Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Lubicie książki z motywem podróży w czasie? To jest moja druga książka tego typu, ale przyznaję, że temat jest niezwykle fascynujący. Dlatego też „Klątwa Kani" wydała mi się czymś, z czym koniecznie chciałam się zapoznać. A jak się ta nasza wspólna podróż zakończyła?

Szczerze mówiąc, co chwilę miałam inne odczucia. Irytowała mnie postać głównej bohaterki, Reginy, chociaż tak naprawdę nie jestem w stanie powiedzieć dlaczego. Chyba po prostu coś między nami nie zagrało. Natomiast postacie poboczne, które stały się jej towarzyszami wzbudzili we mnie sympatię i z zainteresowaniem śledziłam ich losy. Z jednej strony pomysł, by główną bohaterkę wyrzucić kilkaset lat wstecz i to wprost w objęcia piratów, o których czytałam głównie w bajkach, było świetnym posunięciem. Jednak były momenty, w których zwyczajnie się nudziłam. Na szczęście nie trwało to nigdy zbyt długo. Autorka dozuje nam sekrety. Sprawia, że snujemy mnóstwo domysłów, przez co znajdujemy się na granicy jawy i snu, zastanawiając się, co jest prawdą, a co ułudą. Ta nieoczywistość jest tutaj czymś, bez czego ta historia nie byłaby tak atrakcyjna. Niewątpliwie, nie można jej odmówić oryginalności i pewnego, magicznego uroku.

Po tylu pochlebnych opiniach na jej temat spodziewałam się jednak czegoś więcej. Ma jednak w sobie to coś, co mnie do niej przyciąga i chociaż nie wywołała we mnie zbyt wielu emocji, to z przyjemnością przekonam się, co jeszcze odkryją Gina i Markus. I gdzie tym razem zaniesie ich klątwa kani.

Książkę otrzymałam dzięki współpracy z Wydawnictwem Mięta.

Lubicie książki z motywem podróży w czasie? To jest moja druga książka tego typu, ale przyznaję, że temat jest niezwykle fascynujący. Dlatego też „Klątwa Kani" wydała mi się czymś, z czym koniecznie chciałam się zapoznać. A jak się ta nasza wspólna podróż zakończyła?

Szczerze mówiąc...

Rozwiń

Zwiń

Lubicie romanse young adult? Ja lubię, ale traktuje je zazwyczaj jako przyjemny przerywnik pomiędzy kryminałami i thrillerami, dlatego też nie mam co do tego gatunku zbyt wygórowanych oczekiwań. Ot, historia jakich wiele, która nie zostanie ze mną na długo ani nie wniesie do mojego życia niczego poza przyjemnością z czytania. Czy tak było w tym przypadku?

Oj, jakże się myliłam. „Znienawidzony" to książka, którą czytałam nawet w nocy. Wszystko po to, by przekonać się jak potoczą się dalsze losy Dani i Gage'a. Chociaż, przyznaję, że z początku miałam mieszane uczucia co do tych dwojga. Dani odbierałam jako typową szarą myszkę, która na pewno zakocha się w chłopaku, w którym cnotą nie grzeszy, a raczej grzeszy, ale w zupełnie inny sposób i z wieloma innymi grzesznicami. Również motyw, w którym miasteczkiem „rządzi" grupa młodych i silnych przystojniaków jest dosyć znany i początkowo byłam lekko znudzona powtarzalnością. Postanowiłam jednak dać szansę tej historii że względu na przedstawioną w „Znienawidzonych" rodzinę, która, już na pierwszy rzut oka, wydaje się skrywać dużo więcej niż zwykłe zespucie, tak często kojarzone z bogaczami.

Mimo, że byłam zaskoczona kierunkiem, w jakim podążała relacja głównych bohaterów, to poza tym, znajdziemy też bardzo intrygujący wątek sensacyjny, a wręcz kryminalny. Czytając, wiedziałam, że niebezpieczeństwo nadejdzie, ale kompletnie nie spodziewałam się, z której strony. To towarzyszące mi napięcie sprawiło, że z żalem odkładałam tę książkę i czekałam z niecierpliwością na chwilę, kiedy będę mogła do niej powrócić.

„Znienawidzony" to dla mnie zaskakująco wciągająca książka, którą serdecznie Wam polecam. A ja z wytęsknieniem będę wyglądać kolejnego tomu, w którym będę mogła jeszcze bliżej poznać Wyrzutków z West Emerald.

Książkę otrzymałam dzięki współpracy z Wydawnictwem Ale.

Lubicie romanse young adult? Ja lubię, ale traktuje je zazwyczaj jako przyjemny przerywnik pomiędzy kryminałami i thrillerami, dlatego też nie mam co do tego gatunku zbyt wygórowanych oczekiwań. Ot, historia jakich wiele, która nie zostanie ze mną na długo ani nie wniesie do mojego życia n...

Rozwiń

Zwiń

Od pierwszych tygodni staram się wszczepić moim dzieciom pasję do czytania i chyba jestem na dobrej drodze, bo mój starszak spędza ze swoimi książeczkami sporo czasu w ciągu dnia. Wiadomo, geny po mamusi 😅. Również najnowszy nabytek wzbudził jego zainteresowanie.

Szczerze mówiąc, ciężko jest znaleźć ładne wydanie tych wierszy. To jednak wydanie od Wydawnictwa Papillon spodobało się zarówno mi, jak i synkowi, a przypuszczam, że niedługo zainteresuje także małą księżniczkę. A dlaczego warto sięgnąć po tę akurat książkę?

Przede wszystkim dla treści. Wierszy Tuwima jest sporo, jednak często powtarzane są tylko te najbardziej znane, a przeglądając tę książkę, znalazłam też i takie, które po raz pierwszy czytałam dopiero z Leosiem. Po drugie, czcionka. Duże litery z pewnością ułatwią sprawę, gdy będziemy uczyć się z maluchami czytać, a i dziadkom pomoże zająć czas wnukom. Po trzecie, grafika. Kolorowe, proste obrazki, które przyciągają wzrok malucha nie tylko wzbudzają zainteresowanie, ale jest to również coś, co można śmiało wykorzystać przy rozwijaniu mowy (np. wskazywanie poszczególnych rzeczy, czy zwierząt, nazywanie obrazków, naśladowanie odgłosów, wcielanie się w postacie). I ostatnia rzecz, wykonanie. Chyba każdy rodzic przyzna mi rację, że twarda oprawa spisuje się doskonale z kontakcie z ciekawymi świata dziećmi. No i nie tak łatwo wyrwać jest strony, gdy są one przyszyte 😅. Jedyny minus jaki zauważyłam to format. Dla tych najmłodszych jest on nieco za duży. Tak więc oglądanie książeczki, póki co, wygodniejsze jest z osobą dorosłą lub starszymi dziećmi.

Książkę otrzymałam dzięki współpracy z Wydawnictwem Papillon.

Od pierwszych tygodni staram się wszczepić moim dzieciom pasję do czytania i chyba jestem na dobrej drodze, bo mój starszak spędza ze swoimi książeczkami sporo czasu w ciągu dnia. Wiadomo, geny po mamusi 😅. Również najnowszy nabytek wzbudził jego zainteresowanie.

Szczerze mówiąc, ciężko ...

Rozwiń

Zwiń

„Czasami mam wrażenie, że moje życie to pasmo nieszczęść. Wszyscy, którzy są mi bliscy, prędzej czy później ode mnie odchodzą. Samotna kobieta bez stałej pracy i z nieprzepracowanymi traumami. Można by rzec, klapa na całego, ale... Moje życie zmienia się z chwilą, w której otrzymałam tajemniczą przesyłkę. Jestem Emily i zapraszam Was w pełną sekretów i emocji podróż do przeszłości, która okaże się bardzo skomplikowana."

Dlaczego sięgnęłam po tę książkę? Chyba nie będę jedyną osobą, którą skusiła okładka. Ta skojarzyła mi się z czasami wojennymi, a od czasu do czasu lubię sięgać po takie historie. Jest jednak zawsze to ryzyko, że w kolejnej powieści nie znajdę nic nowego, bo takich książek na rynku jest wiele, a motyw wojny i miłości jest czymś, co wiele pisarzy lubi umieszczać w swoich opowieściach. Tak więc zaskoczyć czytelnika nie jest łatwo, a czy tu się to udało?

Pierwsze zaskoczenie, i to pozytywne, to sposób, w jaki książka jest napisana. Sprawia on, że czyta się ją bardzo szybko, z zainteresowaniem i przyjemnością. Autorka zachowuje idealny balans pomiędzy teraźniejszością i przeszłością. Nie czujemy się w żaden sposób przytłoczeni wojennymi realiami tamtych czasów (chociaż o nich też tu przeczytamy), tylko skupiamy się na relacjach międzyludzkich, nie tylko tych miłosnych, ale też przyjacielskich i rodzicielskich. Kolejny plus to kreacja bohaterów. Do większości osób zapałałam dużą sympatią, jednak to Emily i Margaret stały się bliskie memu sercu i to właśnie dzięki nim, ta historia nabiera kolorów i magnetyzmu, który nie pozwala oderwać się od książki. No i spodobał mi się pomysł na fabułę, w której podróżujemy drogą przebytą przez obraz, namalowany przez tajemniczego mężczyznę, którego tożsamość jest skrywana od wielu lat. A im więcej do odkrycia, tym większa frajda z czytania.

Niestety, mimo pozytywnego odbioru tej książki, nie poczułam większych emocji. Jednak „A gdy znów się spotkamy" może nie porwie Waszych serc i nie sprawi, że z emocji nie będziecie mogli spać, ale z pewnością będzie przyjemnym oderwaniem od codzienności. 

Książkę otrzymałam dzięki współpracy z Wydawnictwem Świat Książki i nakanapie.pl

„Czasami mam wrażenie, że moje życie to pasmo nieszczęść. Wszyscy, którzy są mi bliscy, prędzej czy później ode mnie odchodzą. Samotna kobieta bez stałej pracy i z nieprzepracowanymi traumami. Można by rzec, klapa na całego, ale... Moje życie zmienia się z chwilą, w której otrzymałam tajem...

Rozwiń

Zwiń