Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bardzo, bardzo przeciętna książka. Była to pierwsza pozycja tej autorki, po którą sięgnęłam i chyba ostatnia.
Przede wszystkim należałoby sprostować: to nie jest kryminał czy thriller, a raczej romans z zagadka kryminalną w tle. Główni bohaterowie są (przynajmniej teoretycznie) dojrzałymi, wykształconymi osobami, odnoszącymi zawodowe sukcesy. Oboje są singlami. Rozumiem oczywiście, że takie osoby też mogą się zakochać. Jednak ciężko mi się pogodzić z myślą, że poważna lekarka oskarżona o niekompetencje i spowodowanie śmierci swojej koleżanki, nie jest w stanie przestać myśleć o błękitnych oczach i blond włosach adwokata powodów. I, o mój Boże, jaki on męski! I tak w obie strony. Bliżej tej powieści niestety do Harlequina niż dajmy na to Mankella. Żenujący romans, słabe dialogi. Na dobitkę wątek kryminalny oklepany i przewidywalny. Nie polecam.

Bardzo, bardzo przeciętna książka. Była to pierwsza pozycja tej autorki, po którą sięgnęłam i chyba ostatnia.
Przede wszystkim należałoby sprostować: to nie jest kryminał czy thriller, a raczej romans z zagadka kryminalną w tle. Główni bohaterowie są (przynajmniej teoretycznie) dojrzałymi, wykształconymi osobami, odnoszącymi zawodowe sukcesy. Oboje są singlami. Rozumiem...

Książka ta jest przede wszystkim CIEKAWA. Czytałam ją z zainteresowaniem i nie byłam rozczarowana rozwijająca się akcją. Wrota czasu nie wyróżniają się niczym szczególnym w swoim gatunku, ale w tym wypadku zaliczam to na plus- czasem ma się ochotę przeczytać klasyczną powieść przygodową i ta taka właśnie jest. Ma momenty nie logiczne, trochę niespójne lub nie życiowe, ale może to i dobrze? Czasami trzeba dać się porwać wyobraźni i zapomnieć o takich drobnostkach! Takie właśnie powinny być powieści dla dzieci.

Książka ta jest przede wszystkim CIEKAWA. Czytałam ją z zainteresowaniem i nie byłam rozczarowana rozwijająca się akcją. Wrota czasu nie wyróżniają się niczym szczególnym w swoim gatunku, ale w tym wypadku zaliczam to na plus- czasem ma się ochotę przeczytać klasyczną powieść przygodową i ta taka właśnie jest. Ma momenty nie logiczne, trochę niespójne lub nie życiowe, ale...

Kolejna część niestety nie jest lepsza od pierwszych dwóch. Autorce nie udało się napisać trylogii w ciekawy sposób. Mam wrażenie, że większość tekstu jest niepotrzebna i należałoby ją zastąpić czymś znacznie ciekawszym. Dla przykładu: fragmenty dotyczące powrotu Rothena do Kyralii pojawiają się w kilku miejscach, a właściwie można by je streścić do kilku zdań rozwiniętych- o tym, że wraca samotnie, że martwi się o przyjaciół, i o tym że widzi teraz więcej niż by chciał. Po cóż opisywać to kilkakrotnie? To samo tyczy się wędrówki Akkarina i Sonei, czy Dannyla szukającego przyjaciela. Ileż można? To niestety po prostu nudne. Podobnie jak powtarzane w kółko niezmienne przemyślenia niektórych postaci... Zabawne za to wydało mi się, że co chwilę któryś z bohaterów był czymś "zdumiony", mimo że przyczyna tego zdumienia była według mnie zwykle przewidywalna :) Powtórzę to samo, co w przypadku poprzednich części: szkoda, że powieść napisana jest dość słabo, bo historia sama w sobie jest fajna. Czytając opinie o tym cyklu zorientowałam się, że nie jestem odosobniona w tej ocenie. Po przeczytaniu całej trylogii wiem, że nie sięgnę po więcej książek tej autorki.

Kolejna część niestety nie jest lepsza od pierwszych dwóch. Autorce nie udało się napisać trylogii w ciekawy sposób. Mam wrażenie, że większość tekstu jest niepotrzebna i należałoby ją zastąpić czymś znacznie ciekawszym. Dla przykładu: fragmenty dotyczące powrotu Rothena do Kyralii pojawiają się w kilku miejscach, a właściwie można by je streścić do kilku zdań rozwiniętych-...