Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ujrzenie w zapowiedziach kolejnej książki autorki zawsze wywołuje na mojej twarzy uśmiech. Wśród swojego literackiego dorobku ma dwie książki, które polecać będę zawsze. Mowa tutaj oczywiście o „Pokonanym” oraz „Aniele wyzwolenia”. Historie w których przepadłem!

Często zarzuca się pisarzom, że piszą cały czas to samo. Alicja jest przykładem, gdzie za każdym razem próbuje czegoś nowego. „Annika” to książka o dziewczynie, która kocha auta.
Jesteśmy świadkami jak na kartach powieści nasza główna bohaterka przechodzi swoja wewnętrzną przemianę.

„Annika” doskonale pokazuje, że nie wystarczy mieć marzeń. Trzeba o nie walczyć, bowiem nie wszystko w naszym życiu jest na wyciągnięcie ręki.

Zacznę od tego, że jak zwykle wątek erotyczny został przez Alicję ukazany zajebiście🔥. W to nigdy nie wątpię, bo Skirgajłło wie jak rozpalić swoje czytelniczki ( no i czytelników :P )

Ostrzegam, że na samym początku może drażnić niemiłosiernie jak chłopak ciągle woła dziewczynę MOJA DZIEWICO.
„- Chodź moja dziewico.”
„- Idź moja dziewico.”
-„ Lubię jak się zawstydzasz – moja dziewico.”
JAK MNIE TO IRYTOWAŁO…..
W pewnym momencie nie będzie już jej tak wołać. If U know what I mean 😉.

Minusem dla mnie jest przede wszystkim brak konsekwencji w zachowaniu bohaterów. W pewnych sytuacjach podejrzewałem u nich syndrom sztokholmski (finalnie u nikogo go nie stwierdzono).

Są mocne sceny jak te z ojcem tytułowej Anniki. Jednak akcja całej historii jest dla mnie nierównomierna. Po opisie od wydawcy liczyłem na więcej motoryzacji w książce, a było jej zdecydowanie za mało.
Ogólnie fajna książka, ale szału nie ma po przeczytaniu. Nadal dwa wcześniej wymienione tytuły wielbię nad życie 😊

Ujrzenie w zapowiedziach kolejnej książki autorki zawsze wywołuje na mojej twarzy uśmiech. Wśród swojego literackiego dorobku ma dwie książki, które polecać będę zawsze. Mowa tutaj oczywiście o „Pokonanym” oraz „Aniele wyzwolenia”. Historie w których przepadłem!

Często zarzuca się pisarzom, że piszą cały czas to samo. Alicja jest przykładem, gdzie za każdym razem próbuje...

#Niebezpieczne to druga mafijna antologia. W tej książce wyróżnić mogę jedynie dwa opowiadania. Takie z których jako czytelnik chciałbym, aby dany autor przerobił je na pełnowartościową, obszerną, grubą powieść!

Ulubionym opowiadaniem jest oczywiście to od Kingi Litkowiec. Po raz kolejny jestem zaskoczony. ♥️
Druga historia to ta opisana przez Alicję Skirgajłło. ♥️

Antologia to idealny sposób, aby poznać twórczość kilku autorów. Ta konkretna jest zdecydowanie lepsza od poprzedniej (wydanej również przez EditioRed). Nie było chyba opowiadania, które by mi się nie podobało. Jednak te, które utkwiły w pamięci zostały wymienione wyżej 😊

#Niebezpieczne to druga mafijna antologia. W tej książce wyróżnić mogę jedynie dwa opowiadania. Takie z których jako czytelnik chciałbym, aby dany autor przerobił je na pełnowartościową, obszerną, grubą powieść!

Ulubionym opowiadaniem jest oczywiście to od Kingi Litkowiec. Po raz kolejny jestem zaskoczony. ♥️
Druga historia to ta opisana przez Alicję Skirgajłło....

#Rider przewijał mi się na IG wiele razy, aż w końcu zdecydowałem się sięgnąć po niego i przekonać o co tyle hałasu. Jednak przed lekturą Aga ( @agnieszka.rybska ) napisała mi, że jest to literatura NA. I wiecie co? Fajnie, bo wiedziałem mniej więcej jakie mam oczekiwania względem niej i czego może zabraknąć. Jednak od początku.
Za sobą mam trzy książki Ani i trzeba przyznać, ze jej pióro jest lekkie. Każdą książkę czyta się w ekspresowym tempie, a historie zawarte w powieściach są nietuzinkowe. To tak ogólnie. Jednak odsłona Lagner w wersji dla starszej młodzieży przypadła mi do gustu najbardziej.
Od samego początku czytelnik zostaje wciągnięty w historię. To nie jest tak, że bierzecie książkę, czytacie i odkładacie. Nie. Rider'a chce się poznawać bardziej z każda kolejną przewracaną stroną. Bardzo cieszyło mnie, że ci bohaterowie nie są irytujący jak to jest nagminne w powieściach NA (chociaż ostatnie 25% historii pewna osoba drażniła mnie do granic możliwości).
Charakterystyczną rzeczą w stylu pisania autorki jest łączenie erotyzmu z humorem. Tworzy w ten sposób realnych, dających się lubić bohaterów. i To bardzo mnie przekonuje po sięgnięcie kolejnej jej książki.
Jeżeli macie ochotę na nielegalny wyścig to polecam!
Moja ocena: 7.5/10

#Rider przewijał mi się na IG wiele razy, aż w końcu zdecydowałem się sięgnąć po niego i przekonać o co tyle hałasu. Jednak przed lekturą Aga ( @agnieszka.rybska ) napisała mi, że jest to literatura NA. I wiecie co? Fajnie, bo wiedziałem mniej więcej jakie mam oczekiwania względem niej i czego może zabraknąć. Jednak od początku.
Za sobą mam trzy książki Ani i trzeba...