Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Miłość matki do dziecka to uczucie, którego nie można porównać z niczym innym. Bezwarunkowa miłość nie do podrobienia. Co jeśli z różnych względów i powodów rodzic rozumie to uczucie jako chorą obsesję i chęć uzależnienia dziecka od siebie już na zawsze? "Troskliwa" to ogromnie przejmujący thriller psychologiczny, który na długo zostanie w Waszej pamięci.

Rose Gold próbuje rozpocząć dorosłe życie. Nie jest to łatwe, jeśli przez całe dzieciństwo byłaś przekonana o chorobie genetycznej, która powodowała bóle brzucha, wymioty, wypadanie włosów. Choroby jednak wcale nie było, a matka, która powinna ją kochać i dbać, z premedytacją podtruwała i próbowała od siebie uzależnić. Tyle straconych lat, tyle cierpienia, szpitali, lekarzy... Czy po takiej traumie można normalnie żyć? Matka Rose Gold, Patty została ukarana za to, co robiła z córką. Po odsiadce jednak wychodzi na wolność i wprowadza się do córki. Wierzy, że córka jej wybaczyła, choć tak naprawdę sama nie czuje wyrzutów sumienia i jest przeświadczona o tym, że działała dla dobra córki. Mieszkańcy miasteczka są wrogo nastawieni do Patty i obserwują każdy jej krok. Czy Rose Gold rzeczywiście wybaczyła matce? Czy da radę normalnie żyć z nią pod jednym dachem?

Książka Stephanie Wrobel jest niezwykle przejmująca. Mi, jako matce ciężko było czytać o cierpieniu, które zafundowała Rose Gold jej matka. Musiałam dozować sobie tą lekturę, bo strasznie szybko wpadałam we wściekłość, nie mogłam przetrawić tego, jak matka, osoba najważniejsza dla swojego dziecka może posunąć się do takich strasznych zachowań. Cieszę się, że autorka książki pokazała nam kilka wymiarów tej historii. Mamy tutaj bowiem rozdziały poświęcone i pisane w imieniu córki, jak i matki. Co ciekawe, mamy także retrospekcje z przeszłości, co pozwala czytelnikowi spojrzeć na losy bohaterek z wielu stron. Dawno nie czytałam książki tak bardzo trzymającej w napięciu i z tak bardzo zaskakującym zakończeniem.

Każdy rozdział tej książki jest jak bomba z emocjami i wydarzeniami. Taka historia nie pozwala przejść obok siebie obojętnie. Jeśli więc szukacie książki, która od pierwszej do ostatniej strony będzie trzymała w napięciu, to zdecydowanie powinniście przeczytać "Troskliwą"!

Miłość matki do dziecka to uczucie, którego nie można porównać z niczym innym. Bezwarunkowa miłość nie do podrobienia. Co jeśli z różnych względów i powodów rodzic rozumie to uczucie jako chorą obsesję i chęć uzależnienia dziecka od siebie już na zawsze? "Troskliwa" to ogromnie przejmujący thriller psychologiczny, który na długo zostanie w Waszej pamięci.

Rose Gold próbuje...

Literatura New Adult w połączeniu z lekką dozą fantastyki, tak w skrócie opisałabym zakres tematyczny "Samobójcy". Jako fanka kryminałów naprawdę obawiałam się starcia z tą pozycją. Uwielbiam jednak odkrywać nowe lądy i zaskakiwać samą siebie. "Samobójca" zapewnił mi kilka wyśmienitych wieczorów! Czekam z niecierpliwością na kontynuację!
Flora to spokojna, dosyć zamknięta w sobie dziewczyna. Mimo, że jest bardzo młoda, życie jej nie oszczędza. Zarówno z matką i z ojcem ma raczej słabe relacje, a niespodziewana śmierć ukochanego brata kilka lat temu zabiera jej całą radość życia. Co więcej, dziewczyna obwinia się o tę śmierć, bo brat zginął, gdy jechał wyciągnąć ją z tarapatów. Ta rodzinna tragedia rozbiła rodzinę Flory, a ona od tego momentu nie może znaleźć ukojenia swojego bólu. Z drugiej strony mamy Felisa. Nie jest on zwykłym śmiertelnikiem. Należy do klany Niezmiennych, którzy opiekują się ludzkimi duszami. Właśnie dostał pod swoje skrzydła pierwszą duszę, którą jest właśnie Flora. Wszystko byłoby proste, gdyby nie to, że dziewczyna posiada duszę Samobójcy, a Felis się w niej zakochuje. Postanawia zawalczyć o jej przeznaczenie, choć sam jak się okazuje ryzykuje tym samym bardzo wiele!

Miłość, magia, niebezpieczeństwo - wszystko to czeka na Was w "Samobójcy"! Agnieszka Ziętarska stworzyła niezwykłą historię, która wciąga już od pierwszych stron. Dwójka głównych bohaterów choć tak od siebie różna, okazuje się tak naprawdę idealnie dobrana. Są charakterni, zadziorni i potrafią walczyć o swoje.
Autorka osadziła swoją powieść w świecie prawie identycznym do realnego. Gdyby nie istnieje Niezmiennych, rzecz mogłaby dziać się pod każdą szerokością geograficzną. To chyba cieszy mnie szczególnie. Fajnie, że całość nie została przekombinowana, a magię znajdziemy wyłącznie w istnieniu opiekunów dusz.

Kolejna rzecz, która działa jak najbardziej na plus, to różnorodność narracji. Agnieszka Ziętarska opowiada kolejne wydarzenia przez punkt widzenia Flory i Felisa. Dzięki temu czytelnik dowiaduje się, co czują bohaterowie i jak postrzegają kolejne zdarzenia.

"Samobójca" to niezwykła opowieść o przepracowaniu straty, podnoszeniu się z najgorszych nawet kłopotów, o tym, że czasami w najmniej spodziewanym momencie w naszym życiu może pojawić się ktoś, kto obróci je do góry nogami, da szczęście i nadzieję na lepsze jutro.

Mimo, że na karku mam trzydzieści lat wpadłam w tą powieść jak nastolatka. Wzdychałam razem z Florą do Felisa, trzymałam kciuki, by chłopakowi udało się zmienić los dziewczyny. Przeżywałam każde kolejne wydarzenia. Jeśli autorce udało się przekonać do fantastyki, taką fankę realizmu jaką jestem to znaczy, że to naprawdę świetny debiut. Cóż, teraz pozostało mi czekać na kontynuację, która mam nadzieję już niedługo!

Jak zapatrujecie się na literaturę New Adult? Czytacie, czy raczej omijacie szerokim łukiem? Jak widzi się Wam "Samobójca"??

Literatura New Adult w połączeniu z lekką dozą fantastyki, tak w skrócie opisałabym zakres tematyczny "Samobójcy". Jako fanka kryminałów naprawdę obawiałam się starcia z tą pozycją. Uwielbiam jednak odkrywać nowe lądy i zaskakiwać samą siebie. "Samobójca" zapewnił mi kilka wyśmienitych wieczorów! Czekam z niecierpliwością na kontynuację!
Flora to spokojna, dosyć zamknięta w...

Choć bycie policjantem to podobno nie zawód, lecz powołanie, to jednak Nap Dumas został nim, by rozwikłać sprawy dręczące go od młodości. Gdy był w liceum przeżył dwie wielkie tragedie, na dodatek tego samego dnia: zginął jego brat bliźniak Leo oraz jego dziewczyna. Poza tym zaraz po tej katastrofie jego ukochana Maura rozpłynęła się nie wiadomo gdzie... Nagle po wielu latach pracy jako glina, Nap trafia na ślad Maury i widzi w tym szansę odpowiedzi na pytanie, czy jego brat rzeczywiście popełnił samobójstwo...

Harlan Coben kolejny raz nie zawiódł swoich wiernych fanów. Jest to co lubimy u niego najbardziej: napięcie, tajemnica kryjąca się dosłownie wszędzie, odniesienia do przeszłości i totalnie zakręcona zwroty akcji. Książki Cobena mają to do siebie, że czyta się je błyskawicznie! W "Nie odpuszczaj" autor zastosował ciekawy zabieg, otóż narracja książki prowadzona jest jako wewnętrzny dialog bohatera z jego zmarłym bratem. Nie przypominam sobie, bym spotkała się z czymś takim wcześniej i przyznaję, że wyszło to naprawdę przyzwoicie.

Wiecie, muszę Wam przyznać, że Coben tak misternie snuje w swoich powieściach intrygi, tak operuje fabułą, że nigdy nie wiem, kto naprawdę jest mordercą?! Albo jestem tak beznadziejnym detektywem, albo zwyczajnie autor jest prawdziwym mistrzem kryminału... Co więcej, facet naprawdę wodzi za nos swoich czytelników, mordercą prawie zawsze okazuje się najmniej przez nas podejrzana osoba.

W "Nie odpuszczaj" Coben porusza kilka ważnych wątków, które fajnie wzbogacają całą książkę. Pierwszy z nich to niezwykła więź między bliźniakami, która nie mija nawet po śmierci (co widzimy właśnie we wspomnianej przeze mnie narracji). Kolejny ważny temat to rodzaj napiętnowania ludzi za pomocą obraźliwych filmików w Internecie. Okazuje się bowiem, że w dobie technologii można zniszczyć człowieka w bardzo prosty sposób. Pojawiło się jeszcze sporo takich wątków, które są warte uwagi, ale nie będę aż tyle zdradzała, zostawię tę przyjemność dla Was...

Jest jedynie jedna rzecz, do której mogę się przyczepić: główny bohater. Nie jest szczególnie charakterystyczny, nie ma w nim nic, co sprawi, że będziecie piać z zachwytu. Jest nijaki. Dosłownie. Nie umiem ocenić go ani negatywnie, ani pozytywnie. A to chyba nie za dobrze. Za to postacie drugoplanowe to totalny majstersztyk i to na nich lepiej skupić swoją uwagę ;)

Choć przyznam, że najbardziej Cobena uwielbiam za serię z Myronem Bolitarem, to "Nie odpuszczaj" dało mi mnóstwo radości, napięcia i spędziłam z tą książką świetne dwa wieczory. Teraz pozostaje najtrudniejsze: czekać na kolejne książki jego autorstwa....

Choć bycie policjantem to podobno nie zawód, lecz powołanie, to jednak Nap Dumas został nim, by rozwikłać sprawy dręczące go od młodości. Gdy był w liceum przeżył dwie wielkie tragedie, na dodatek tego samego dnia: zginął jego brat bliźniak Leo oraz jego dziewczyna. Poza tym zaraz po tej katastrofie jego ukochana Maura rozpłynęła się nie wiadomo gdzie... Nagle po wielu...