Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ciekawe w tej książce jest to, że autorka napisała ją tak, że możemy skakać po rozdziałach jak tylko chcemy! Możemy sami zadecydować do jakiego tworu będziemy chcieli iść :)

Ja z całego serduszka polecam, abyście zapoznali się z "LiteraTOURą". Dzięki niej odnajdziecie coś dla siebie w stu procentach! :) <3

Ciekawe w tej książce jest to, że autorka napisała ją tak, że możemy skakać po rozdziałach jak tylko chcemy! Możemy sami zadecydować do jakiego tworu będziemy chcieli iść :)

Ja z całego serduszka polecam, abyście zapoznali się z "LiteraTOURą". Dzięki niej odnajdziecie coś dla siebie w stu procentach! :) <3

Nie można odmówić książce tego, że trzyma nas w napięciu do samego końca i zastanawiamy się, jak zakończy się Koncert Krwi rozpętany przez Kompozytora. Nie można odmówić książce tego, że została ona dobrze przeanalizowana pod względem fabularnym. ALE! Niestety podczas czytania tak emocjonującej książki pojawiły się zgrzyty, których nie mogłam znieść, a to spowodowało, że wytrącało mnie z równowagi podczas czytania. Niektóre wątki zostały niepotrzebnie wprowadzone, suche fakty, które można odczytać jako zwykła definicja, np. opis: „ABW miała nad sobą wyłącznie cywilną władzę – nadzór sprawował premier, kontrolę pełnił sejm.” To zdanie wywołały u mnie salwy śmiechu, bo sama w podobny sposób opisywałam w pracy licencjackiej organ ścigania. Moim zdaniem można było to przedstawić w inny, dość przystępny i płynny sposób… Czy się mylę? I wiem, że nasz główny bohater ma specyficzne zachowanie i podczas rozmowy wyraża się do innych w bardzo nietypowy dla nas sposób, jednak wstawienie mało używanego przez nas słowa typu „rwetes” w opisie jest nieco przesadzona. No i ta relacja pomiędzy tytułowym Behawiorystą a Kompozytorem – dialogi jakieś takie... dziwne, w niektórych momentach powiedziałabym nawet śmieszna, co raczej nie przystoi w sytuacjach, kiedy widzimy jednocześnie obraz dzieci, które są związane na krześle i w głowie „słyszymy” ich płacz…

„Behawiorysta” jest pod względem fabularnym bardzo ciekawa, wciąga od pierwszych stron czytania, dlatego jeśli nie będą Wam przeszkadzać te zgrzyty, o których ja wspominam, naprawdę polecam sięgnąć po tę książkę. Ma ona na pewno w sobie to COŚ, co sprawia, że pomimo wad, chcemy za wszelką cenę poznać zakończenie. Nie można odmówić Remigiuszowi Mrozowi talentu do trzymania czytelnika w niepewności do samego końca oraz wprowadzenia splot twistów w konkretnych miejscach w fabule.

Nie można odmówić książce tego, że trzyma nas w napięciu do samego końca i zastanawiamy się, jak zakończy się Koncert Krwi rozpętany przez Kompozytora. Nie można odmówić książce tego, że została ona dobrze przeanalizowana pod względem fabularnym. ALE! Niestety podczas czytania tak emocjonującej książki pojawiły się zgrzyty, których nie mogłam znieść, a to spowodowało, że...

Książka ma swoje gorsze, jak i lepsze momenty. Możliwe, że gdybym była w wieku, w którym byliby nasi bohaterowie, inaczej bym ją odbierała. Niemniej jednak historia Arthura i Bena sprawiła, że poczułam się lepiej i z moich ust wydobył się w niektórych momentach niekontrolowany rechot. I spodobało mi się, że autorzy w fajny sposób wpletli do historii Harry’ego Pottera. Polecam "A jeśli to my". Jest to cudowna, lekka, wakacyjna opowieść o nastoletniej miłości, o szukaniu własnego JA oraz o odpowiedzeniu sobie na pytanie, czy wszechświat jest po naszej stronie. Jest lekiem na gorsze dni.

Książka ma swoje gorsze, jak i lepsze momenty. Możliwe, że gdybym była w wieku, w którym byliby nasi bohaterowie, inaczej bym ją odbierała. Niemniej jednak historia Arthura i Bena sprawiła, że poczułam się lepiej i z moich ust wydobył się w niektórych momentach niekontrolowany rechot. I spodobało mi się, że autorzy w fajny sposób wpletli do historii Harry’ego Pottera....