Jesteśmy społecznością, która kocha książki

George R. R. Martin zapewne nie jest idealnym pisarzem (czy tacy w ogóle istnieją?), ale z pewnością jest dla mnie wyznacznikiem dobrze rozplanowanych historii. W "Grę o tron" wpadłam jak śliwka w kompot, a Targaryenowie od samego początku stali się moimi ulubieńcami. Nic więc dziwnego, że zapowiedź serialu wywołała we mnie ogromne szczęście, a ujrzenie tego przewodnika spowodowało, że oczy zaświeciły mi się jak pięć złotych. Czy warto się skusić na tę pozycję?

"Panowanie smoka" jest po prostu piękne i porządne. To pozycja dużych wymiarów wydana w twardej oprawie. Waszą uwagę z pewnością zwrócą cudowne ilustracje, pełne kolorów i detali, umieszczone na dobrej jakości papierze. Całość jest zszyta, dzięki czemu łatwo otwiera się na dowolnej stronie bez niszczenia grzbietu i kartek. Już samo wykonanie sprawia, że to wydanie warte jest każdej złotówki, ale treść tego tytułu wcale nie pozostaje gorsza.

Przewodnik rozpoczyna się opisem poszczególnych krain ze świata Siedmiu Królestw. Dla wprawionych czytelników twórczości Martina część tych informacji z pewnością wyda się oczywista, ale uważam, że to dobre rozpoczęcie przewodnika: przypominamy sobie w ten sposób najistotniejsze fakty, które miały wpływ na losy dynastii Targaryenów. Dalej treść ułożona jest chronologicznie, zaczynając od podboju krainy przez Aegona I. Są to wydarzenia umiejscowione niemalże 100 lat przed panowaniem Viserysa, czyli początkiem serialu "Ród smoka". To wszystko sprawia, że przewodnik sprawdzi się świetnie jako esencja wiedzy dla czytelników znających te serie, jak również dla początkujących czytelników lub chociażby entuzjastów stricte tego serialu.

Opisywane wydarzenia są przedstawione w sposób jasny i uporządkowany. Tutaj nie miałam zbyt dużego zaskoczenia, gdyż z góry spodziewałam się historii w pigułce. Autorzy skupiają się na najistotniejszych faktach, ale nie pomijają postaci drugoplanowych grających istotną rolę w poszczególnych sytuacjach. Cały przewodnik jest świetnie zindeksowany, dzięki czemu szukając informacji o konkretnej postaci, szybko znajdziecie to, czego potrzebujecie.

"Panowanie smoka" to według mnie pozycja obowiązkowa dla każdego z fanów George R. R. Martina. To również doskonała propozycja dla fanów serialu poświęconego dynastii Targaryenów. Tak cudowne wydanie perfekcyjnie sprawdzi się w formie prezentu. Jeśli posiadacie w swoich biblioteczkach ilustrowany "Świat lodu i ognia" to wiecie z pewnością, o czym mówię. Te dwie pozycje wspaniale do siebie pasują! Przewodnik ten nie jest jednorazową lekturą. Przekonałam się już o tym podczas oglądania ostatnich odcinków "Rodu smoka". Z przyjemnością będziecie sięgać po niego, aby zerknąć na drzewo genealogiczne lub pomyśleć nad połączeniem się poszczególnych wątków. Zdecydowanie polecam!

George R. R. Martin zapewne nie jest idealnym pisarzem (czy tacy w ogóle istnieją?), ale z pewnością jest dla mnie wyznacznikiem dobrze rozplanowanych historii. W "Grę o tron" wpadłam jak śliwka w kompot, a Targaryenowie od samego początku stali się moimi ulubieńcami. Nic więc dziwnego, że zapowiedź serialu wywołała we mnie ogromne szczęście, a ujrzenie tego przewodnika...

"Niegodziwi święci" to tytuł, który zdecydowanie wzburzył literacką stronę Internetu. Po pierwszy tom tej serii sięgałam z nutą niepewności, ale szybko okazało się, że zostałam zwolennikiem pióra Emily A. Duncan. Na kontynuację musieliśmy czekać dość długo, więc trochę obawiałam się tego, czy odnajdę się na nowo w tym świecie. Wydarzenia w "Bezlitosnych bogach" rozpoczynają się z małym przeskokiem czasowym, który bezproblemowo pozwolił mi wczuć się w akcję i emocje bohaterów. Jak było?

NADIA próbuje poukładać sobie w głowie bardzo dużo spraw. Zdrada, jakiej doświadczyła, odcisnęła na niej ogromne piętno. Dziewczyna nadal słyszy w swojej głowie głosy, które interpretuje jako bogów, choć świat zaczyna sugerować jej coś innego. To postać, która mocno się zmienia i nie do końca staje się bohaterką, której kibicowałam na początku. SERAFIN również przechodzi istotną przemianę, jednak poznajemy go tym razem z nieco bardziej pozytywnej perspektywy. Okazuje się, że nie jest on jedynie niszczycielem, a jego motywacje bywają bardzo zaskakujące. MALACHIASZ coraz bardziej przypomina potwora, za jakiego się uważał. To zdecydowanie najbardziej zawiła postać, która z każdym rozdziałem coraz mocniej pogrąża się w mroku. Bohaterowie tej powieści są od siebie całkowicie różni, jednak wydaje się, że mają wspólną cechę: każde z nich z łatwością kieruje się ku autodestrukcji. Każda z postaci dąży do celu z własnym poczuciem sprawiedliwości, chcąc udowodnić własne racje. Bohaterowie skupiają się na spełnianiu własnych ról, nie dostrzegając prawdziwego wroga czającego się za ich plecami.

Fabularnie cały czas mamy akcję, która nie zwalnia nawet na chwilę. Autorka ponownie rzuca nas w wir wydarzeń, serwując wielowymiarową historię, która potrafi nieźle namieszać czytelnikowi w głowie. Niejednokrotnie odnosiłam wrażenie, że bawi się ona czytelnikiem tak samo, jak los i bogowie bawią się bohaterami. W tym tomie nic nie jest oczywiste. Niepewność i podejrzliwość to dwie główne emocje, jakie rządziły mną w trakcie lektury. Pisarsko jest zdecydowanie lepiej, jeśli chodzi o płynność w odbiorze tekstu. Autorka sprawniej wprowadza nowe wątki i mitologiczne detale. Zdarzyło się kilka irytujących monologów wewnętrznych Nadii, mylące sceny czy nieścisłości polityczne, ale nie było to coś, co zniechęciłoby mnie od czytania. Zagłębiając się w tę historię, po prostu czuje się 'to coś'. Stworzony świat kupuje mnie bez reszty, więc śmiało mogę stwierdzić, że drugi tom dotrzymał jakości pierwszemu.

Seria ta zdecydowanie zachwyca estetyką, klimatem i tematyką. Autorka wybrała bardzo oryginalne legendy, które świetnie połączyła z wymyśloną przez siebie historią. Choć pewne relacje między bohaterami czasami są trudne do zaakceptowania, to mimo wszystko całość prezentuje się magicznie. Cenię sobie to, że bohaterowie nie są czarno-biali. Każdy z nich zmienia się w trakcie tej powieści, prezentując nam wiele tematów, które skłaniają do refleksji. Emily A. Duncan tworzy postacie posiadające wady, przez co łatwiej czytelnikowi zidentyfikować się z poszczególnymi charakterami. "Bezlitośni bogowie" ponownie zabiorą Was do świata, gdzie zdrada może mieć kilka obliczy, potwory nie zawsze są złe, a bogowie... niekoniecznie mają dobre serca. Tutaj nie znajdziecie spokoju, jest za to dużo niepewności, brutalności i przygody. Zdecydowanie polecam Wam ten tytuł!

"Niegodziwi święci" to tytuł, który zdecydowanie wzburzył literacką stronę Internetu. Po pierwszy tom tej serii sięgałam z nutą niepewności, ale szybko okazało się, że zostałam zwolennikiem pióra Emily A. Duncan. Na kontynuację musieliśmy czekać dość długo, więc trochę obawiałam się tego, czy odnajdę się na nowo w tym świecie. Wydarzenia w "Bezlitosnych bogach"...

Czy można zechcieć zamknąć autorkę w piwnicy? Zdecydowanie tak, i to z wielu powodów. Jednym z nich z pewnością byłaby chęć zemsty za złamanie mojego czytelniczego serca i zaserwowanie powieści, która wydarła ze mnie morze łez. Trzeba też zwrócić uwagę na fakt, że drugim powodem zapewne byłaby chęć zmuszenia jej do pisania kolejnych takich utworów. I to właśnie będę chciała Wam przekazać w tej recenzji: powieści Aleksandry Pilch nie są łatwe w odbiorze, ale są piekielnie emocjonujące i niezaprzeczalnie piękne. Nie mogę zagwarantować Wam, że "Nie dotykaj" zostawi w Was same pozytywne wspomnienia. Na to nie liczcie, jednak przygotujcie się na historię, której nie zapomnicie!
MAY to delikatna i skromna kobieta. Od nastoletnich lat podkochiwała się w swoim sąsiedzie, ale nigdy nie odważyła się wyrazić na głos swoich uczuć. Szansa przepadła, gdy Blake wyjechał do wojska. Przystojny i uroczy mężczyzna nie zwracał na nią uwagi, ale pod jego nieobecność uwagę na jej urodę zwrócił ktoś inny - ktoś o mrocznym i brutalnym charakterze. Przez tych kilka lat życie tej kobiety stało się równią pochyłą w drodze do piekła. May próbowała walczyć z otaczającymi ją demonami, ale po wielu próbach się poddała. Każdy dzień jest dla niej prawdziwą torturą. Najgorsze w tym wszystkim okazuje się ukrywanie prawdy. Gdy do miasta powraca dawny obiekt westchnień, dziewczyna wie, że nie skończy się to dobrze. BLAKE to nieziemsko dobrze skonstruowany bohater. Młody mężczyzna, który zobaczył i doświadczył na służbie ogromu zła, dodatkowo w czasie nieobecności stracił całą rodzinę. Powrót do pustego domu jest niesamowicie trudnym doświadczeniem. Blake w tej sytuacji nie potrafi odnaleźć szczęścia ani w sobie, ani w rodzinnym miasteczku. Z dnia na dzień dostrzega, że w tym miejscu zapanował chaos i zepsucie. Honor i duma nakazują mu rozwikłać zagadkę, mimo że na szali stawia też swoje życie. To bohater, którego pokochacie od pierwszego momentu!

ZŁOŚĆ. SZOK. ZASKOCZENIE. OBRZYDZENIE. ZDUMIENIE. To tylko część z emocji, jakich doświadczyłam w trakcie tej lektury. Aleksandra Pilch rozpoczyna tę historię dość niepozornie. Poznajemy powoli małe miasteczko, nieśmiałą bohaterkę i typowego wojskowego, który wraca w rodzinne progi. Ze strony na stronę zaczyna być coraz bardziej tajemniczo i strasznie. Tajemnice Darlington zaintrygowały mnie tak mocno, że nie mogłam odłożyć tej powieści na bok. Autorka wspaniale buduje napięcie i sprawia, że chcemy poznać dalszy ciąg tej historii. Pewne detale, wypowiedzi oraz gesty wywoływały we mnie gęsią skórkę. Wiedziałam, że chcę poznać prawdę, aczkolwiek jednocześnie się jej obawiałam. Obawiałam się nie tylko o losy bohaterów, ale też o swoje serce. Jak widać słusznie: to nie jest kolorowa i bezproblemowa opowieść. To książka, która rozkruszy Wasze serca, poskleja je na nowo, po czym kolejny raz zada mocny cios. Emocje buzują z każdego rozdziału, a czytanie staje się czynnością wprost uzależniającą.

Przeczytałam w swoim życiu już wiele powieści. O wielu też mówiłam, że zapadną w pamięci. "Nie dotykaj" czytałam naprawdę długo przed oficjalną premierą. A czuję, jakby to było wczoraj. Bohaterowie tej powieści są jak piękne motyle: niekoniecznie wesołe i kolorowe, ale majestatyczne, delikatne i drobiazgowe. Fabuła jest utkana jak najcudowniejszy gobelin: główna nić tworzy piękny wzór, ale łącząc się z wątkami drugoplanowymi, formuje prawdziwie artystyczny splot wydarzeń. To książka, o której można powiedzieć naprawdę wiele dobrego, a i tak najważniejsze pozostaną emocje, jakie po sobie pozostawia. W tym miejscu pojawia się jeden wniosek: w najczystszej postaci poznacie je wtedy, gdy sami tego doświadczycie. Mnie ta historia zniszczyła, jednocześnie budując we mnie nadzieję i przypominając mi, za co kocham literaturę. Tytuły takie jak ten sprawiają, że odzyskuję wiarę w rynek książki i to, że cały czas w szufladach autorskich kryje się mnóstwo wspaniałych historii, tylko należy je odnaleźć. Jestem pewna, że ta lektura mocno Wami wstrząśnie, podbijając Wasze serca bez reszty!

Czy można zechcieć zamknąć autorkę w piwnicy? Zdecydowanie tak, i to z wielu powodów. Jednym z nich z pewnością byłaby chęć zemsty za złamanie mojego czytelniczego serca i zaserwowanie powieści, która wydarła ze mnie morze łez. Trzeba też zwrócić uwagę na fakt, że drugim powodem zapewne byłaby chęć zmuszenia jej do pisania kolejnych takich utworów. I to właśnie będę chciała...