Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Trzecia część Kronik Obdarzonych bardzo, ale to bardzo mnie rozczarowała. Akcja rozwijała się tak mozolnie, że ma się ochotę rzucić książkę przez okno, aby odciąć się od widoku mizernego Gatlin.
Sam Ethan, który przez wcześniejsze powieści był świetny narratorem z pasją odkrywał świat Obdarzonych albo szukał swojej dziewczyny, w tej książce jakoś... kapcanieje. Domyślam sie, że autorki chciały przez to pokazać "cień", który zawisł nad bohaterami i trudne wybory, których musieli się podjąć, ale ja tego nie kupuje! Przez ten "zabieg" sama historia opowiedziana została dość monotomnie z lekkimi przebyskami scen ciekawych, lepszych. Miałam dziwne wrażenie, że Lena, Ethan i ich przyjaciele, w jakiś dziwny sposób przeżywają spotkania z Abrahamem, Sarafine-bez szwanku. Tak jakby autorki panicznie bały sie zranić fizycznie lub uśmiercić bohatera. Przełom nadchodzi z końcem książki. Według mnie jedynym dobrym wyjściem w całej powieści było... Zabicie Ethana. To właśnie te ostatnie 50 stron poruszyło mnie najbardziej i to właśnie te 50 stron daje mi motywacje do przeczytania następnej części.

Trzecia część Kronik Obdarzonych bardzo, ale to bardzo mnie rozczarowała. Akcja rozwijała się tak mozolnie, że ma się ochotę rzucić książkę przez okno, aby odciąć się od widoku mizernego Gatlin.
Sam Ethan, który przez wcześniejsze powieści był świetny narratorem z pasją odkrywał świat Obdarzonych albo szukał swojej dziewczyny, w tej książce jakoś... kapcanieje. Domyślam...

Klasa.

Klasa.