Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ta książka to taki przekrój poprzeczny przez środowisko amerykańskich żydów, ich złożoność i różnorodność. A jednocześnie jest w niej jakaś uniwersalna prawda o bezradności człowieka w obliczu "wielkiej" polityki i wszechogarniających wydarzeń historycznych.

Ta książka to taki przekrój poprzeczny przez środowisko amerykańskich żydów, ich złożoność i różnorodność. A jednocześnie jest w niej jakaś uniwersalna prawda o bezradności człowieka w obliczu "wielkiej" polityki i wszechogarniających wydarzeń historycznych.

Książka zawiera bardzo dużo faktów dotyczących przywódców różnych ugrupowań militarnych oraz ich wzajemnych potyczek. Niewiele natomiast o życiu tzw. zwykłego człowieka, o społeczeństwie w całej jego rozciągłości. Chciałem poznać życie Afgańczyków, a dowiedziałem się o tym kto kogo napadał i kiedy. Dla lubujących się w takiej historyczno-militarnej wiedzy ta książka na pewno będzie łakomym kąskiem, dla kogoś kto woli reportaże w stylu Kapuścińskiego, Szczygła czy Terzaniego może być ona przeładowana informacjami o watażkach.

Książka zawiera bardzo dużo faktów dotyczących przywódców różnych ugrupowań militarnych oraz ich wzajemnych potyczek. Niewiele natomiast o życiu tzw. zwykłego człowieka, o społeczeństwie w całej jego rozciągłości. Chciałem poznać życie Afgańczyków, a dowiedziałem się o tym kto kogo napadał i kiedy. Dla lubujących się w takiej historyczno-militarnej wiedzy ta książka na...

Jest to zbiór takich jakby felietonów koncentrujących się głównie na kulturze i polityce. Autor pisze swoje przemyślenia na temat Balzaka, Faulknera, Kafki, Szekspira, jak również o przyjaźni, zazdrości, historii czy dzieciach i wielu innych zasadniczych dla człowieka sprawach.

Dość charakterystyczne dla tej książki są bardzo liczne odniesienia do myśli innych ludzi np:

"Słusznie mówił Thoreau, że ma w domu trzy krzesła, jedno dla samotności. Drugie dla przyjaciół. A trzecie dla towarzystwa. Umiejętność pozostawania w samotności jest nieodzowną i wzbogacającą nagrodą dla kogoś, kto umie być z przyjaciółmi."

"Chętnie przyznam rację Michałowi do Montaigne: "Tandis que tu gardé silence, tu as paru quelque grande chose" - Kiedy zachowałeś milczenie, wydawałeś się kimś ważnym."

"Bardzo dobrze określił to Manuel Azaña: Być może wolność nie uszczęśliwia ludzi, ale przynajmniej czyni ich ludźmi."

"...nie należy zapominać o słynnej przestrodze Winstona Churchilla na temat demokracji: "Jest to najgorsza forma rządów, z wyjątkiem wszystkich pozostałych, które wypróbowywano od czasu do czasu."

Mam niedosyt po przeczytaniu tej książki, liczyłem na więcej. Uważam, że ta forma literacka nie jest mocną stroną Fuentesa. Jednak nie można jej odmówić paru pięknych zdań czy mądrych myśli.Dla wielbicieli Carlosa Fuentesa polecam, dla kogoś kto się jeszcze z nim nie zetknął, sugerowałbym zacząć od innych jego książek.

Jest to zbiór takich jakby felietonów koncentrujących się głównie na kulturze i polityce. Autor pisze swoje przemyślenia na temat Balzaka, Faulknera, Kafki, Szekspira, jak również o przyjaźni, zazdrości, historii czy dzieciach i wielu innych zasadniczych dla człowieka sprawach.

Dość charakterystyczne dla tej książki są bardzo liczne odniesienia do myśli innych ludzi...