzie całość skupia się raczej na tym jak wtedy grała Legia i jakie były nastroje w niej. Tka gdzieś do połowy lat 50 do teraz mamy opisane ważniejsze mecze, które sprawiły, że Legia jest tą a nie inną marką.
Plusem na pewno bardziej obiektywno-subiektywne spostrzeżenie na temat legendarnych powołań do wojska, dzięki czemu można dowiedzieć się o co tak naprawdę w tym chodziło.
Czyta się przyjemnie i w sumie o to chodzi.

Ot, mamy historię Legii od czasu pojawienia się w niej Kiciego. W zasadzie całość skupia się raczej na tym jak wtedy grała Legia i jakie były nastroje w niej. Tka gdzieś do połowy lat 50 do teraz mamy opisane ważniejsze mecze, które sprawiły, że Legia jest tą a nie inną marką.
Plusem na pewno bardziej obiektywno-subiektywne spostrzeżenie na temat legendarnych powołań do...

Ciężko było, ale przebrnąłem. To jest ten zarzut jaki mam czasem do Kinga, za bardzo rozwleka niektóre historie. Momentami jest tak, że ciężko oderwać się od czytania, ale potem są jakieś siermiężne rozdziały, o tak naprawdę niczym. Minusem tego jest fakt, że w kulminacyjnym momencie musimy sobie przypominać wydarzenia z początku książki, które wówczas okazują się ważne, przy jednoczesnym pomijaniu ich przez autora.
Dodatkowo bardzo ciężko przebrnąć jest przez początek. W sumie tak można nazwać pierwsze 300 stron. Gdy akcja w końcu zaczyna się dziać mamy przeplatankę między rozdziałami trzymającymi w napięciu a takimi, z którymi mi osobiście nie było po drodze.
Spodziewałem się czegoś bardziej mocnego, szybszego w akcję i bogatszego w zaskakujące historie. Sam pomysł bowiem, osoby sprzedającej marzenia w zamian za dusze jest moim zdaniem ciekawym i wszystko co ratuje to książkę jest w osobie Lelanda Gaunta.

Ciężko było, ale przebrnąłem. To jest ten zarzut jaki mam czasem do Kinga, za bardzo rozwleka niektóre historie. Momentami jest tak, że ciężko oderwać się od czytania, ale potem są jakieś siermiężne rozdziały, o tak naprawdę niczym. Minusem tego jest fakt, że w kulminacyjnym momencie musimy sobie przypominać wydarzenia z początku książki, które wówczas okazują się ważne,...