Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Odrzucenie…, nieakceptacja… pewnie każdy z nas to kiedyś przeżył. Takie tematy są również poruszane w książce autorstwa Erica-Emmanuela Schmitta pt. „Pan Ibrahim i kwiaty Koranu”. Mojżesz nazywany przez tytułowego Ibrahima - Momo to chłopiec mierzący się z brakiem miłości od strony ojca i opuszczeniem przez matkę.
Głównymi bohaterami są: jedenastoletni chłopiec nazywany Momo. Mieszkający wraz z ojcem w Paryżu na ulicy Bleue. Jest to dziecko, które dużo przeszło w życiu. Matka porzuciła go jak był malutki, a ojciec nie umie zapewnić mu potrzebnego bytu i dać potrzebnego wsparcia. Cały czas porównuje go do jego brata Popola, który był idealny. Drugim bohaterem jest tytułowy pan Ibrahim – stary sufim (osoba, która wierzy w Boga na modłę muzułmańską, w sposób nie do końca legalny). Posiada swój sklep, z którego Momo kradł puszki z jedzeniem, jest on miłośnikiem Koranu i staje się bliskim przyjacielem Momo oraz jego późniejszym ojcem.
Akcja rozgrywa się w Paryżu, książka opisuje przeżycia chłopca, który w wieku 11 lat po raz pierwszy „staje się prawdziwym mężczyzną” idąc na panienki na ulicę Paradis. To była odskocznia od rzeczywistości, odrzucenia i braku miłości, którą odczuwał każdego dnia. Przyjaźń Mojżesza z Ibrahimem zaczęła się pewnego dnia podczas zakupów. Na samym początku ich rozmowy były jednozdaniowe lecz z biegiem czasu stawały się coraz dłuższe i mądre. Byli dla siebie jak przyjaciele, z biegiem czasu spędzali ze sobą wieczory i chodzili na wycieczki. Pewnego dnia chłopiec znalazł wiadomość od ojca, który informuje go, że musi odejść. Młody człowiek nie mógł w to uwierzyć, uważał, że coś jest z nim nie tak i że nie da się go kochać, że gdyby zamiast niego był Popol ojciec nigdy by nie odszedł. Bo co może czuć chłopiec, który został porzucony przez matkę jak i ojca. Kiedy policjanci powiadomili Momo o samobójstwie ojca został mu tylko Pan Ibrahim. Po całym nieszczęściu w życiu chłopca pojawia się jego matka lecz on nie przyznaje się, że ma na imię Mojżesz, przedstawia się jako Mhhammed, który jest przyjacielem jej syna. Ibrahim z małą pomocą matki chłopca adoptuje Momo i zapewnia mu szczęście, uczą się razem jeździć samochodem, tworzą razem cudowną rodzinę. Z biegiem czasu muzułmanin staje się najważniejszą osobą w życiu chłopca. Jednak co dobre nie może trwać wiecznie, podczas ostatniego etapu wyprawy do ojczystej ziemi Ibrahima, umiera on w wypadku samochodowym. Momo znowu zostaje sam… ,lecz wiemy, że losy się odwróciły i sam założył cudowną rodzinę i ma stały kontakt ze swoją mamą.
Książka ta trafiła do mojej biblioteczki kiedy zadawałam sobie wiele życiowych pytań. Potrafi ona zaskoczyć zwrotami akcji, kiedy mamy poczucie że w życiu Momo nie pokaże się już żadna iskierka pojawiają się chwile przepełnione szczęściem. Z resztą tak jak w życiu każdego człowieka, kiedy wpadamy w dół zawsze kiedyś z niego wyjdziemy. Historia zawiera wiele głębokich prawd, których w tym świecie być może nie jesteśmy w stanie zauważyć. Książka jest w stanie nas wiele nauczyć, pokazuje nam, że możemy w życiu wiele osiągnąć jeśli tylko tego chcemy. Wystarczy tylko trochę wiary w swoje możliwości i „Anioł Stróż”, który złapie nas za rękę i wskaże drogę oraz nie będzie wątpił w nasze możliwości.

Odrzucenie…, nieakceptacja… pewnie każdy z nas to kiedyś przeżył. Takie tematy są również poruszane w książce autorstwa Erica-Emmanuela Schmitta pt. „Pan Ibrahim i kwiaty Koranu”. Mojżesz nazywany przez tytułowego Ibrahima - Momo to chłopiec mierzący się z brakiem miłości od strony ojca i opuszczeniem przez matkę.
Głównymi bohaterami są: jedenastoletni chłopiec nazywany...

RECENZJA

Jednego dnia mamy wszystko, a drugiego nie mamy nic. Tak też dzieje się w książce „Zostań jeśli kochasz” autorstwa Gayle Formana. Mia miała wspaniałą rodzinę, kochających rodziców, świetnego brata Teddy’ego i ukochaną przyjaciółkę oraz kochającego ją chłopaka. Wszystko było jak w bajce lecz pewnego dnia to wszystko straciła, nie mogła przytulić się do rodziców czy pośmiać się z ukochanym. Znajdowała się pomiędzy światem ludzi a światem nadludzkim, musiała wybrać czy zostać przy rodzinie i bliskich czy odejść.
Główna bohaterka książki – Mia wraz ze swoją ukochaną rodziną mieszkają w Oregonie. Czasami zastanawia się czy aby na pewno jest córką ojca rockmana i szalonej matki, ponieważ ona jest spokojna, cicha i kocha grę na wiolonczeli. Nawet kolor włosów różni ją od swojej rodziny. Jednak charakter nie przeszkodził jej w posiadaniu cudownego Adama, należącego do rozkwitającej kapeli rockowej Shooting Star.
Akcja książki zaczyna się jak z bajki. Rano po przebudzeniu Mia zauważa, że za oknem pada śnieg, wszystko jest pokryte białą powłoką śnieżną co doprowadza do odwołania w szkole zajęć. Rodzicom śnieg również popsuł plany i mają wolny dzień w pracy. Cała rodzina jest zadowolona, że może spędzić ten dzień w swoim towarzystwie. Mama, która niezbyt dobrze gotuje na śniadanie serwuje lekko przypalone naleśniki z proszku. Siedząc przy stole i zajadając naleśniki wszystkim dopisują humory co przekłada się na cudowną atmosferę. Z ust dzieci padają żarty, a dla rozbudzenia popijana jest kawa. Można by było powiedzieć, że nie mogłoby być lepiej istna sielanka. Podczas rozmowy przy śniadaniu z ust ojca pada propozycja wyjazdu do dobrych znajomych rodziców – Henry’ego i Willow. Wszystkim podoba się ten pomysł więc kończą szybko jedzenie i po chwili cała rodzina siedzi już w samochodzie czekając na początek przygody. Mimo słabej pogody rodzina cieszy się na wspólnie spędzone chwile i w dobrych humorach wyrusza w drogę nie zdając sobie sprawy z tego co za chwilę się stanie, że sielanka zmieni się w tragedię. Nieszczęśliwy wypadek zmienia życie Mii, traci ona w wypadku rodziców i swojego młodszego braciszka, sama też nie jest w dobrym stanie. Balansuje na granicy życia i śmierci. Jej dusza opuściła ciało, widzi ona wszystko z boku lecz nie może na to nic poradzić, nie może pocieszyć krewnych, którzy martwią się o jej stan czy się do nich przytulić. Widzi za to ból na ich twarzach, płacz i staranie się kochającego ją Adama, który robi wszystko aby się do niej dostać i odwiedzić ją w sali. Pomimo tego, że widzi to wszystko nie może z tym nic zrobić. Zadaje sobie pytanie czy już umarła czy nadal żyje, nie wie co ze sobą zrobić, jak może sobie pomóc i ile to wszystko będzie trwało. Nie wie nic prócz tego, że krewni i Adam bardzo ją kochają i chcą żeby żyła. Od pielęgniarki dowiaduje się, że o tym czy będzie żyła musi zadecydować sama, musi podjąć bardzo ważną decyzję, czy chce żyć dalej, wrócić do świata żywych i być przy ukochanym czy może umrzeć i już nigdy ich nie zobaczyć ani nie przytulić. Jaką i czy odpowiednią decyzję podejmie Mia dowiecie się po przeczytaniu książki.
Książka ta jest jedną z moich ulubionych, pomimo trudnej tematyki bardzo szybko się ją czyta i ma się wrażenie, że jest się uczestnikiem przeżyć Mii. Uczy nas ona aby doceniać to co się ma i że pomimo trudnych wyborów, które stają na naszej drodze życia trzeba sobie dać czas i przeanalizować plusy i minusy każdego z wyborów. Uważam, że ta książka jest wyjątkowa i niewiarygodna, no bo kto by się spodziewał, że właśnie tak skończy się ta historia. Historia ta jednak potrafi poruszyć człowiekiem, zachęcić do przemyśleń. Jest ona przepełniona emocjami, uczuciami i trudnymi wyborami. Książkę tę polecam wszystkim czytelnikom, przedstawia ona historię, która mogła spotkać każdego z nas i sprawdzić na ile jesteśmy silni.

RECENZJA

Jednego dnia mamy wszystko, a drugiego nie mamy nic. Tak też dzieje się w książce „Zostań jeśli kochasz” autorstwa Gayle Formana. Mia miała wspaniałą rodzinę, kochających rodziców, świetnego brata Teddy’ego i ukochaną przyjaciółkę oraz kochającego ją chłopaka. Wszystko było jak w bajce lecz pewnego dnia to wszystko straciła, nie mogła przytulić się do rodziców...

To była moja pierwsza książka tej autorki, jestem bardzo pozytywnie zaskoczona. Opowieść bardzo mnie wciągnęła i pochłonęła. Pomimo tego, że czasami akcja się dłuży nie przeszkadza to w przeżywaniu tego co czuje główna bohaterka... Bardzo szybko się ją czyta lecz czuje lekki niedosyt.

To była moja pierwsza książka tej autorki, jestem bardzo pozytywnie zaskoczona. Opowieść bardzo mnie wciągnęła i pochłonęła. Pomimo tego, że czasami akcja się dłuży nie przeszkadza to w przeżywaniu tego co czuje główna bohaterka... Bardzo szybko się ją czyta lecz czuje lekki niedosyt.