Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Piękne wydanie, okładka obłędna! I to tyle z plusów. Dawno nie czytałam tak beznadziejnej książki. Dałam 5/10, chociaż i tak czuję, że to zbyt dużo. Owszem, jest milion gorszych książek (stąd zawyżona ocena), ale ta powieść mnie wybitnie zirytowała i rozczarowała.
Miałam wrażenie, że autorka sama do końca nie wie w którym kierunku ta historia ma podążać. Niby wiedziałam co, jak, po co, ale dla mnie to wszystko było tak bez sensu. Alicja to najgorsza bohaterka ever. Na tak głupią postać to chyba jeszcze nigdy nie natrafiłam w żadnej książce. Ale cierpliwie czekałam na finał, który uświadomiłby mi jak bardzo się mylę. I nic takiego się nie wydarzyło. Zakończenie po prostu nijakie, zadałam sobie pytanie: „Serio? To na to czekałam całą książkę?!”. To było tak nudne, że nawet teraz, pisząc tą opinie zaczynam się nudzić. Nie polecam! A cytat: „Ciągle tylko chodzimy i walczymy na zmianę - pomyślała Alicja” idealnie podsumowuje całą książkę.

Piękne wydanie, okładka obłędna! I to tyle z plusów. Dawno nie czytałam tak beznadziejnej książki. Dałam 5/10, chociaż i tak czuję, że to zbyt dużo. Owszem, jest milion gorszych książek (stąd zawyżona ocena), ale ta powieść mnie wybitnie zirytowała i rozczarowała.
Miałam wrażenie, że autorka sama do końca nie wie w którym kierunku ta historia ma podążać. Niby wiedziałam co,...

Ja mam z tą książką pewien problem. Do 190 strony myślałam, że będzie to najnudniejsza książka, jaką kiedykolwiek czytałam i byłam przekonana, że dam jej najwyżej ocenę 3/10. Odkładałam ją dwa razy, ale postanowiłam się ostatecznie z nią rozprawić. I nagle wielkie zdziwienie, bo od tomu „Szalony pątnik” totalnie przepadłam! Oczywiście, w całej książce są lepsze i gorsze opowiadania, ale od tej 190 strony czytałam je z wielkim zaciekawieniem. Więc nie wiem czy te dwa pierwsze tomy „Na wzgórzu róż” i „Demon ruchu” nie przypadły mi do gustu, czy po prostu wtedy gdy zaczynałam czytać tę książkę, to nie był na nią czas. Na pewno jeszcze wrócę do tego i się przekonam. Bo opowiadania z pozostałych tomów to naprawdę coś wspaniałego i tak bardzo cieszę się, że do niej wróciłam. Bardzo polecam!

Ja mam z tą książką pewien problem. Do 190 strony myślałam, że będzie to najnudniejsza książka, jaką kiedykolwiek czytałam i byłam przekonana, że dam jej najwyżej ocenę 3/10. Odkładałam ją dwa razy, ale postanowiłam się ostatecznie z nią rozprawić. I nagle wielkie zdziwienie, bo od tomu „Szalony pątnik” totalnie przepadłam! Oczywiście, w całej książce są lepsze i gorsze...

Historia całkiem w porządku. Bohaterowie dosyć wyraziści, różniący się od siebie. Miejsce akcji to moje ukochane góry, Beskid Żywiecki, który darzę ogromnym sentymentem. Co w takim razie poszło nie tak? Zakończenie! Jak dla mnie strasznie rozczarowujące. Bardzo mi się nie podobało. Czuję ogromny niedosyt. Pewnie taki był zamysł autora, ale ja oczekiwałam jakiegoś fajnego zakończenia a dostałam... niefajne. Podsumowując, książka według mnie nie jest zła, ale zakończenie znacznie obniżyło moją ocenę i ogólnie odczucia.

Historia całkiem w porządku. Bohaterowie dosyć wyraziści, różniący się od siebie. Miejsce akcji to moje ukochane góry, Beskid Żywiecki, który darzę ogromnym sentymentem. Co w takim razie poszło nie tak? Zakończenie! Jak dla mnie strasznie rozczarowujące. Bardzo mi się nie podobało. Czuję ogromny niedosyt. Pewnie taki był zamysł autora, ale ja oczekiwałam jakiegoś fajnego...