Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Daje 10/10. Jak przeczytam to dam 11.

Daje 10/10. Jak przeczytam to dam 11.

Ostatni tom trylogii „Nowa Polska” trafił wreszcie w ręce czytelników. Po wydanej w sierpniu 2015 roku „Otchłani” i jej kontynuacji „Wieży” z maja 2016, aż trzy lata musieliśmy zaczekać aby ponownie wraz z Nauczycielem i Iskrą kontynuować podróż podziemnym pociągiem z Wrocławia do legendarnego kompleksu „Riese”. Nie wdając się w szczegóły można tą recencję zawrzeć w jednym słowie - Warto!

Z racji długiej przerwy, dla tych którzy lektury poprzednich części nie odkładali do momentu wydania ostatniego tomu, polecam lekturę dwóch-trzech ostatnich rozdziałów „Wieży”. Akcja Riese bowiem, w przeciwieństwie do wjeżdzającego na stację kompleksu pociągu, wcale nie zwalnia. Rozpędęm opancerzonego składu, sunie przez pierwsze rozdziały książki nawiązując garściami do wydarzeń którymi pożegnała nas „Wieża”. Dlatego aby utrzymać tempo i nie dostać zadyszki, warto przypomnieć sobie zakończenie poprzedniej części.

Wmieszani w tłum niewolników Pamiętający i Iskra przybywają do kompleksu Riese. Podróż okazuje się być wycieczką bez powrotu, gdyż Nauczyciel pała głównie chęcią zemsty za śmierć Niemoty i pragnie zabić tylu Czystych ilu tylko zdoła. To co zastają na miejscu, diametralnie zmienia sytuację i podejście byłego Czarnego Skorpiona do samobójczej akcji w Riese musi zostać zweryfikowane.

Dużymi plusami tej książki, są jak i w poprzednich częściach, utarczki słowne, głównie pomiędzy Iskrą a Nauczycielem, ale także pomiędzy Nauczycielem i dowódcą kompleksu - Pułkownikiem. Te ostatnie, dodatkowo wzbogacone o grę w cytaty z popkultury przełomu XX i XXI wieku. No ale w końcu mamy do czynienia z Pamiętającymi, co przy pełnych ignorancji reakcjach Iskry na ich słowne utarczki, wzbudza dodatkowy uśmiech na twarzy czytającego.

(...)

Jest to więc w sumie, bardzo dobre zakończenie opowieści Wrocławskiej, z nieoczekiwanym finałem, który przynajmniej u mnie pozostawił pewien niedosyt. Choć w dość ciekawy sposób zostało uzasadnione wydanie „Riese” w nowo rozpoczętym przez Insignis cyklu „Uniwersum Metro 2035”. Rozwiązanie całej zagadki, pojawia się na ostatnich kartach powieści i parafrazując klasyka „po nim nie ma już nic...”. Ale cóż, to już historia na zupełnie inną opowieść.

I o ile każdą z wersji Uniwersum Metro rozpoczyna Wielkie BUM! - Apokalipsa, która sprowadziła ludzi do podziemnych tuneli, gdzie egzystują niczym zwierzęta, bez nadziei na lepsze jutro. Tak zakończenie trylogii Szmidta w finale, serwuje czytelnikowi jeszcze większą apokalipsę. Bo tego co zafundował nam Robert nie spodziewała się nawet biurowa sprzątaczka, polerująca „czerwony guzik” w bunkrze pod ...

... Ups, prawie się wygadałem ...

Do przeczytania pełnej wersji recenzji zapraszam na :
SoundtrackiDoEbookow.blogspot.com

Ostatni tom trylogii „Nowa Polska” trafił wreszcie w ręce czytelników. Po wydanej w sierpniu 2015 roku „Otchłani” i jej kontynuacji „Wieży” z maja 2016, aż trzy lata musieliśmy zaczekać aby ponownie wraz z Nauczycielem i Iskrą kontynuować podróż podziemnym pociągiem z Wrocławia do legendarnego kompleksu „Riese”. Nie wdając się w szczegóły można tą recencję zawrzeć w jednym...

(...)
Małe kresowe miasteczko, otoczone lasami skrywającymi partyzantów, również zazdrośnie skrywa swój mały sekret. W drzwiczkach tabernakulum kościółka w Psigacicach, któryś z poprzednich proboszczy ukrył Grymuar. Małą oprawioną w skórę książeczke, kryjącą mroczne sekrety i zaklęcia.

Głównymi bohaterami opowieści są żołnierze z AK, ale to oddziałowy kapelan na którego wszyscy współtowarzysze broni wołają po prostu Ksiądz wysuwa się na pierwszy plan. Ksiądz będący jednocześnie narratorem tej opowieści, wchodzi w posiadanie wspomnianego już grymuaru. Ta mała niepozorna książeczka może odmienić losy zapomnianego przez Boga oddziału, a może i całej wojny.

I tu zaczyna się magia tej opowieści. Opowieści o braterstwie broni, patriotyźmie i walce z wrogiem ojczyzny. Opowieści w której mały notesik jest kwintesencją nadziei na zwycięstwo, motywatorem do nieustępliwego podejmowania wysiłku w skazanej z góry na porażkę batalii z przeważającymi siłami najeżdźcy.

Grymuar staje się więc ucieleśnieniem wiary w zwycięstwo, punktem zaczepienia dla umęczonych walką i okrucieństwem wojny umysłów żołnierzy. Jednocześnie dla Księdza jest on ziarnem zwątpienia. Czy zaprzedał już duszę diabłu, przeprowadzając rytuały z księgi? Czy wieczne potępienie jednej duszy jest warte poświęcenia dla podbudowania morale ogółu oddziału partyzantów?
(...)
Zapraszam na blog do pełnego tekstu recenzji.
http://soundtrackidoebookow.blogspot.com

(...)
Małe kresowe miasteczko, otoczone lasami skrywającymi partyzantów, również zazdrośnie skrywa swój mały sekret. W drzwiczkach tabernakulum kościółka w Psigacicach, któryś z poprzednich proboszczy ukrył Grymuar. Małą oprawioną w skórę książeczke, kryjącą mroczne sekrety i zaklęcia.

Głównymi bohaterami opowieści są żołnierze z AK, ale to oddziałowy kapelan na którego...