Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Moje trzecie podejście do tej książki (za każdym razem ukończone). Tym razem wysłuchanej w świetnej interpretacji Adama Ferencego. Zapewne ostatnie. Im jestem starsza, tym bardziej krytycznie do niej podchodzę. Za pierwszym razem, to był pełen zachwyt, jak całym Marquezem. Zresztą - język wciąż przepiękny. Atmosfera dotykalna. Tło niebywale bogate. Porównania fantastyczne. Ale jednak. Ta książka nie zestarzała się najlepiej (w przeciwieństwie do wciąż rewelacyjnych 100lat, które tez niedawno odświeżyłam). Wiem, że czasy są inne, tym bardziej. Męczący bohater, który z naiwnego, romantycznego i namolnego młodzieńca zmienia się w (pardon) jebakę pierwszej wody. Nadal namolnego i irytującego. Antypatycznego do samego końca. Nie zapominajmy, że cały czas wszystko opisane naprawdę pięknym językiem. Jednak gwałt nazwany "szybką frenetyczną miłością", pierdoły o kochaniu wielu kobiet na raz, pedofilia z premedytacją i teksty typu "sypiał z kobietami póki miały mu czym służyć"... No jednak czasy jakby już nie te. Choć nie brak wielu wciąż aktualnych i prawdziwych spostrzeżeń. O ludziach, miłości, chorobie, małżeństwie, świecie. Tysiąc aforyzmów można z niej wyciągnąć. Wciąż kawał dobrej literatury klasycznej, ale już bez bezwarunkowego zachwytu. I chyba jednak znak swoich czasów. Ale zakończenie całej tej historii - nadal piękne.

Moje trzecie podejście do tej książki (za każdym razem ukończone). Tym razem wysłuchanej w świetnej interpretacji Adama Ferencego. Zapewne ostatnie. Im jestem starsza, tym bardziej krytycznie do niej podchodzę. Za pierwszym razem, to był pełen zachwyt, jak całym Marquezem. Zresztą - język wciąż przepiękny. Atmosfera dotykalna. Tło niebywale bogate. Porównania fantastyczne....

Miłe czytadło. Nic specjalnego.

Miłe czytadło. Nic specjalnego.

Książka napisana pięknym językiem świetnie oddanym przez Piotra Tarczyńskiego. Trochę jakby z Leśmiana ;) Ale cieszę się, że wysłuchałam audiobooka, bo przez czytanie bym pewnie nie przebrnęła, za to interpretacja Mateusza Drozdy była na prawdę bardzo dobra. Świetnie oddał rytm tych zawiłych zdań.

Książka napisana pięknym językiem świetnie oddanym przez Piotra Tarczyńskiego. Trochę jakby z Leśmiana ;) Ale cieszę się, że wysłuchałam audiobooka, bo przez czytanie bym pewnie nie przebrnęła, za to interpretacja Mateusza Drozdy była na prawdę bardzo dobra. Świetnie oddał rytm tych zawiłych zdań.