Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jej! Naprawdę świetna książka do pracy terapeutycznej z dzieckiem. Mogę ją wykorzystywać na różne sposoby w zależności od potrzeb malucha. Ogromne pole do kreatywności! Jak na razie ćwiczę przy niej motorykę małą u dzieci z wykorzystaniem plasteliny. Ekstra książka przyciągająca uwagę dzieci!

Jej! Naprawdę świetna książka do pracy terapeutycznej z dzieckiem. Mogę ją wykorzystywać na różne sposoby w zależności od potrzeb malucha. Ogromne pole do kreatywności! Jak na razie ćwiczę przy niej motorykę małą u dzieci z wykorzystaniem plasteliny. Ekstra książka przyciągająca uwagę dzieci!

Książka pozwoliła mi zobaczyć jak wygląda psychoterapia psychoanalityczna, do której mam trochę sceptyczny stosunek. Czasami miałam wrażenie, że terapeuta implikuje klientce swoje przypuszczenia, które ta po czasie przyjmuje (co było krytykowane w podejściu psychoanlitycznym) i chyba (mam nadzieję) w tym nurcie już się nie stosuje kozetki (?). Ciężko mi wyrazić się o książce, bo bardziej skupiałam się na samym nurcie. Mimo wszytko czuję się usatysfakcjonowana,.bo wiem trochę więcej o psychoanalizie (ale chyba w jej starym wydaniu ).

Książka pozwoliła mi zobaczyć jak wygląda psychoterapia psychoanalityczna, do której mam trochę sceptyczny stosunek. Czasami miałam wrażenie, że terapeuta implikuje klientce swoje przypuszczenia, które ta po czasie przyjmuje (co było krytykowane w podejściu psychoanlitycznym) i chyba (mam nadzieję) w tym nurcie już się nie stosuje kozetki (?). Ciężko mi wyrazić się o...

Bardzo polubiłam tego autora za to, że się przyznaje, że jest trochę narcystyczny, za jego dążenie do stworzenia jakiejś dobrej książki i za to, że pokazuje swoje słabości podczas medytacji, normalizując to. W pewien sposób się z nim utożsamiłam. Po tej książce mam ochotę na więcej Emmanuela Carrare i czekam na coś nowego tego autora. Teraz lepiej zrozumiałam joge i medytację, mimo że od czasu do czasu coś robiłam w tym kierunku. Spodobały mi się jego spostrzeżenia co do tego czym może być oddech - branie, wydech - dawanie, metoda tai-chi z chodzeniem jak najwolniej (dzisiaj pokazałam dzieciom tą sztukę i rzeczywiście im się podobało) i wiele innych tym podobnych odnośników do jogi i medytacji wplecionych w biografię bohatera. Być może książka nie jest dla każdego, ale ja jestem nią szczerze zafascynowana.

Bardzo polubiłam tego autora za to, że się przyznaje, że jest trochę narcystyczny, za jego dążenie do stworzenia jakiejś dobrej książki i za to, że pokazuje swoje słabości podczas medytacji, normalizując to. W pewien sposób się z nim utożsamiłam. Po tej książce mam ochotę na więcej Emmanuela Carrare i czekam na coś nowego tego autora. Teraz lepiej zrozumiałam joge i...