Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Śląsk - polski i niepolski jednocześnie; swój, bliski i zarazem obcy; wspaniały i wywołujący wstyd. Piekna i intymna opowieść o poszukiwaniu tożsamości swojej i Śląska

Śląsk - polski i niepolski jednocześnie; swój, bliski i zarazem obcy; wspaniały i wywołujący wstyd. Piekna i intymna opowieść o poszukiwaniu tożsamości swojej i Śląska

Nie przypadła mi do gustu. Mam wrażenie, że autorka zbyt mocno chciała zobrazować całe fińskie społeczeństwo (nie jest to zbyt liczny naród, ale to wciąż 5 mln indywidualnych osób) nie posiadając ku temu narzędzi. Brak tu sensownych badań, większość opinii wyrażona "na chłopski rozum" na podstawie rozmów. I właśnie, rozmówcami są tu najczęściej imigranci z innych krajów. Szkoda, że nie na tym skupiła się autorka - ukazanie "nordyckiego raju" oczami ludzi z zewnątrz. Niestety, skończyło się na ciągłym "Finowie to, Finowie tamto" totalnie od czapy, opisywaniu urody rozmówców (i "przeciętnej" urody Finów) i anegdotkach, które choć ciekawe, nie mogą być podstawą opisu społeczeństwa. Podanie historyjki, co do której nawet nie ma grama pewności, że jest prawdziwa, jako dowód na to, jak absurdalne rozmiary przyjmuje równouprawnienie, totalnie mnie zniechęciło. Do tego mnogość poruszonych tematów: analiz zjawisk socjologicznych, które przekraczają chyba kompetencje autorki; wygłaszanych z pełną pewnością komentarzy na temat zawiłości historycznych.

Jako osoba interesująca się kulturą fińską, nie mogę polecić tej pozycji. Doceniam próbę ukazania wad życia w Finlandii, jednak ta książka nie spełni się ani jako luźny wstęp do tej kultury, ani jako dogłębna analiza, gdyż brak tu odpowiedniej wiedzy merytorycznej. Nie ma tu też zbytnio miejsca na wyciągnięcie własnych wniosków na podstawie faktów - wszystko zostało już skomentowane. I jest to chyba moim największym zarzutem i rozczarowaniem.

Nie przypadła mi do gustu. Mam wrażenie, że autorka zbyt mocno chciała zobrazować całe fińskie społeczeństwo (nie jest to zbyt liczny naród, ale to wciąż 5 mln indywidualnych osób) nie posiadając ku temu narzędzi. Brak tu sensownych badań, większość opinii wyrażona "na chłopski rozum" na podstawie rozmów. I właśnie, rozmówcami są tu najczęściej imigranci z innych krajów....

Niesamowicie ciekawy temat, jednak mi forma nie do końca przypadła do gustu. Bardzo trudno było mi przebrnąć przez zdania ciągnące się przez pół strony (jakby na złość rozdzielanie nie kropkami, lecz przecinkami) i ciągły kontrast pomiędzy niemal poetyckim przedstawieniem świata, a strumieniem prawie że prostackich myśli. Mam wrażenie, że pod koniec zaczęło czytać się jakoś łatwiej. Może to mój umysł dostosował się do treści, a może to sam autor zmienił nieco styl. Tak czy inaczej, tematyka nietuzinkowa, a sama nicość zaczęła być kusząca jak nigdy.

Niesamowicie ciekawy temat, jednak mi forma nie do końca przypadła do gustu. Bardzo trudno było mi przebrnąć przez zdania ciągnące się przez pół strony (jakby na złość rozdzielanie nie kropkami, lecz przecinkami) i ciągły kontrast pomiędzy niemal poetyckim przedstawieniem świata, a strumieniem prawie że prostackich myśli. Mam wrażenie, że pod koniec zaczęło czytać się jakoś...