Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zatrudniać się sobą, zdaje się im, że to jest lubować się w sobie; obcować z sobą i wchodzić w siebie, że to jest nazbyt się miłować. Być może. Ale ten zbytek rodzi się tylko w tych, którzy macają się jeno powierzchownie, którzy oglądają się jeno wówczas, gdy nie mają nic lepszego do roboty; którzy uważają rozmowę z samym sobą za próżniactwo i błazeństwo, zaś kształtowanie i budowanie samego siebie za wznoszenie zamków na lodzie, uważając się jakoby za rzecz trzecią i obcą samym sobie.

Zatrudniać się sobą, zdaje się im, że to jest lubować się w sobie; obcować z sobą i wchodzić w siebie, że to jest nazbyt się miłować. Być mo...

Zgniłe się błota ciągną pod górami, Tchnieniem wokoło siejąc jadowitem, Bagno do morza sprowadzić spustami, Całego dzieła byłoby to szczytem. Tym otworzyłbym miejsce dla milionów, Na, choć niepewne, lecz wolne zagrody, Zielone pola płodne; i ludzie, i trzody Świeżej by ziemi używały plonów. Pod twierdzą wzgórza w krainie ponętnej Osiadłby wkrótce lud dzielny i skrzętny; A tutaj wewnątrz wróciłby wiek raju, Niech wtedy fala o próg tego kraju Jak chce uderza połączoną rzeszą, Wraz wszyscy wyłom zapełnić pospieszą. Tak jest, do tego dążę nieodmiennie, To jest najwyższym zadaniem mądrości. Ten tylko godzien życia i wolności, Który je musi wywalczać codziennie. Tak tedy w ciągłym mierzeniu się z trudem Hartowna ludzkość będzie tu się mnożyć. O, gdybym takiej przyszłości mógł dożyć! Na wolnej ziemi mieszkać z wolnym ludem! Wtedy dopiero w pełni ziemskich plonów Rzekłbym do chwili: stój! Tyś jest tak piękną! Dźwięk mojej duszy, chociaż struny pękną, Nie może zamrzeć w potoku Eonów. - W błogim przeczuciu tak wzniosłego bytu Stoję już teraz u rozkoszy szczytu.

Zgniłe się błota ciągną pod górami, Tchnieniem wokoło siejąc jadowitem, Bagno do morza sprowadzić spustami, Całego dzieła byłoby to szczytem...

Podczas gdy hiszpańska inkwizycja z powodu rzekomych związków z szatanem zakazała sięgania po inne używki autochtonów Ameryki łącznie z pejotlem i koką, to powstrzymała się od krytyki tytoniu, świadoma, że płynące z niego dochody pozwalają płacić za jej peleryny, kapelusze i lochy.

Podczas gdy hiszpańska inkwizycja z powodu rzekomych związków z szatanem zakazała sięgania po inne używki autochtonów Ameryki łącznie z pejo...

[...] trwałe dyspozycje trzymające się środka oznaczają nadmiar w stosunku do niedostatku, niedostatek zaś w stosunku do nadmiaru - zarówno w doznawaniu namiętności, jak i w postępowaniu. Człowiek bowiem mężny wydaje się wobec tchórza zuchwalcem, ale wobec zuchwałego tchórzem; a podobnie człowiek umiarkowany wydaje się rozwiązłym wobec niewrażliwego, niewrażliwym jednak wobec rozwiązłego; szczodry wobec chciwego rozrzutnikiem, lecz wobec rozrzutnika - chciwcem. Dlatego też ludzie stojący na krańcach odsuwają tego, kto stoi w środku, zawsze na kraniec przeciwny i nazywają [np.] człowieka mężnego: tchórz zuchwalcem, zuchwalec natomiast tchórzem, a podobnie i w innych przypadkach.

[...] trwałe dyspozycje trzymające się środka oznaczają nadmiar w stosunku do niedostatku, niedostatek zaś w stosunku do nadmiaru - zarówno ...

Toteż ktoś, kto zmierza do środka jako do swego celu, powinien przede wszystkim trzymać się z dala od tego, co jest owemu środkowi bardziej przeciwne[...]. Z dwóch bowiem skrajności jedna jest bardziej, druga mniej błędna; skoro tedy bardzo trudno jest ugodzić w środek, to należy wybrać przynajmniej najmniejsze zło[...].

Toteż ktoś, kto zmierza do środka jako do swego celu, powinien przede wszystkim trzymać się z dala od tego, co jest owemu środkowi bardziej ...

- Myśmy przyszli pana Naczelnika powiesić. - Pomyłka, ja już nie jestem Naczelnikiem. W sprawie powieszenia proszę się zwrócić do mojego następcy. - On ma rację - rzekł Nowosądecki do Majera. - Dlaczego go jeszcze nazywasz Naczelnikiem? - Z przyzwyczajenia. Chciałem powiedzieć: myśmy cię przyszli powiesić, ty świnio.

- Myśmy przyszli pana Naczelnika powiesić. - Pomyłka, ja już nie jestem Naczelnikiem. W sprawie powieszenia proszę się zwrócić do mojego nas...

Jakie to lekkie w kropli deszczu. Jak delikatnie dotyka mnie świat.

Jakie to lekkie w kropli deszczu. Jak delikatnie dotyka mnie świat.

[...] co zaś do tych, których się nazywa krytykami, to na ogół poszukują oni zasady sztuk nie tam, gdzie należy, bo wśród poematów, obrazów, rycin, posągów i budowli. Jednakże sztuka zgoła nie może dostarczyć reguł, które sztukę czynią. To jest moim zdaniem powód, że artyści w ogóle, zaś poeci przede wszystkim ograniczają się do tak ciasnego kręgu naśladując zawsze raczej siebie nawzajem niż naturę i to od tak zamierzchłej starożytności, że nie sposób powiedzieć, kto dał pierwszy wzór. Krytycy idą za nimi i dlatego są mało warci jako przewodnicy. Kiepsko tylko mogę wszak sądzić o czymkolwiek, jeśli mierzę to wyłącznie jego własną miarą. Prawdziwa miara sztuk jest w mocy każdego człowieka, zaś swobodna obserwacja najzwyklejszych, czasem najnędzniejszych rzeczy w naturze da najprawdziwsze światło tam, gdzie największa uczoność i pracowitość, jeśli lekceważy taką obserwację, musi pozostawić nas w ciemności, albo - co gorsza - bawić nas i zwodzić światłami fałszywymi.

[...] co zaś do tych, których się nazywa krytykami, to na ogół poszukują oni zasady sztuk nie tam, gdzie należy, bo wśród poematów, obrazów,...

W miłości erotycznej panuje wyłączność, której brak w miłości braterskiej i macierzyńskiej. [...] Nierzadko ekskluzywność miłości erotycznej interpretuje się fałszywie jako przywiązanie oparte na chęci posiadania. Często można spotkać dwoje "zakochanych" w sobie ludzi, którzy poza tym nie kochają nikogo. Ich miłość jest w rzeczywistości egotyzmem à deux; są dwojgiem ludzi, utożsamiających się ze sobą wzajemnie, którzy problem osamotnienia rozwiązują, powiększając zasięg jednostki do dwóch osób. Czują, że udaje im się przezwyciężyć samotność, a jednak, wobec tego, iż są oddzieleni od reszty ludzkości, pozostają odseparowani jeden od drugiego i są dla siebie zupełnie obcy; zespolenie, jakie odczuwają, jest złudzeniem. Miłość erotyczna jest wyłączna, lecz kocha ona w drugim człowieku całą ludzkość, wszystko, co żywe. Jest wyłączna tylko w tym sensie, że pozwala zespolić się w pełni i mocno tylko z jednym człowiekiem. Miłość erotyczna wyklucza miłość w stosunku do innych ludzi tylko w sensie erotycznego związku, pełnego związania się we wszystkich aspektach życia - ale bynajmniej nie w sensie głębokiej miłości braterskiej.

W miłości erotycznej panuje wyłączność, której brak w miłości braterskiej i macierzyńskiej. [...] Nierzadko ekskluzywność miłości erotycznej...