Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kraków-Dębniki, 21 V 1936 r. Jeśli się porówna Wiedeń z Krakowem, to Kraków to miasto śpiące – brak ruchu. Tak samo kultura niestety o wiele wyżej stoi w Wiedniu. No i nie ma w Krakowie serdeczności – co się spotyka w Wiedniu, a tutaj jest tylko tak zwana austriacka grzeczność. Co prawda, jest tutaj o wiele lepiej aniżeli w Piekarach, gdzie spotyka się bardzo dużo chamstwa.

Kraków-Dębniki, 21 V 1936 r. Jeśli się porówna Wiedeń z Krakowem, to Kraków to miasto śpiące – brak ruchu. Tak samo kultura niestety o wiele...

Kraków, 11 V 1933 r. Jak wiadomo Tobie, po pożegnaniu się z Tobą udałem się do pana Knosały, którego jednak nie zastałem w domu, a następnie po pożegnaniu się z Rodzicami mymi i Rodzeństwem odjechałem z Szarlej-Piekary. Im pociąg dalej odjeżdżał, to wraz większy żal ściskał moje serce, gdyż oddalałem się od Ciebie, najukochańsza Mary, by z dala będąc od Ciebie, mógł tylko myśleć o Tobie, a duchem być z Tobą w Wielkich Piekarach.

Kraków, 11 V 1933 r. Jak wiadomo Tobie, po pożegnaniu się z Tobą udałem się do pana Knosały, którego jednak nie zastałem w domu, a następnie...

Kraków, 18 X 1935 r. Wczoraj było zebranie Koła Historyków i na tym zebraniu podałem wniosek, by pojechać z wycieczką na Śląsk. Nocować będziemy w Piekarach, tak że będziemy mogli się zobaczyć. Zwiedzimy Katowice, Chorzów i Piekary Śląskie.

Kraków, 18 X 1935 r. Wczoraj było zebranie Koła Historyków i na tym zebraniu podałem wniosek, by pojechać z wycieczką na Śląsk. Nocować będz...

Kozielsk, 22 XI 1939 r. Najdrożsi Rodzice! Znajduję się w Rosji. Jestem cały i zdrów, czego i Wam życzę z całego serca. Jak Wam się udały ziemniaki i kapusta? Jak tam ze zdrowiem Tatusia i Mamusi? Spotkałem tutaj Gienka Roga i Żochowskiego – nauczyciela z naszej miejscowości. Jest ze mną Adolf Rzeźniczek z Wielkich Hajduk i drugi Rzeźniczek Antoni z Chorzowa Miasta. Znajduje się tu Jan Matejczyk z Chorzowa oraz Ignacy Warczok, który pozdrawia ciotkę Słowik w Katowicach. Proszę powiadomić ich rodziny. Dajcie znać doktorowi Płonce, że jest ze mną Szymon Bączkowicz z Radzionkowa. Załączam serdeczne życzenia, choć spóźnione, szczęścia i zdrowia tak Jadzi, jak i bratu Maksymilianowi. Pogoda u nas piękna, lecz w ostatnich dniach nieco się oziębiło – lekki mróz. Kończąc, zasyłam serdeczne pozdrowienia i najlepsze życzenia wesołych świąt. Wasz Paweł (syn i brat) Drugą stronę dla Mary. Najukochańsza Mary! Żałuję bardzo, żeśmy się jeszcze we wrześniu nie mogli pobrać. Skoro tylko jednak wrócę, to na pewno to zaraz uskutecznimy, o ile zechcesz tak długo zaczekać. Myślę o Tobie bardzo często, w niektóre dni jednak specjalnie dużo. Ostatnimi czasy śniłaś mi się stale. Czuję się dobrze, lecz brak mi bardzo Ciebie. Tęsknica za Tobą wzrasta z każdym dniem. W związku z Twymi urodzinami życzę Ci, aby się spełniły jak najszybciej Twoje najgłębsze życzenia. Jak tam z Twoim zdrowiem? Co słychać u Was w rodzinie? Gdzie się znajdują obecnie stryjostwo z Lipin? Czy nie zginęły moje świadectwa i praca magisterska przypadkiem? Proszę mi podać adres kuzyna mojego z Niemiec, jak i z Ameryki. Kończąc, zasyłam serdeczne pozdrowienia dla Ciebie i Twojej Rodziny. Proszę adresować w ten sposób: Сланя Павел Петрович С.С.С.Р. город Козельск Смоленской области Почтовый ящик N12 Twój zawsze Ci wierny Paweł.

Kozielsk, 22 XI 1939 r. Najdrożsi Rodzice! Znajduję się w Rosji. Jestem cały i zdrów, czego i Wam życzę z całego serca. Jak Wam się udał...

Oświęcim, 16 XII 1933 r. Będąc na ćwiczeniach, bez względu na panujące zimno, gdym leżał na śniegu, a ręce pokostniały z zimna, myśl moja błądziła za Tobą i cieszyłem się na myśl, że niezadługo pojedziemy na urlop i będę bardzo szczęśliwy z Tobą w ciepłym pokoju.

Oświęcim, 16 XII 1933 r. Będąc na ćwiczeniach, bez względu na panujące zimno, gdym leżał na śniegu, a ręce pokostniały z zimna, myśl moja bł...

Rybna, 7 IX 1935 r. List, jak Ci zaznaczyłem, zacząłem pisać w zamku Tenczyńskim, dalej pisałem (na chełmie) w Rudnie obok fryzjera; wykorzystałem sytuację, kazałem się ogolić.

Rybna, 7 IX 1935 r. List, jak Ci zaznaczyłem, zacząłem pisać w zamku Tenczyńskim, dalej pisałem (na chełmie) w Rudnie obok fryzjera; wykorzy...

Oświęcim, 16 II 1934 r. Najgorzej było, gdy musiałem pójść do schronu jako tarczowy. Schron to zwykły dół i niezbyt głęboki, że musiałem w nim klęczeć, a nie można było się poruszyć. Do tarczy, którą z początku trzymałem na tyczce, a potem kołkami obstawiłem, gwizdały kule. Posiedzieć tak człowiek musiał po cztery godziny. Gdym wyszedł ze schronu, sądziłem, że dostanę reumatyzmu.

Oświęcim, 16 II 1934 r. Najgorzej było, gdy musiałem pójść do schronu jako tarczowy. Schron to zwykły dół i niezbyt głęboki, że musiałem w n...

Oświęcim, 15 X 1933 r. Na izbie chorych jest starsza pani, którą tytułują siostrą; pali papierosy bez miłosierdzia; wyzywa często na sanitariuszy; jest mocno nerwowa. Do nas natomiast, podchorążaków, gdyż jest nas trzech na pokoju, odnosi się grzecznie i nie każe nam nic robić poza starciem z kurzu szafek.

Oświęcim, 15 X 1933 r. Na izbie chorych jest starsza pani, którą tytułują siostrą; pali papierosy bez miłosierdzia; wyzywa często na sanitar...

Oświęcim, 19 XI 1933 r. W sobotę wstałem już o 4. Nasza drużyna była bowiem służbową. O godzinie 6 ruszyliśmy na marsz 30-kilometrowy. Wyszliśmy z koszar przez Oświęcim, następnie brzegiem Wisły aż do Monowic. Czy śpiewając, czy maszerując, myślałem ciągle o Tobie, co robisz, albo rozmawiałem z Tobą. Szliśmy drogami jeszcze gorszymi od poprzednich marszów. Marsz ten mnie najwięcej zmęczył ze wszystkich innych. Miałem bowiem za duże buty. Po obiedzie czyszczenie broni, a potem rejonów. Musiałem czyścić taborety, taka to dola filozofa w wojsku. No ale trudno! Inni też wytrzymali, wytrzymam i ja.

Oświęcim, 19 XI 1933 r. W sobotę wstałem już o 4. Nasza drużyna była bowiem służbową. O godzinie 6 ruszyliśmy na marsz 30-kilometrowy. Wyszl...