Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jak zwykle ciężko mi ocenić książkę do której mam tak osobisty stosunek. Dlatego po namyśle postanowiłam zrobić to całkiem subiektywnie, nieadekwatnie do sposobu w jaki oceniam książki których narodzin nie dane mi było zobaczyć. Obiektywna chyba być nie potrafię - choć wówczas oznaczałoby to najwyżej dwie gwiazdki mniej. Choć może mniej o jedną? Nie wiem, nie potrafię. Pokochałam te książkę, ale nie tylko za zawartość. Bo Suen i Asura są wspaniali, warto pokochać ich i historię która ich spotyka. Pokochałam dyskusje o formie wydania, proces tworzenia okładki, rozmowy z osobą odpowiedzialną za wstępną korektę i proces powtarzania związanych z książką gadżetów. Pokochałam oczekiwanie na chwilę gdy dostanę do ręki swój tomik i wertowanie go w poszukiwaniu różnic w stosunku do wersji blogowej.

Co do samej opowieści, to szczerze zachęcam. Wszystkim miłośniczkom romansów homoerotycznych w męskiej obsadzie na pewno się spodoba. Bohaterowie osadzeni są w nie często spotykanej w tym gatunku scenerii, w świecie surowym, wymagającym i groźnym. Zarówno wydarzenia jak i ich tło zostały bardzo barwienie opisane, więc czyta się lekko i z dużą przyjemnością. Jest też kilka bardzo udatnych "scenek rodzajowych" - mi nigdy nie udało się tak dobrze opisać fizycznej bliskości, więc wiem jak jest to trudne. Jednocześnie opowieść jest naprawdę ciekawa, więc również nie będąc "fanką gatunku" też można po nią sięgać, o ile sama myśl o bliskości dwóch panów nie wywołuje u niej palpitacji. Ja polecam.

Jak zwykle ciężko mi ocenić książkę do której mam tak osobisty stosunek. Dlatego po namyśle postanowiłam zrobić to całkiem subiektywnie, nieadekwatnie do sposobu w jaki oceniam książki których narodzin nie dane mi było zobaczyć. Obiektywna chyba być nie potrafię - choć wówczas oznaczałoby to najwyżej dwie gwiazdki mniej. Choć może mniej o jedną? Nie wiem, nie potrafię....

Próba przepisania "Eddy Poetyckiej" w pierwszej osobie. Nieudania, niestety. Mając do dyspozycji gotowe, dobre historię i naprawdę pełnokrwistych bohaterów można uzyskać znacznie więcej. Tym czasem wszystkie postacie, może poza Odynem, zostały spłycone do pojedynczej cechy i w tej jednowymiarowej formie osadzone w niedookreślonym, bezbarwnym świecie, który składa się chyba tylko z samych nazw. Oryginał opisanych w "Eddzie Poetyckiej" wydarzeń niepotrzebnie został zmodyfikowany - nie potrzebnie, ponieważ ostatecznie modyfikacje te niczego do książki nie wnoszą. Zamiast dodatkowych szczegółów, uzupełniających epizodów, które pozwoliłyby ubrać stary tekst w nową, bardziej przystępną dla dzisiejszego czytelnika formę dostajemy tylko trochę cynicznych komentarzy które przestają śmieszyć już po pierwszym rozdziale. Lepiej bawiłam się czytając podręcznik do chemii organicznej (John McMury, polecam) i lekturę skończyłam tylko ze względu na osobisty sentyment do osoby Lokiego i chorobę która zatrzymała mnie na ten czas w łóżku. Być może osobom nie zaznajomionym z mitologią nordycką uda się znaleźć odrobinę przyjemności w czytaniu dzieła pani Harris, ale zapewniam, na rynku jest wiele dużo lepszych książek na jesienne wieczory.

Próba przepisania "Eddy Poetyckiej" w pierwszej osobie. Nieudania, niestety. Mając do dyspozycji gotowe, dobre historię i naprawdę pełnokrwistych bohaterów można uzyskać znacznie więcej. Tym czasem wszystkie postacie, może poza Odynem, zostały spłycone do pojedynczej cechy i w tej jednowymiarowej formie osadzone w niedookreślonym, bezbarwnym świecie, który składa się chyba...

Zacznijmy od tego, że kocham "kosmiczne" klimaty, niemal w każdym wydaniu - od Lema, gdzie przerdzewiałe statki kosmiczne naprawia się młotkiem i kluczem dziesiątką (jak Fata 126p) po "Gwiezdne Wojny" i "Star Treck" z pistoletami laserowymi i cyborgami mądrzejszymi od niektórych znanych mi studentów.

Gdzieś pomiędzy tymi dwoma biegunami można znaleźć miejsce dla "Sentymentu do Gwiazd". Książkę kupiłam już jakiś czas temu i od tamtej pory przeczytałam trzy razy (i poprowadziłam jedną sesję RPG na podstawie). Naprawdę wciąga, choć na początku łatwo się pogubić przez dość nagłe przeskoki akcji. Bohaterowie są bardzo plastyczni, żywi - łatwo się do nich przywiązać. Na dodatek akcja, jakkolwiek z początku wydaje się przewidywalna, ostatecznie dość mocno zaskakuje (przynajmniej mnie zaskoczyła), co zawsze uważałam za wielki plus.

Podsumowując: doskonale mi się czytało przy akompaniamencie muzyki Ayreonu i Star One (jakoś... podobny klimat? troszkę) i polecam wszystkim chcącym na chwilę zagubić się we wszechświecie.

Zacznijmy od tego, że kocham "kosmiczne" klimaty, niemal w każdym wydaniu - od Lema, gdzie przerdzewiałe statki kosmiczne naprawia się młotkiem i kluczem dziesiątką (jak Fata 126p) po "Gwiezdne Wojny" i "Star Treck" z pistoletami laserowymi i cyborgami mądrzejszymi od niektórych znanych mi studentów.

Gdzieś pomiędzy tymi dwoma biegunami można znaleźć miejsce dla...