Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Uwielbiam tą powieść, odkrywałem ją jako młodzik - kojarzy mi się z domowym ciepłem, romansem, prostotą.
Henri Beyle [ Stendhal ] nie dosięga Balzaka, Zoli, ale to wyższej klasy romansidło, z historią w tle, ma w sobie urok i namiętność.
Autor miejscami wydaje się nierozgarnięty, jakby gubił się, urywał, przerywał. Potrafi irytować swoimi bohaterami, którzy zachowują się jak głupie, ślepe dzieci, by zaraz nadać im magicznego tonu.

To wszystko wydaje się niczym telenowela, jednak Stendhal natchnął swoją powieść swoistą bajką, własną baśnią, przez co jego świat staje się czymś fantastycznym. Bardzo często wracam do tej książki - jest świetna w ciemne, zimowe wieczory, ale i upalne, jaskrawe dni lata. Gdzieś pod kołdrą, albo w cieniu w ogrodzie z lemoniadą w ręce. Dla klasyków pozycja obowiązkowa.

Uwielbiam tą powieść, odkrywałem ją jako młodzik - kojarzy mi się z domowym ciepłem, romansem, prostotą.
Henri Beyle [ Stendhal ] nie dosięga Balzaka, Zoli, ale to wyższej klasy romansidło, z historią w tle, ma w sobie urok i namiętność.
Autor miejscami wydaje się nierozgarnięty, jakby gubił się, urywał, przerywał. Potrafi irytować swoimi bohaterami, którzy zachowują się...

Należy do trylogii samotności. Ameryka, Zamek, Proces.
Pozycja absolutnie obowiązkowa, bezkompromisowa. I tak, jak Proust, tak i Kafka - stworzyli dzieła, które stanowią zjawiska jedyne i niezastąpione.
Komentowanie książki nie jest na miejscu - Kafka należy do pisarzy, których należy znać i należy przeżyć intymnie, po swojemu, nie za wiele się na ten temat rozpisując.

Należy do trylogii samotności. Ameryka, Zamek, Proces.
Pozycja absolutnie obowiązkowa, bezkompromisowa. I tak, jak Proust, tak i Kafka - stworzyli dzieła, które stanowią zjawiska jedyne i niezastąpione.
Komentowanie książki nie jest na miejscu - Kafka należy do pisarzy, których należy znać i należy przeżyć intymnie, po swojemu, nie za wiele się na ten temat rozpisując.

Książka ta może funkcjonować rzeczywiście tylko jako symbol pewnego rozkładu paskudnego człowieczeństwa, a posłowie do niej jest konieczne.
Autorowi udaje się odnieść zamierzony efekt - przemoc, którymi nasączył karty swej powieści, staje się tu realnym przeżyciem Czytelnika.
Scena z kosmitą zostaje w pamięci, tak jak scena gwałtu w filmie Gruz 2000.
Ale czy ta książka wnosi coś nowego do mojego doświadczenia z "mocnym" przeżyciem? To raczej tylko przypomnienie, że to wszystko ciągle funkcjonuje. To zło. Jest jednak coś enigmatycznego w początku książki, przyciągającego, i nawet kiedy robi się już bardzo "brzydko", coś ciągnie do końca. To dowód, że mimo obrzydzenia, zło nas interesuje. Idziemy dalej. Nie wrzucamy tej książki do ognia. Coś w tym jest!

Nie jest to książka dla Czytelnika, który traktuje literaturę jako lek na samotne wieczory, jako bajkową przygodę, oderwanie od świata realnego, coś swobodnego i pięknego. To prawdziwa, ale brudna literatura. Nie polecam kobietom w ciąży oraz świeżo upieczonym rodzicom :)

Książka ta może funkcjonować rzeczywiście tylko jako symbol pewnego rozkładu paskudnego człowieczeństwa, a posłowie do niej jest konieczne.
Autorowi udaje się odnieść zamierzony efekt - przemoc, którymi nasączył karty swej powieści, staje się tu realnym przeżyciem Czytelnika.
Scena z kosmitą zostaje w pamięci, tak jak scena gwałtu w filmie Gruz 2000.
Ale czy ta książka...