Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Sięgając po tę książkę, nie spodziewałam się niczego specjalnego, a tu proszę! Chmielewska skradła moje serce poczuciem humoru i sprawiła, że mam ochotę na inne powieści jej autorstwa. Bo która z nas-dziewcząt nie marzy o boskim kochanku, którego głos sączy się ze słuchawki niczym miód przepełniony słodyczą?..
Polecam :)

Sięgając po tę książkę, nie spodziewałam się niczego specjalnego, a tu proszę! Chmielewska skradła moje serce poczuciem humoru i sprawiła, że mam ochotę na inne powieści jej autorstwa. Bo która z nas-dziewcząt nie marzy o boskim kochanku, którego głos sączy się ze słuchawki niczym miód przepełniony słodyczą?..
Polecam :)

Upolowałam tę książkę w bibliotece, zaraz po tym jak postanowiłam, iż muszę ją zdobyć. Czekała na półce w zupełnym milczeniu schowana gdzieś pomiędzy nudnymi tytułami.
Początek był dla mnie nieco nurzący, lecz wrażenie to ulotniło się równie szybko, jak zawitało w mojej głowie. Główni bohaterowie - Gemma i David zwany "Smółką" to para nastolatków zamieszkujących nadmorskie miasteczko Minely. Ich problemy są mi dość obce, jednak starałam się zrozumieć ich położenie. Smółka był bity przez ojca i wykorzystywany przez matkę alkoholiczkę, zaś Gemma zmagała się z surowymi rodzicami, którzy nakładali na nią coraz to nowe zakazy. W pewnym momencie miarka się przebrała - Smółka postanawia uciec z domu, a w ślad za nim czyni to Gemma. Zaczyna się dla nich nowe życie, w którym nie ma mowy o jakichkolwiek ograniczeniach. Zaczynają się również problemy z narkotykami i prawem.
Melvin opowiedział tę historię w wyjątkowy sposób. Miałam wrażenie, że bohaterowie komunikują się ze mną za pośrednictwem poszczególnych rozdziałów. "Ćpun" wycisnął na moim sercu znamię, kolejne do kolekcji z serii utworów o narkomanach. Można go czytać bez końca, a i tak będzie poruszał i dotykał swą szorstkością, a jednocześnie ogromem delikatności.

Polecam, bo naprawdę warto. ;)

Upolowałam tę książkę w bibliotece, zaraz po tym jak postanowiłam, iż muszę ją zdobyć. Czekała na półce w zupełnym milczeniu schowana gdzieś pomiędzy nudnymi tytułami.
Początek był dla mnie nieco nurzący, lecz wrażenie to ulotniło się równie szybko, jak zawitało w mojej głowie. Główni bohaterowie - Gemma i David zwany "Smółką" to para nastolatków zamieszkujących nadmorskie...

Musiałam sięgnąć po "Zło...", gdyż wymagała tego ode mnie podstawa programowa. Akcja rozwija się powoli, często zanudza czytelnika np. długimi, przesyconymi masą niepotrzebnych słów dialogami, z których nic nie wynika. Utwory Christe mają to do siebie, iż wszystko staje się jasne w ostatnim rozdziale. Kiedy odłożyłam tę książkę, zdałam sobie sprawę, że nie musiałabym przeżywać męczarni, gdybym zajrzała tylko i wyłącznie na jej ostatnie strony.
Polecam osobom cierpliwym i tym, którzy chcą się przenieść kilkadziesiąt lat wstecz w ramionach pani Christie.

Musiałam sięgnąć po "Zło...", gdyż wymagała tego ode mnie podstawa programowa. Akcja rozwija się powoli, często zanudza czytelnika np. długimi, przesyconymi masą niepotrzebnych słów dialogami, z których nic nie wynika. Utwory Christe mają to do siebie, iż wszystko staje się jasne w ostatnim rozdziale. Kiedy odłożyłam tę książkę, zdałam sobie sprawę, że nie musiałabym...