Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Cóż mogłabym powiedzieć? Jest to pierwsza książka niemieckiej pisarki Charlotte Link, którą miałam przyjemność przeczytać. Nie chcę omawiać tego co się w niej działo, przejdę od razu do opinii. A moja opinia jest trudna do sformułowania, ponieważ właściwie sama nie wiem jak to ocenić. Z jednej strony powieść wciąga, szybko się czyta, język jest przejrzysty i nie sprawia, że czuję się jakby każde zagadnienie musiało zostać przeżute przez masę ozdobników zanim do mnie trafi. Z drugiej zaś strony cała fabuła była taka... przewidywalna? Samo słowo "wielbiciel" było tak nagminnie używane, że nie zdążyłam porządnie polubić i dać się oszukać kochanej, złudnej osobowości odpowiedzialnego za morderstwa bohatera... Książka nie dała mi szansy, żeby dać się troszkę oszukać i móc powiedzieć na końcu "Och, nie! To był on/ona?! Niemożliwe!".
Na tym się właściwie zawiodłam. Sama akcja działa się szybko, w połowie książki brakowało już tego cudownego sekretu, tak drogiej mi tajemnicy. Mimo wszystko jest to dobra pozycja na chłodne jesienne wieczory, idealna do połknięcia, zapamiętania i podania dalej. Godna polecenia wszystkim, ale na pewno tym, którzy nie chcą się zbyt długo rozwodzić nad fabułą, czy po prostu trochę posnuć podejrzenia. Kończąc: Nie zachwyca, aczkolwiek jest przyjemna, jak niezbyt dobra herbata, ale za to wypita tuż po ciężkiej pracy na mrozie. Osobiście chętnie sięgnę po inne książki tej autorki i z lekkim sercem mogę ją polecić.

Cóż mogłabym powiedzieć? Jest to pierwsza książka niemieckiej pisarki Charlotte Link, którą miałam przyjemność przeczytać. Nie chcę omawiać tego co się w niej działo, przejdę od razu do opinii. A moja opinia jest trudna do sformułowania, ponieważ właściwie sama nie wiem jak to ocenić. Z jednej strony powieść wciąga, szybko się czyta, język jest przejrzysty i nie sprawia, że...

Do przeczytania tej książki zabierałam się dosyć długo. Przeczytana przez żeńską część mojej rodziny, przeleżała dość spory czas na półce z książkami. Nie wiem, co mnie w niej odstraszało, ale po prostu nie potrafiłam jej przeczytać..

Aż do dnia wczorajszego, kiedy patrząc na książkę z mojego fotela poczułam dziwne pragnienie ruszenia czterech liter i otworzenia jej z zupełnie nowym podejściem. Książkę połknęłam, w możliwie najwolniejszym tempie (2 dni).

Zdziwiła mnie jej lekkość, mimo tego, ze aż kipiała od emocji. Zdziwiła mnie z jaką delikatnością autorka potrafi wprowadzić czytelnika w historię i problemy bohaterki. I co chyba najważniejsze, zdziwiła mnie subtelność zmian, które zachodziły w miarę odkrywania.

Przywiązałam się do Victorii, która choć miała pewne 'problemy' jest na tyle... ciekawą (?) postacią, że zaczęłam się z nią w pewny sposób utożsamiać mimo zupełnie odmiennych sytuacji życiowych i różnych charakterów. Podziwiam trafność z jaką pani Vanessa opisywała uczucia jakie targały bohaterką i miłość między dzieckiem, a matką, która wydaje mi się trudnym uczuciem, ciężkim do zrozumienia. Podoba mi się, że autorka postawiła czytającego i w miejscu dziecka, i w miejscu rodzica.

Książka jak najbardziej na +... Muszę przeprosić przyjaciół za brak skupienia i myśli plątające się gdzieś w przestrzeni między książką, a światem rzeczywistym :).

Do przeczytania tej książki zabierałam się dosyć długo. Przeczytana przez żeńską część mojej rodziny, przeleżała dość spory czas na półce z książkami. Nie wiem, co mnie w niej odstraszało, ale po prostu nie potrafiłam jej przeczytać..

Aż do dnia wczorajszego, kiedy patrząc na książkę z mojego fotela poczułam dziwne pragnienie ruszenia czterech liter i otworzenia jej z...

Druga książka tej autorki, którą miałam okazję przeczytać. Podziwiam panią Camille i uważam, że pisze naprawdę dobrze, potrafi zamotać człowiekowi w głowie i wytrzasnąć, o dziwo, logiczne rozwiązanie.

Druga książka tej autorki, którą miałam okazję przeczytać. Podziwiam panią Camille i uważam, że pisze naprawdę dobrze, potrafi zamotać człowiekowi w głowie i wytrzasnąć, o dziwo, logiczne rozwiązanie.