Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kornwalia. Dziewiętnasty wiek. Oberża na pustkowiu. Posępne torfowiska. Grząskie bagna. Moczary. Grunt rozmokły i zdradliwy. Nieżyczliwe wzgórza. Mgła okrywająca krajobraz białym kocem i uparcie czepiająca się ziemi. Opary. Wrzos ociekający wodą. Wiatr łkający wśród głazów, podrywający się z ziemi, płaczący w pieczarach , rozpoczynający się westchnieniem a kończący lamentem, szeptający o strachu, szlochający wspomnieniami, rozbrzmiewający jak chór umarłych. Krótka trawa chrzęszcząca pod butami jak żwir. Surowy krajobraz kojarzący się ze strachem i nienawiścią.
Powieść mroczna, tajemnicza, pełna niepokoju, intrygująca . Piękny język . Jestem oczarowana.

Kornwalia. Dziewiętnasty wiek. Oberża na pustkowiu. Posępne torfowiska. Grząskie bagna. Moczary. Grunt rozmokły i zdradliwy. Nieżyczliwe wzgórza. Mgła okrywająca krajobraz białym kocem i uparcie czepiająca się ziemi. Opary. Wrzos ociekający wodą. Wiatr łkający wśród głazów, podrywający się z ziemi, płaczący w pieczarach , rozpoczynający się westchnieniem a kończący...

Książka ma charakter baśniowy , symboliczny. Czyta się przyjemnie. Akcja toczy się nieśpiesznie . Niecierpliwych ludzi zniechęci a to właśnie oni są adresatami tej książki. To właśnie o takich ludziach jest ta książka. O ludziach żyjących w ciągłym pędzie, o przerośniętych ambicjach, o ludziach goniących za pieniądzem, po trupach do celu. Pomyśl zanim przez kaprys, dla zabawy zniszczysz czyjeś życie. Myśl i pamiętaj. Życie jest piękne i ulotne. Nie każdy to dostrzega . Nie każdy potrafi cieszyć się chwilą. Najpiękniejszych rzeczy nie da się kupić. Carpe diem.

Książka ma charakter baśniowy , symboliczny. Czyta się przyjemnie. Akcja toczy się nieśpiesznie . Niecierpliwych ludzi zniechęci a to właśnie oni są adresatami tej książki. To właśnie o takich ludziach jest ta książka. O ludziach żyjących w ciągłym pędzie, o przerośniętych ambicjach, o ludziach goniących za pieniądzem, po trupach do celu. Pomyśl zanim przez kaprys, dla...

„Ludzie myślą , że podążanie za głosem serca to zawsze ta niezwykła , piękna przygoda , fanfary i płatki róż pod stopami , fajerwerki i wiatr w rozpostartych skrzydłach . Pomyłka. Droga , którą wskazuje nam głos serca, prowadzi często przez bagna i grzęznące piaski, przez skaliste szczyty , które kaleczą stopy , wzdłuż niebezpiecznych krawędzi tuż nad przepaścią. Podążanie za głosem serca to pot, krew i łzy. I samotność, bo w rezultacie musisz przejść przez to sam. Na mecie nie ma nagrody, medali ani pucharu. Jest tylko wypełnione zadanie , robisz to, co musisz, nie masz wyjścia, wyboru. A co, jeśli serce, za którego głosem podążasz, nie jest twoje ? “

„Ludzie myślą , że podążanie za głosem serca to zawsze ta niezwykła , piękna przygoda , fanfary i płatki róż pod stopami , fajerwerki i wiatr w rozpostartych skrzydłach . Pomyłka. Droga , którą wskazuje nam głos serca, prowadzi często przez bagna i grzęznące piaski, przez skaliste szczyty , które kaleczą stopy , wzdłuż niebezpiecznych krawędzi tuż nad przepaścią. Podążanie...