Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zbiór bardzo nierównych opowiadań. Choć większość z nich okazało się ciekawymi i oryginalnymi (e.g. "W objęciach fotela", "Podróżny z wyszywanym obrazem"), te nieco gorsze irytowały swoją naiwnością. Pisarz aż nadto inspirował się europejską literaturą kryminalną i momentami miałem wrażenie czytania kiepskiego pastiszu tejże. Wiem, że było to zamierzone po przeczytaniu obszernego (i znakomitego) wstępu, mimo wszystko okazało się to ponad moje siły. Jeżeli jednak przetrwa się początkowe niezdarne (moim zdaniem) opowiadania, dalej jest już tylko lepiej.
Mocno na plus projekt graficzny.

Zbiór bardzo nierównych opowiadań. Choć większość z nich okazało się ciekawymi i oryginalnymi (e.g. "W objęciach fotela", "Podróżny z wyszywanym obrazem"), te nieco gorsze irytowały swoją naiwnością. Pisarz aż nadto inspirował się europejską literaturą kryminalną i momentami miałem wrażenie czytania kiepskiego pastiszu tejże. Wiem, że było to zamierzone po przeczytaniu...

Obawiałem się, że to niespotykane w formie wydanie swoją wartość będzie wyłącznie opierać na formie właśnie. Bo i cena jak na niecałe 100 stron treści była trudna do uzasadnienia. Po przeczytaniu kilku pierwszych stron wiedziałem już, że treść jest równie dobra.

Obawiałem się, że to niespotykane w formie wydanie swoją wartość będzie wyłącznie opierać na formie właśnie. Bo i cena jak na niecałe 100 stron treści była trudna do uzasadnienia. Po przeczytaniu kilku pierwszych stron wiedziałem już, że treść jest równie dobra.

Zgadzam się, że niektóre eseje potrafią być nużące. Obok kilkunastu czy kilkudziesięciu stron potrafiących wycieńczyć przeintelektualizowaniem; pozostałe kilkaset stron to oryginalne (jak na lata '90) spostrzeżenia dotyczące amerykańskiego stylu życia, porywające dwa teksty o tenisie, zaskakująco interesujący esej o Lynch'u czy demaskujące (przynajmniej dla mnie) tytułowe sprawozdanie z tygodniowego luksusowego rejsu.
Nie jest to najlepsze wprowadzenie do Wallace'a (dodatkowo tłumaczenie jest co najmniej średnie o czym przekonałem się ponownie czytając jeden z tekstów po angielsku) a jednak warto po nie sięgnąć, aby lepiej poznać USA lat '90, skonfrontować się z rzekomo fajnym spojrzeniem autora na świat czy też zapoznać się z matematyką i sztuką, towarzyszącymi profesjonalnej grze w tenisa.

Zgadzam się, że niektóre eseje potrafią być nużące. Obok kilkunastu czy kilkudziesięciu stron potrafiących wycieńczyć przeintelektualizowaniem; pozostałe kilkaset stron to oryginalne (jak na lata '90) spostrzeżenia dotyczące amerykańskiego stylu życia, porywające dwa teksty o tenisie, zaskakująco interesujący esej o Lynch'u czy demaskujące (przynajmniej dla mnie) tytułowe...