Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Mam i czytałam już kilka razy na przestrzeni lat i polecam ją każdemu miłośnikowi Londynu lub zjawisk paranormalnych.

Mam i czytałam już kilka razy na przestrzeni lat i polecam ją każdemu miłośnikowi Londynu lub zjawisk paranormalnych.

Miałam bardzo duże oczekiwania, a doświadczyłam ogromnego zawodu. Nie podobało mi się w tej książce dosłownie nic. Ani bohaterowie, slabo nakreśleni, bez empatii, niemartwiący się o dziecko (najbliższą rodzinę), tylko swoje tyłki, po absurdalną historię paranormalną. Po bzdury, które goniły jedne przez drugie... po beznadziejne dialogi, a w nich głupie odpowiedzi na ważne pytania typu: musimy szukać! - po co? Akurat to nie dokładny cytat ale oddaje to sens wiekszosci tych dialogów. Sprzedaje. Nie zostaje ze mną. Ps. Po nocy wymyśliłam dla kogo ta książka jest doskonała- dla 16sto letnich chłopców :D dla nich "Dom stu szeptów" jest skrojony na miarę!

Miałam bardzo duże oczekiwania, a doświadczyłam ogromnego zawodu. Nie podobało mi się w tej książce dosłownie nic. Ani bohaterowie, slabo nakreśleni, bez empatii, niemartwiący się o dziecko (najbliższą rodzinę), tylko swoje tyłki, po absurdalną historię paranormalną. Po bzdury, które gonił...

Rozwiń Zwiń

Horror to nie jest. Widzę tutaj dużo podobieństw do serii Grodzisko. Tak właściwie tam by to pasowało i nieirytowało, ale w przypadku horroru to niestety zbyt naiwne - może dla młodszego czytelnika. Schemat budowania książki, bohaterów jest podobny w trzech książkach autorki, które dotąd czytalam. W "Bezgłos" irytowalo mnie dodatkowo często wstawiane odniesienia do innych książek, filmów, bohaterów - za dużo tego i mam wrażenie, że bardziej to ma pokazac oczytanie i obeznanie z kinem autorki, niż ma rzeczywisty wkład w treść. Mam też wrażenie że jest tu sporo inspiracji podpatrzonych u innych twórców. "Wieszczy" to jak działał i dlaczego i jak się go pozbyli - mnie to nie przekonało, to po prostu bzdura. Lubię czytać horrory, w których nawet jak są niesamowitości, to da się w nie uwierzyć, a "Bezgłos" taki nie jest. To po prostu bajka. Ale nie powiem - autorka fajnie buduje postaci i miesza je miedzy sobą, splata. Czyta się z zainteresowaniem i szybko. Więc naprawdę książkę można przeczytać w jeden dzień. Jest coś w pisarstwie Puzynskiej, że człowiek nawet jak psioczy czytając, to jednak sięga po kopejne pozycje. W sumie jak u Kinga... 🤔

Horror to nie jest. Widzę tutaj dużo podobieństw do serii Grodzisko. Tak właściwie tam by to pasowało i nieirytowało, ale w przypadku horroru to niestety zbyt naiwne - może dla młodszego czytelnika. Schemat budowania książki, bohaterów jest podobny w trzech książkach autorki, które dotąd c...

Rozwiń Zwiń

Skradła moje serce. Czytałam egzemplarz stuletni, który jeszcze moja babcia czytała, gdy była nastolatką. Wspaniała literatura! Czytajcie " Dittę"!

Skradła moje serce. Czytałam egzemplarz stuletni, który jeszcze moja babcia czytała, gdy była nastolatką. Wspaniała literatura! Czytajcie " Dittę"!