Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kolejny raz spotykamy się z Robin i Cormoranem, tym razem śledztwo zaprowadzi ich prosto do centrum bardzo popularnej i wpływowej sekty.
W oczy rzuca się objętość powieści, jednym z powtarzających się zarzutów kierowanych wobec tej serii jest to, że powieści są przegadane i zbyt rozwleczone - nie moim zdaniem. Uwielbiam powoli zagłębiać się w historię wraz z bohaterami i razem z nimi powoli odkrywać co kryje się na kolejnej stronie. Tym razem nie mamy morderstwa jako takiego, ale agencja Cormorana musi pomóc wyprowadzić z sekty syna wpływowego mężczyzny, aby tego dokonać, Robin pod przykrywką wstępuje w szeregi wyznawców.
Bardzo podoba mi się zabieg, jaki poczyniła tutaj autorka - fabuła jest prowadzona dwutorowo: z jednej strony mamy logicznie myślącą i sceptyczną Robin, która niby wie, że celem sekty jest pranie mózgu swoim wiernym, a mimo to musi walczyć ze sobą, żeby nie poddać się wszechogarniającego szaleństwu. Z perspektywy Robin mamy dokładny wgląd w funkcjonowanie sekty, relacje między wyznawcami i poznajemy coraz więcej tajemnic. Z drugiej strony mamy Cormorana, który pozostał na zewnątrz w normalnym świecie i poszukuje dodatkowych informacji o sekcie i jej byłych wyznawcach, którzy, dziwnym trafem, albo nie chcą dyskutować o swojej przeszłości, albo (jeśli się na to zdecydują), to popełniają samobójstwo. Odkrywając to wszystko Cormoran coraz bardziej martwi się o swoją partnerkę, która bardzo długo pozostaje w łapach niebezpiecznych ludzi.
Jest to wspaniała powieść, bawiłam się przy niej tak dobrze i wywoływała u mnie tak duże emocje, że czytałam ją do 5 rano i całymi dniami wyczekiwałam momentu, kiedy znowu zatopię się w świecie dwójki detektywów. Mam nadzieję, że autorka już pracuje nad kolejnym tomem.

Kolejny raz spotykamy się z Robin i Cormoranem, tym razem śledztwo zaprowadzi ich prosto do centrum bardzo popularnej i wpływowej sekty.
W oczy rzuca się objętość powieści, jednym z powtarzających się zarzutów kierowanych wobec tej serii jest to, że powieści są przegadane i zbyt rozwleczone - nie moim zdaniem. Uwielbiam powoli zagłębiać się w historię wraz z bohaterami i...

Mam bardzo mieszane uczucia względem "Idioty". Z jednej strony bardzo dobrze się czytało tę książkę, a jednak znaczna część była po prostu przegadana (przemowa Hippolita była tak męcząca i miałam wrażenie, że nigdy się nie skończy!). Główny bohater - książę Myszkin - jest czysty i niewinny niczym dziecko i próbuje podążać za swoimi ideami i przekonaniami. Niestety, jego decyzje nie mają dla niego pozytywnych skutków. Chociaż początkowo bardzo lubiłam Myszkina i kibicowałam mu, to jego zachowanie pod sam koniec książki, kiedy nie wybrał swojego szczęścia ani kobiety, która mogła obdarzyć go prawdziwą miłością sprawiło, że stracił moją sympatię. Tak czy siak, warto sięgnąć po tę powieść tylko po to, żeby poczuć cudny klimat Petersburga i nastrojów panujących wśród wyższych klas Rosji.

Mam bardzo mieszane uczucia względem "Idioty". Z jednej strony bardzo dobrze się czytało tę książkę, a jednak znaczna część była po prostu przegadana (przemowa Hippolita była tak męcząca i miałam wrażenie, że nigdy się nie skończy!). Główny bohater - książę Myszkin - jest czysty i niewinny niczym dziecko i próbuje podążać za swoimi ideami i przekonaniami. Niestety, jego...

Dobrze się tego słucha - chodzi mi o styl narracji. Temat - straszny i kropka. Nic dodać, nic ująć.

Dobrze się tego słucha - chodzi mi o styl narracji. Temat - straszny i kropka. Nic dodać, nic ująć.

Gdzieś mignęła mi recenzja, że jest to najlepszy, najstraszniejszy horror i w ogóle najwybitniejsza książka grozy na świecie. Pomyślałam "oho, wysoko postawiona poprzeczka, trzeba się zainteresować". No i co? No i dupa. Powiedziałabym, że to książka w porządku. Zdecydowanie plusem jest zakończenie i wielkie zaskoczenie jakie zaserwowała nam fabuła pod sam koniec. Główny bohater (autor książki) spisujący relacje uczestnika przedziwnych wydarzeń - interestujący zabieg stylistyczny. Natomiast sama struktura książki jest mocno nierówna. Początek, odnalezienie notatek w szpitalu psychiatrycznym, był intrygujący, od razu narzucił atmosferę niepewności i tajemniczości, potem długo, długo przegadana nuda, zieeeew, przysypiamy, a potem zaczyna się druga, ciekawsza, część powieści. No i tu się wreszcie dzieje! Generalnie polecam, bo nie jest to słaba książka. Ja padłam ofiarą hype'u no i wyszło jak wyszło. Nie ma co narzekać.

Gdzieś mignęła mi recenzja, że jest to najlepszy, najstraszniejszy horror i w ogóle najwybitniejsza książka grozy na świecie. Pomyślałam "oho, wysoko postawiona poprzeczka, trzeba się zainteresować". No i co? No i dupa. Powiedziałabym, że to książka w porządku. Zdecydowanie plusem jest zakończenie i wielkie zaskoczenie jakie zaserwowała nam fabuła pod sam koniec. Główny...