Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jeżeli jesteś wrażliwy na ludzka krzywdę, lepiej odpuść sobie tą książkę. Margo, bo takie imię nosi główna bohaterka, nie miała lekkiego życia. Mimo młodego wieku doświadczyła wielu okropieństw. Mieszka w obskurnym, zatechlym domu wraz z wiecznie milcząca matką prostytutka cierpiąca na agorafobie i traktująca ją jak służącą. W ich miasteczku - Bone, nie są jedyna taka rodzina rodzina. Wydarzenia, które mają miejsce w czasie młodości Margo kształtują, a właściwie niszczą jej psychikę. Dziewczyna chce i próbuje odnaleźć się w innej rzeczywistości, uciec pożeraczowi oraz swojej przeszłości, ale zakorzeniła się ona głęboko w niej. Przez to, że od maleńkości była świadkiem okrutnych sytuacji, a śmierć w jej miasteczku była na porządku dziennym, Margo zaczyna dostrzegać w ludziach zło, jest na nie wyczulona. Nie chcąc by ktoś inny musiał cierpieć tak jak ona, sama wymierza sprawiedliwość swoim ofiarą w imię zemsty, przez co staje się nie lepsza od nich samych. Książka pokazuje jak traumatyczne wydarzenia, czasami wręcz niemożliwe do uwierzenia, mogą zmienić krucha, ludzka psychikę. To mocna powieść z dosadnym przesłaniem. Zdecydowanie skłania do refleksji, wywołuje przerażenie, bądź szok, aż po żal i smutek. To książka zdecydowanie lepsza od,, Bad mommy" tej samej autorki. Polecam zapoznać się z nią, chociażby dlatego, że takie wydarzenia mają miejsce każdego dnia w świecie rzeczywistym. Bardzo dobra rzecz, obnażająca ciemna stronę ludzkiej natury, którą nosi w sobie każdy z nas.

Jeżeli jesteś wrażliwy na ludzka krzywdę, lepiej odpuść sobie tą książkę. Margo, bo takie imię nosi główna bohaterka, nie miała lekkiego życia. Mimo młodego wieku doświadczyła wielu okropieństw. Mieszka w obskurnym, zatechlym domu wraz z wiecznie milcząca matką prostytutka cierpiąca na agorafobie i traktująca ją jak służącą. W ich miasteczku - Bone, nie są jedyna taka...

Książkę czyta się w tempie ekspresowym. Przez fabułę się płynie, chociaż jest dosyć angażująca. Wymaga od czytelnika twórczego i przenikliwego myślenia, choć nie możemy się łudzić - nikt nie jest w stanie odgadnąć myśli Sherlocka, dopóki on sam ich nie zdradzi. Myślę, że moja ocena byłaby wyższa, gdyby nie to, że w połowie powieści zostajemy ni z tego ni z owego przeniesieni w kompletnie inne miejsce z nieznanymi nam wcześniej bohaterami i muszę przyznać, że przez dwa, lub trzy rozdziały nie miałam pojęcia o czym czytam, ani dlaczego to robię. Ostatecznie jednak okazało się to bardzo ciekawym i potrzebnym posunięciem autora, ponieważ od drugiej części książki dogłębnie poznajemy losy sprawcy, tudzież mordercy oraz uczucia, które nim kierowały, co rzuca nowe światło na popełnioną przez niego zbrodnie. Uważam, że z takim klasykiem absolutnie warto się zapoznać.

Książkę czyta się w tempie ekspresowym. Przez fabułę się płynie, chociaż jest dosyć angażująca. Wymaga od czytelnika twórczego i przenikliwego myślenia, choć nie możemy się łudzić - nikt nie jest w stanie odgadnąć myśli Sherlocka, dopóki on sam ich nie zdradzi. Myślę, że moja ocena byłaby wyższa, gdyby nie to, że w połowie powieści zostajemy ni z tego ni z owego...

Z każdą stroną tej książki coraz bardziej kochałam rodzinę Garstek. To jedna z tych powieści, w której nie da się nie kochać bohaterów, ich poczucia humoru, dygresji i zawiłych losów. W Ustce dalej nie brakuje trupów, a Magda działa na nie jak lep na muchy. Pomimo problemów z nieboszczykami oraz brakiem finansów Wielka Niedźwiedzica funkcjonuje i dalej dba o Ptaszyny, co uważam za prześwietny pomysł na pokazanie okropności przemocy domowej. ,,Martwego sezonu'' nie potrafiłabym sklasyfikować, jako konkretnego gatunku literackiego, dlatego że zawiera zarówno warstwę kryminalną (swoją drogą świetnie poprowadzoną), jak i warstwę obyczajową. Cała rodzina Garstków ma niezwykłe szczęście do wpadania w tarapaty, więc czytelnik nie ma prawa się nudzić. Polecam gorąco, bo serducho rośnie, kiedy myśli się o książkach z tak pozytywnym przekazem oraz, w gruncie rzeczy, bohaterami.

Z każdą stroną tej książki coraz bardziej kochałam rodzinę Garstek. To jedna z tych powieści, w której nie da się nie kochać bohaterów, ich poczucia humoru, dygresji i zawiłych losów. W Ustce dalej nie brakuje trupów, a Magda działa na nie jak lep na muchy. Pomimo problemów z nieboszczykami oraz brakiem finansów Wielka Niedźwiedzica funkcjonuje i dalej dba o Ptaszyny, co...