Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pomysł Autorki odnośnie napisania tej powieści był może i niezły, natomiast wykonanie katastrofalne. Jak ktoś ma ochotę na 50 twarzy Greya w wersji X-wiecznej Norwegii - proszę bardzo.

Fabuła przewidywalna w każdym szczególe od samego początku do samego końca. Kontekst historyczny w jakimś minimalnym stopniu dotknięty. Język (momentami wzorowany na archaiczny a momentami nie) tylko utrudnia odbiór powieści.

Każdemu czytelnikowi, który dotrwał do końca powieści a nie porzucił jej po 50 stronach - szacunek.

Pomysł Autorki odnośnie napisania tej powieści był może i niezły, natomiast wykonanie katastrofalne. Jak ktoś ma ochotę na 50 twarzy Greya w wersji X-wiecznej Norwegii - proszę bardzo.

Fabuła przewidywalna w każdym szczególe od samego początku do samego końca. Kontekst historyczny w jakimś minimalnym stopniu dotknięty. Język (momentami wzorowany na archaiczny a momentami...

To nie jest książka - życiorys sportowca, jakich ostatnio mnóstwo na rynku. To jest książka o chorobie. Dopiero w jej połowie to zrozumiałem, więc warto się na to nastawić, sięgając po tę pozycję. Książka mocna. Styl miejscami nieco chaotyczny, ale waga poruszanego problemu i sposób jego ujęcia zasługują na mocne 8/10. Godna polecenia nie tylko młodym adeptom sportu.

To nie jest książka - życiorys sportowca, jakich ostatnio mnóstwo na rynku. To jest książka o chorobie. Dopiero w jej połowie to zrozumiałem, więc warto się na to nastawić, sięgając po tę pozycję. Książka mocna. Styl miejscami nieco chaotyczny, ale waga poruszanego problemu i sposób jego ujęcia zasługują na mocne 8/10. Godna polecenia nie tylko młodym adeptom sportu.

W moim osobistym rankingu na najgorsze zakończenie książki Dzieci Diuny niestety na miejscu pierwszym. W połowie wahałem się między ocenami 9 a 10. Na zakończenie między 5 a 6.
Niestety, ale zawsze wprowadzenie "supermana", czyli jakiegoś wszechmocnego, niepokonanego pół-boga niszczy jak dla mnie każdą obiecującą koncepcję.

W moim osobistym rankingu na najgorsze zakończenie książki Dzieci Diuny niestety na miejscu pierwszym. W połowie wahałem się między ocenami 9 a 10. Na zakończenie między 5 a 6.
Niestety, ale zawsze wprowadzenie "supermana", czyli jakiegoś wszechmocnego, niepokonanego pół-boga niszczy jak dla mnie każdą obiecującą koncepcję.