Jesteśmy społecznością, która kocha książki

W trzecim tomie mamy drastyczną zmianę scenerii w porównaniu z poprzednimi dwoma. Z niekończącej się pustyni, przez niekończącą się plażę, aż tutaj nagle dostajemy lasy, dżunglę, a nawet cywilizację. Tylko czy plaża i pustynia nie były jednak przyjemniejszym miejscem?

Postapokalistyczny świat Rolanda jest zniszczony, nieprzyjazny i niebezpieczny. Magia połączona z futurystyczną technologią i walczącymi ze sobą siłami dobra i zła, utopiły Świat Pośredni w nuklearno-magicznej zupie, zostawiając za sobą jedynie ruiny, mutantów, choroby, obłąkane roboty i anomalie.

Trójka kompanów idzie przed siebie, mając przed sobą tysiące zakrzywionych mil i tygodnie/ miesiąca/ lata/ stulecia drogi zanim dotrą do mrocznej wieży, bo w tym paskudnym świecie nawet czas i odległość zmienia się według własnego uznania.

Eddie i Susannah (która powstała przez połączenie Odetty i Detty) szybko uczą się życia i drogi rewolwerowca, jakby zostali do tego stworzeni. I właściwie to tak właśnie było.

Roland z kolei, jest rozrywany od środka przez dwie zaprzeczające sobie rzeczywistości i wydarzenia, które miały miejsce, choć nie mają prawa mieć.

Dokładnie to samo czuje Jake Chambers, który przez zmianę przeszłości w poprzednim tomie. teraz jak kot Schrödingera jednocześnie żyje i nie żyje.

Część książki skupiająca się na Jake'u, jego ciągłym otwieraniu drzwi, dziwnym wypracowaniu w szkole i sklepie z książkami, jest opisana świetnie i rzuca w formie niejasnych słów i wydarzeń wątki, tajemnice i zagadki, których jeszcze nie mamy prawa rozumieć.

W trzecim tomie mamy drastyczną zmianę scenerii w porównaniu z poprzednimi dwoma. Z niekończącej się pustyni, przez niekończącą się plażę, aż tutaj nagle dostajemy lasy, dżunglę, a nawet cywilizację. Tylko czy plaża i pustynia nie były jednak przyjemniejszym miejscem?

Postapokalistyczny świat Rolanda jest zniszczony, nieprzyjazny i niebezpieczny. Magia połączona z...

Wklejam stary opis, bo ta strona jakiś cyrk robi z tą zmianą okładek.

7.5

Wszystko to co w poprzednich książkach plus dużo więcej. Wszystkie wątki poprowadzone świetnie i każda perspektywa mnie ciekawiła (najczęściej jedna perspektywa wydaje się ciekawsza niż te inne. W tej książce wcale tak nie uważam) Przy tym tomie zdałem sobie sprawę, że Chaol to moja ulubiona i najlepiej napisana postać z tej serii bezkonkurencyjnie (niestety Rowan, nie wyszło). Nie cierpię Aelin, choć mam nadzieję, że się odbuduje.

Wklejam stary opis, bo ta strona jakiś cyrk robi z tą zmianą okładek.

7.5

Wszystko to co w poprzednich książkach plus dużo więcej. Wszystkie wątki poprowadzone świetnie i każda perspektywa mnie ciekawiła (najczęściej jedna perspektywa wydaje się ciekawsza niż te inne. W tej książce wcale tak nie uważam) Przy tym tomie zdałem sobie sprawę, że Chaol to moja ulubiona i...

Wklejam stary opis, bo ta strona jakiś cyrk robi z tą zmianą okładek.

Znowu taka sama opinia, ale teraz jeszcze bardziej, bo moja ulubiona część książki, czyli dialogi między postaciami nabrała jeszcze większej mocy w postaci jadu i nienawiści między Caeleną a Rowanem, który rywalizuje z Chaolem o tytuł mojej ulubionej postaci z tej serii.

Wklejam stary opis, bo ta strona jakiś cyrk robi z tą zmianą okładek.

Znowu taka sama opinia, ale teraz jeszcze bardziej, bo moja ulubiona część książki, czyli dialogi między postaciami nabrała jeszcze większej mocy w postaci jadu i nienawiści między Caeleną a Rowanem, który rywalizuje z Chaolem o tytuł mojej ulubionej postaci z tej serii.