Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ponoć na podstawie tej książki nakręcono jeden z moich ulubionych filmów mianowicie „Zieloną pożywkę”. Byłam więc podekscytowana możliwością przeczytania pierwowzoru, jednak ogromnie się rozczarowałam. W książce tej nie ma ani słowa o tajemnicy, którą odkrył główny bohater w filmie, nie ma też tytułowej „zielonej pożywki”. W ogóle nie ma żadnej tajemnicy, choć blurb sugeruje co innego. Książka przedstawia historię przepracowanego detektywa prowadzącego śledztwo w sprawie zabójstwa ważnego człowieka w przeludnionym i głodnym Nowym Jorku. Samo śledztwo jest po prostu nudne i od razu wiemy kto, jak i dlaczego zabił, ponieważ autor kilka rozdziałów poprowadził z perspektywy sprawcy. Ciekawa i dająca do myślenia jest natomiast wizja świata - przeludnionego, gdzie jedzenie, woda i wszelkie surowce naturalne prawie się skończyły i brakuje tytułowej przestrzeni dla rosnącej populacji. Jednak jest jej za mało przez co nie poruszyła mnie tak jak zrobił to film.

Ponoć na podstawie tej książki nakręcono jeden z moich ulubionych filmów mianowicie „Zieloną pożywkę”. Byłam więc podekscytowana możliwością przeczytania pierwowzoru, jednak ogromnie się rozczarowałam. W książce tej nie ma ani słowa o tajemnicy, którą odkrył główny bohater w filmie, nie ma też tytułowej „zielonej pożywki”. W ogóle nie ma żadnej tajemnicy, choć blurb...

Akcja strasznie powoli się rozkręca i dopiero przy 200 stronie zaczęło być interesująco. Autor stylem i konstrukcją fabuły przypomina według mnie mocno Agathę Christie - przez całą lekturę miałam wrażenia jakby się na niej wzorował. Zwłaszcza zakończenie przypomina jedną z jej książek i łatwo odgadnąć mordercę. Natomiast jego detektyw-amator to wyjątkowo nudna i bezbarwna postać. Niby odrobinę dziwny stary kawaler wzorem Herculesa Poirot, jednak brak mu wyrazistości i zlewa się z resztą równie papierowych postaci. Ogólnie rzecz biorą ja do 200 strony męczyłam się z tą książką przez prawie miesiąc i nie mam szczególnej ochoty na dalsze zapoznawanie się z twórczością autora (szczególnie, że to ponoć jego najlepsza książka).
Dodam jeszcze, że korekta w tej książce jest fatalna, dawno nie widziałam tylu byków jeden po drugim.

Akcja strasznie powoli się rozkręca i dopiero przy 200 stronie zaczęło być interesująco. Autor stylem i konstrukcją fabuły przypomina według mnie mocno Agathę Christie - przez całą lekturę miałam wrażenia jakby się na niej wzorował. Zwłaszcza zakończenie przypomina jedną z jej książek i łatwo odgadnąć mordercę. Natomiast jego detektyw-amator to wyjątkowo nudna i bezbarwna...

Jeśli ktoś tak jak ja zainteresował się opowiadaniami o przygodach księdza Browna za sprawą świetnego serialu BBC to niestety będzie rozczarowany, gdyż nie znajdzie w nich tych wszystkich sympatycznych postaci z serialu (aż ciężko się pogodzić, że cudowna Pani McCarthy i Sid w książkach nie istnieją). Same opowiadania są interesujące, przypominają mi historie z Herculesem Poirot, jednak opisy przyrody i komentarze filozoficzno-religijne są przydługie i męczące. Autor nie skupia się w opowiadaniach tyle co na przestępstwie, ale na osobie przestępcy, a dalej na naturze ludzkiej oraz wolnej woli człowieka do popełniania zbrodni. Zdecydowanie nie jest to lekka wakacyjne lektura, ale mocno refleksyjna.

Jeśli ktoś tak jak ja zainteresował się opowiadaniami o przygodach księdza Browna za sprawą świetnego serialu BBC to niestety będzie rozczarowany, gdyż nie znajdzie w nich tych wszystkich sympatycznych postaci z serialu (aż ciężko się pogodzić, że cudowna Pani McCarthy i Sid w książkach nie istnieją). Same opowiadania są interesujące, przypominają mi historie z Herculesem...