Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Tylko "Brud" i "#to o nas" miały jakąkolwiek ciekawą i oryginalną treść. Ten tytuł, jak i każdy pozostały, zahacza o obyczajowość jedynie w takim stopniu, jakiego wymaga się tego od filmu pornograficznego w marnym wstępie.

I tym właśnie jest "Roman(s)". Pornografią i to marną. Fabuła, jak zwykle u Piotra C., sprowadza się wyłącznie do tego, że skorumpowany prawnik będący największym alfa chadem zdradza żonę i narzeka na każdą kobietę, bo w jego świecie nie istnieją przecież takie, których jedynym celem całej egzystencji nie byłoby zaciągnięcie go do łóżka, a alfa chad bohater ma tego przecież po dziurki w nosie, bo wolałby... tego jednak nie mówi i niech nikt nie nazywa tego tajemniczością albo obrazowaniem jakichkolwiek stereotypów męskich, bo jest to po prostu nijak nieprzemyślana dziura w fabule.

Po zaznajomieniu się z całą twórczością autora nie potrafię wyobrażać go sobie inaczej, niż jako powszedniego spermiarza i stulejarza, który swoim prostackim mizoginizmem poddaje się procesowi mentalnej masturbacji. I tak swoją drogą, dobrze by było jakby autor zapoznał się ze zjawiskiem autoplagiatu, bo każda jego (bo choć jest to anonim, na pewno nie jest to kobieta) książka to wciąż to samo.

Nie uwierzyłem ani przez moment w istnienie chociaż jednej postaci. Żadna nie wykazywała się autentycznością. Strona po stronie wypowiadają swoje drętwe dialogi, które służą autorowi jedynie jako przejście do kolejnej sceny seksu godnej Pietrka Kogucika (a może Piotra C...ogudzika?). Wyglądają bowiem one mniej więcej tak: seks, sperma, cipka, dupa, ruchanie, ry u chy a nie, co oczywiście spuentowane musi być jakże łobuzerskim i zniewalającym komentarzem społecznym o ogromie własnego penisa, łatwości i prostocie kobiet, piciu wódki bez popijania, bla bla bla, itd. itp.

No, ale jeśli ludzie to kupują i Pietrek sobie na tym dobrze zarabia – more power to him, to each his own, whatever works.

Tylko "Brud" i "#to o nas" miały jakąkolwiek ciekawą i oryginalną treść. Ten tytuł, jak i każdy pozostały, zahacza o obyczajowość jedynie w takim stopniu, jakiego wymaga się tego od filmu pornograficznego w marnym wstępie.

I tym właśnie jest "Roman(s)". Pornografią i to marną. Fabuła, jak zwykle u Piotra C., sprowadza się wyłącznie do tego, że skorumpowany prawnik będący...

Merytorycznie jest ok, jednakże większość treści to powtórka z książek Petitcollin. No i nie sposób nie odnieść wrażenia, że autorka zrobiła sobie z tej pozycji medium do wylewania własnych żali i łagodzenia dysonansu poznawczego poprzez wychwalanie siebie samej.

Merytorycznie jest ok, jednakże większość treści to powtórka z książek Petitcollin. No i nie sposób nie odnieść wrażenia, że autorka zrobiła sobie z tej pozycji medium do wylewania własnych żali i łagodzenia dysonansu poznawczego poprzez wychwalanie siebie samej.

Historia ciekawa, ale trudno jest się do niej dokopać, bo język lapidarny aż do przesady, jak napisany przez sztuczną inteligencję, a brak jakiejkolwiek ekspozycji to wada, a nie „klimatyczna tajemniczość”.

Historia ciekawa, ale trudno jest się do niej dokopać, bo język lapidarny aż do przesady, jak napisany przez sztuczną inteligencję, a brak jakiejkolwiek ekspozycji to wada, a nie „klimatyczna tajemniczość”.