Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Gdyby tak mniej było twistów, a więcej Literatury, to bym się nie obraził. Jednak nie mogę napisać, żeby był to czas stracony.

A i przemyśleń wpadło parę do głowy.

Gdyby tak mniej było twistów, a więcej Literatury, to bym się nie obraził. Jednak nie mogę napisać, żeby był to czas stracony.

A i przemyśleń wpadło parę do głowy.

Jest coś w zdaniach Baricco, co nakazuje się zatrzymać i pomyśleć. Nawet nie o fabule, tak po prostu. I ja w książkach właśnie tego szukam.

Piękna!

Jest coś w zdaniach Baricco, co nakazuje się zatrzymać i pomyśleć. Nawet nie o fabule, tak po prostu. I ja w książkach właśnie tego szukam.

Piękna!

Debiut Roth’a zaskoczył mnie tym, jak dużo w nim odnalazłem tego co w pisarstwie Amerykanina jest znakiem rozpoznawczym: Newark, amerykański żyd wraz ze swoją rodziną, humor oraz pisanie bez skrępowania o intymnych relacjach dwojga ludzi. I oczywiście jest to nowela: nie należy zatem oczekiwać wielowątkowej fabuły i kilkunastu odniesień filozoficznych. Jak możemy przeczytać w posłowiu: jest to sprawdzony schemat opowieści o dwojgu ludzi, którzy pomimo wzajemnej miłości, być ze sobą nie mogą. Nie mogą, bo wywodzą się z innych światów (a przynajmniej aktualnie w innych żyją). I tak, jest to zgrany temat, i nie, nie fakt, że wciąż aktualny broni „Goodbye, Columbus” przed (moją) krytyką. Uważam, że tak jak Roth bezpośrednio i lekko pisze o seksie, tak niezwykle subtelnie zaznacza cały dramat. Wszystko tu zostało pokazane przy pomocy pojedynczych zdań (chciałoby się niemal napisać spojrzeń). Cały czas czujemy, że coś jest nie tak, że nic z tego nie będzie, ale autor przedstawia nam to na tyle niewinnie, iż koniec końców czujemy się takim obrotem spraw zaskoczeni. I gdy w końcu uświadomimy sobie, że cały czas wiedzieliśmy co się dzieje (stanie), a i tak czujemy rozczarowanie/smutek/żal, to wiemy, że zostaliśmy inteligentnie oszukani. Tak jak w sztuce być powinniśmy. Ponadto, Roth zostawia nas z paroma pytaniami, które gdzieś tam mogą się, raz na jakiś czas, odezwać (czy ona zostawiła to specjalnie?). Dla mnie debiut marzenie – ani genialny, by nigdy go nie przeskoczyć, ani nieśmiały by przejść obok nie zauważając.

Debiut Roth’a zaskoczył mnie tym, jak dużo w nim odnalazłem tego co w pisarstwie Amerykanina jest znakiem rozpoznawczym: Newark, amerykański żyd wraz ze swoją rodziną, humor oraz pisanie bez skrępowania o intymnych relacjach dwojga ludzi. I oczywiście jest to nowela: nie należy zatem oczekiwać wielowątkowej fabuły i kilkunastu odniesień filozoficznych. Jak możemy przeczytać...