Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przystępnie napisana i obficie zilustrowana.
Gdyby jeszcze tak poprawić te wszechobecne literówki....

Przystępnie napisana i obficie zilustrowana.
Gdyby jeszcze tak poprawić te wszechobecne literówki....

Mam pewien problem z tą książką. Nie potrafię określić do jakiego grona czytelników jest kierowana.
Pierwsze co się przykuwa wzrok to niezwykle staranna szata graficzna. Jakość papieru, grafika, okładka, czcionka – wydawca zadbał by był to produkt atrakcyjny, po prostu ładny.
Ilustracje w swojej formie i obfitości sugerują, że mamy do czynienia z książka skierowaną do starszych dzieci (9-12 lat). To wrażenie jednak mija po rozpoczęciu lektury. Język jakim posługuje się autor jest dla tak młodego odbiorcy zbyt hermetyczny. Wtedy przychodzi na myśl, że to jednak pozycja skierowana raczej do dorosłych.
Dalsza lektura powoduje jednak narastanie kolejnych wątpliwości. Historia Polski opisana przez pryzmat jej świętych i błogosławionych jest bardzo uogólniona. Wiele zdarzeń, procesów jest tylko wspomniana bez pogłębienia i wytłumaczenia. Tak pobieżny przegląd dziejów sugeruje, że książka jest przeznaczona bądź dla młodszej młodzieży (13-15), bądź dla czytelnika dorosłego, który …przespał lekcje historii w szkole i ma na jej temat wiedzę zaledwie skąpą.
Sam pomysł na metodę opisania historii Polski uważam za znakomity. Pierwotnie Autor miał zamiar stworzenia serii krótkich filmów przedstawiających koleje wierności (lub jej braku) Rzeczpospolitej i jej poddanych. Wierności wierze Chrystusowej i Matce Bożej.
Szkoda, że ten pierwszy zamysł nie doszedł do skutku: Grzegorz Braun jest niezwykle zdolnym reżyserem i materię filmu czuje jak mało który dokumentalista. Przejawy jego twórczości filmowej dowodzą, że na tym polu czuje się jak ryba w wodzie i dzieła swoje obdarza autorskim, plastycznym stylem.
Tak się jednak nie stało. Otrzymaliśmy w to miejsce książkę – ciekawą w swej idei, pięknie wydaną i nieco zbyt „syntetyczną” (by nie powiedzieć – ubogą w treść).

Mam pewien problem z tą książką. Nie potrafię określić do jakiego grona czytelników jest kierowana.
Pierwsze co się przykuwa wzrok to niezwykle staranna szata graficzna. Jakość papieru, grafika, okładka, czcionka – wydawca zadbał by był to produkt atrakcyjny, po prostu ładny.
Ilustracje w swojej formie i obfitości sugerują, że mamy do czynienia z książka skierowaną do...

Cenna, choć siłą rzeczy, dość krótka broszura opisująca życie świętego Atanazego, głównego pogromcę herezji ariańskiej. Losy Atanazego, który zyskał miano "Wielkiego" to historia niezłomności w zachowaniu ortodoksji podczas gdy wielu wokół uległo błędom głoszonym przez herezjarchę Ariusza. Atanazy przypłacił to nieprzychylnością dworu cesarskiego, wieloma latami wygnania a w pewnym momencie nawet nałożoną ekskomuniką. Mimo to zachował prawdziwą wiarę a nawet więcej - swoją niezachwiana postawą sprawił powrót do rozumu wielu błądzących.
Czas życia świętego to okres, kiedy losy Kościoła były poważnie zagrożone, bo błedy Ariusza zyskiwały szeroki poklask nie tyle pośród ludu Bożego co wśród hierarchii kościelnej i elit. Jej przyjęcie groziłoby w dalszej konsekwencji rozpadem chrześcijaństwa i ostatecznie pogrążeniem w neopogaństwie (szerzej ten proces opisuje Hilaire Belloc w książce "Wielkie Herezje"). Davies wykorzystuje opisywane zjawiska budując paralele między świętym Atanazym a arcybiskupem Marcelem Lefebvre. Obydwaj stawiali czoła kryzysowi Kościoła, obydwaj stali na straży Tradycji i obydwaj postawili sobie zadanie przekazanie tej Tradycji kolejnym pokoleniom.
Książka jest uzupełniona ciekawym dodatkiem poświęconym tzw. upadkowi papieża Liberiusza. Sprawa ta, budząca kontrowersje przez wieki, angażowała wiele osób po obu stronach sporu. Davies opowiada się za przyjęciem hipotezy upadku i przytacza na to szereg argumentów.

Cenna, choć siłą rzeczy, dość krótka broszura opisująca życie świętego Atanazego, głównego pogromcę herezji ariańskiej. Losy Atanazego, który zyskał miano "Wielkiego" to historia niezłomności w zachowaniu ortodoksji podczas gdy wielu wokół uległo błędom głoszonym przez herezjarchę Ariusza. Atanazy przypłacił to nieprzychylnością dworu cesarskiego, wieloma latami wygnania a...