Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Sięgnęłam po tę książkę dzięki licznym zachwytom i rekomendacjom. Nie była to może fatalna lektura, ale niestety, nie podzielam zachwytów nad nią. Zacznę od zalet: czyta się ją niewątpliwie lekko i szybko. Akcja jest wartka, nie przynudza. Jednak może to też wynikać z faktu, że książka nie wymaga od czytelnika najmniejszego wysiłku intelektualnego: wszystko podane mamy na tacy, styl autorki jest prosty, dialogi i przemyślenia głównej bohaterki (mimo poważnej tematyki) brzmią niekiedy wręcz infantylnie. Wiele opinii głosi, że nie jest to zwykły, płytki romans, ale ja właśnie tak go odebrałam. Pomysł na fabułę może i dobry, natomiast realizacja co najwyżej przeciętna. Ot, taka książka na raz, żeby zająć się czymś w podróży lub przed snem, kiedy chcemy się na chwilę oderwać od rzeczywistości. Czytanie jej rzekomo sprawia ból. Dla mnie była do bólu przewidywalna. Zakończenie było dla mnie oczywiste gdzieś już w połowie książki. To, co bardzo zaskakiwało główną bohaterkę, u mnie wywoływało pokiwanie głową, bo było tak bardzo oczywiste. Książka nasycona stereotypami i schematycznymi wątkami. Naga prawda? Przeczytać można, jednak warto poszukać czegoś ambitniejszego, co porusza tę bądź co bądź ważną tematykę *spojler* przemocy domowej.

Sięgnęłam po tę książkę dzięki licznym zachwytom i rekomendacjom. Nie była to może fatalna lektura, ale niestety, nie podzielam zachwytów nad nią. Zacznę od zalet: czyta się ją niewątpliwie lekko i szybko. Akcja jest wartka, nie przynudza. Jednak może to też wynikać z faktu, że książka nie wymaga od czytelnika najmniejszego wysiłku intelektualnego: wszystko podane mamy na...

Książka co najwyżej średnia. . Fakt, czytało się lekko, dość ciekawy pomysł na zawiązanie akcji. Trochę za dużo chaotycznych dygresji, które w zasadzie do sprawy wnoszą niewiele, a niekiedy nic. Niektóre wątki wydaje się, że zostały wprowadzone tylko po to, by zwiększyć objętość książki. Dialogi momentami jakieś sztuczne. Ogólnie w porządku, ale bez efektu: „O nie wierzę! Co będzie dalej?!".

Książka co najwyżej średnia. . Fakt, czytało się lekko, dość ciekawy pomysł na zawiązanie akcji. Trochę za dużo chaotycznych dygresji, które w zasadzie do sprawy wnoszą niewiele, a niekiedy nic. Niektóre wątki wydaje się, że zostały wprowadzone tylko po to, by zwiększyć objętość książki. Dialogi momentami jakieś sztuczne. Ogólnie w porządku, ale bez efektu: „O nie wierzę!...

Książka łatwa, prosta i przyjemna. Trochę historii okraszone ogromną ilością humoru. Humoru, który nie każdego przekona. Styl autorki, który początkowo może być zabawny, w pewnym momencie zaczyna nieco irytować. Żarty zdają się być powtarzalne i wplatane na siłę. Osobiście wolałabym zamiast kolejnej dygresji otrzymać większą dawkę ciekawych informacji, może kontekstu społeczno-kulturowego. Poza tym, posługując się poniekąd stylem pani Wright:

Jak wynika z tego, co napisałam wyżej, książka nie jest arcydziełem literatury historycznej, jednak należy pamiętać, że nie miała ona do takiej pretendować. To książka popularno-naukowa, w moim mniemaniu z naciskiem na popularno. Niemniej jednak uważam, że pozycja warta przeczytania, można z niej zapamiętać trochę ciekawych faktów podanych w nad wyraz przystępnej formie.

Książka łatwa, prosta i przyjemna. Trochę historii okraszone ogromną ilością humoru. Humoru, który nie każdego przekona. Styl autorki, który początkowo może być zabawny, w pewnym momencie zaczyna nieco irytować. Żarty zdają się być powtarzalne i wplatane na siłę. Osobiście wolałabym zamiast kolejnej dygresji otrzymać większą dawkę ciekawych informacji, może kontekstu...