Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Cóż, znowu jestem pod wrażeniem tej poezji - głębi budowanej z pozoru zwyczajnych słów.
Wszystko konkretne, dopisane ale i w "wielowymierności" niesłychanie klarowne.
Nieodmiennie kojarzy mi się z chwilami spokoju i melancholii, kiedy wszystko zrobione i jest tzw. czas dla siebie (z uśmiechem skonstatowałem).

To poeta znanej mi małej ojczyzny, którą tak śródziemnomorsko czasem przedstawia.
---------
Do tomiku dodany krążek; można z niego usłyszeć i później słyszeć poetę

Cóż, znowu jestem pod wrażeniem tej poezji - głębi budowanej z pozoru zwyczajnych słów.
Wszystko konkretne, dopisane ale i w "wielowymierności" niesłychanie klarowne.
Nieodmiennie kojarzy mi się z chwilami spokoju i melancholii, kiedy wszystko zrobione i jest tzw. czas dla siebie (z uśmiechem skonstatowałem).

To poeta znanej mi małej ojczyzny, którą tak śródziemnomorsko...

Ciepłe, wyrafinowane z pozoru proste wiersze.
Pełne lokalnych smaków, znanych nam sensów i lekkości. Obserwacja, kultura słowa i humor...
Człek prosty, jak ja, z przyjemnością tym tomikiem rozpraszał szarości bytowania.
Nie mogłem się powstrzymać żeby nie umieścić jednego z wierszy.

Odloty

Czy chciałabyś ze mną odlecieć?
Na krótko, do Juraty albo nawet do Paryża,
o którym wciąż opowiadasz, ale nigdy nie byłaś.
Chcesz, zabukuję bilety na samolot z Pyrzowic.
Ale jeśli się boisz, to niech będzie autokar,
dalekosiężny, z klimą, albo przejażdżka
rowerem do lasu nad staw, rdzawobrązowy,
tam gdzie lilia złotogłów i żółte grążele.
Wiesz, nie musimy wyjeżdżać, dobrze jest
zostać w domu
na ławeczce pod brzozą, zagramy w warcaby
albo w inteligencję, rzuć jakiś krótki rzeczownik.
Lecz jeśli nie masz ochoty,
będziemy patrzeć na drzewa. Grab urósł taki wysoki,
jarzębina się kłania i wiotki tamaryszek,
psy psioczą, baraszkują, możemy się położyć
na kocu i słuchać, jak sobie bzyczy
igła z nitką na niebie,
ten bez nas do Paryża ekspres.
Jerzy Kronhold

Ciepłe, wyrafinowane z pozoru proste wiersze.
Pełne lokalnych smaków, znanych nam sensów i lekkości. Obserwacja, kultura słowa i humor...
Człek prosty, jak ja, z przyjemnością tym tomikiem rozpraszał szarości bytowania.
Nie mogłem się powstrzymać żeby nie umieścić jednego z wierszy.

Odloty

Czy chciałabyś ze mną odlecieć?
Na krótko, do Juraty albo nawet do Paryża,
o...

... wycieka z niej historia, diagnoza, próba uchwycenia zadumy, odcięcia od "radosnych" chwil. Już same tytuły rozdziałów przenoszą w świat imaginarium: "literatura utraconego dzieciństwa", stereotypy słodyczy", "transcendentalna bufoneria" czy "Pani de Stael - nie przeżyć śmierci miłości". Ta książka to przekrój, kalejdoskop podejść, porażek, wątpień ale i czasowych recept ma mrok Saturna spowijający głowę i rażący członki. Trudno powiedzieć, że przeczytałem tę książkę, raczej poległem pod mnogością ujęć, wątków i skali.

Być może idealna książka na letnie popołudnie kiedy zmęczenie upałem zaczyna razić zmysły, a w radość chwili wpływa zapach przemijania.
Melancholii.

"Livide", "Avide", "Ovide" znowu wchodząc w buty tytułów...

... wycieka z niej historia, diagnoza, próba uchwycenia zadumy, odcięcia od "radosnych" chwil. Już same tytuły rozdziałów przenoszą w świat imaginarium: "literatura utraconego dzieciństwa", stereotypy słodyczy", "transcendentalna bufoneria" czy "Pani de Stael - nie przeżyć śmierci miłości". Ta książka to przekrój, kalejdoskop podejść, porażek, wątpień ale i czasowych recept...