Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Fakt: istnieją osoby, które nie są zainteresowane żadną aktywnością seksualną, nie czują, że jest to w ogóle potrzebne w ich życiu. I to wbrew pozorom bardzo logiczne podejście - społeczna obsesja na punkcie seksualności jest pompowana m.in. przez normy społeczne...

Jest jednak pewien haczyk. Skoro tzw. aseksualizm można porównać to braku orientacji seksualnej, to czemu niektórzy próbują przekonać innych, że jest to właśnie orientacja? I czemu usiłują przekonać tzw. aseksualistów, że tu jest ich miejsce? Czemu chcą przekonać o tym wszystkich pozostałych, że taki jest rzekomo właściwy stan rzeczy?

Czym sobie zasłużyli ci, których wielu nazywa aseksualnymi, na zestawienie ze społecznością LGBTQ? Tą, w której jest grooming, narcyzm, hiperseksualność i robienie fikołków logicznych? Przyzwolenie na robienie z kobiecości/męskości kostiumu, który można wkładać i zdejmować, by wspiąć się wyżej w sportowym rankingu? Fiksacja na punkcie pociągu jako kluczowej części czyjejś tożsamości?

Mam nadzieję, że więcej osób zrozumie, jak niekomfortowy może być taki pogląd.

Jestem za akceptacją społeczną osób bez pociągu seksualnego - dla wielu wciąż mogą się wydawać "ekscentryczni", może i w zestawieniu z resztą społeczeństwa tak wypadają, ale nie są dla nikogo zagrożeniem ani nie są tak problematyczni, jak grupa, która wielu z nich już wciągnęła w swoje tryby myślenia.

Cieszyłabym się z próby pokazania - lecz nie przytłoczenia nią - braku seksualności jako czegoś akceptowalnego. Nie cieszę się natomiast z faktu, że coraz więcej osób zaczyna postrzegać to jako coś pasującego do tzw. queer, bo im więcej się wie, tym bardziej da się zrozumieć, jak obraźliwe to może być...

Szkoda, że książka powiązana z tym tematem, która ukaże się za jakiś czas w polskim tłumaczeniu, jest związana z tak zafiksowanym na punkcie zboczeń i wydumanych tożsamości środowiskiem jak queer/LGBTQ.

Fakt: istnieją osoby, które nie są zainteresowane żadną aktywnością seksualną, nie czują, że jest to w ogóle potrzebne w ich życiu. I to wbrew pozorom bardzo logiczne podejście - społeczna obsesja na punkcie seksualności jest pompowana m.in. przez normy społeczne...

Jest jednak pewien haczyk. Skoro tzw. aseksualizm można porównać to braku orientacji seksualnej, to czemu...

Niesamowita książka przybliżająca psychologię procesu Mindella. Autor omawia jej korzenie związane z psychologią jungowską, opisuje doświadczenia z własnej praktyki jako terapeuta. Wiele zagadnień przedstawionych jest za pomocą odwołań do mitów, anegdot czy literatury.
Książkę Tomasza Teodorczyka czytałam będąc nią niezmiennie podekscytowana. Nieważne, czy akurat czytałam w niej coś refleksyjnego czy wesołego - według mnie całe dzieło jest bardzo interesujące. Autor ma duży talent do ukazywania tego, na co warto zwrócić uwagę w obecnym świecie. Mówi bezpośrednio o mało trafionych (czasem wręcz szkodliwych) obietnicach cudownego i szybkiego samorozwoju, bezsensie New Age, który zlepia zbitki różnych kultur w "pomocne" wierzenia, szaleństwie niektórych diagnoz w psychiatrii. Chociaż "Mindell i Jung. Reedycje i inspiracje" ma przybliżać psychologię procesu, poza opisaniem jej nowatorstwa, dobrych stron znalazło się też miejsce na krytykę. Uczciwie przedstawiono tu jej wady i cechy, przez które nie przemówi do każdego.
Chociaż jestem tylko czytelniczką to poczułam, że dzięki autorowi poznałam "serce" tej teorii; w książce jest i erudycja i lekkie pióro, inspirujące porównania różnych kultur i doświadczeń ludzkości.
Rozdział "Survival kit, czyli jak przetrwać w psychoterapii zorientowanej na proces" potrafi rozbawić, ale ma też coś w rodzaju "drugiego dna".
Czytając tę książkę można też dojść do wniosku, że różne nowe podejścia psychologiczne niekoniecznie są nowatorskie - ich źródła można odnaleźć chociażby w sztuce, w różnych rytuałach i organizacjach społeczeństwa. Chociaż można to porównać do biblijnego cytatu "nic nowego pod słońcem", gdyż pewne rzeczy są po prostu reedycjami warto jednak, żeby miały swoją szansę w świecie. Tomasz Teodorczyk pokazał, że warto na nowo odkrywać te koncepcje. Podobnie czytając jego książkę po raz kolejny (recenzja jest bowiem pisana 21.07.2019) widziałam na nowo pewne rzeczy, tworząc połączenia między różnymi jej fragmentami.
Zdecydowanie polecam osobom, które lubią się zagłębiać w tematy tajemnic umysłu, antropologii, psychologii czy szukają czegoś niezwykłego i inspirującego.

Niesamowita książka przybliżająca psychologię procesu Mindella. Autor omawia jej korzenie związane z psychologią jungowską, opisuje doświadczenia z własnej praktyki jako terapeuta. Wiele zagadnień przedstawionych jest za pomocą odwołań do mitów, anegdot czy literatury.
Książkę Tomasza Teodorczyka czytałam będąc nią niezmiennie podekscytowana. Nieważne, czy akurat czytałam...

To książka, które przedstawia najważniejsze sylwetki dla rozwoju psychologii i twórców wielu istotnych teorii. Podzielona jest na tematyczne działy np. na temat behawioryzmu, psychoterapii. Każda część dotycząca danej osoby i jej osiągnięć nosi tytuł będący hasłem, które ma streścić daną myśl.
Dużym plusem tej pozycji nie tylko są interesująco napisane rozdziały, ale także ilustracje. Podobnie jak tytuły-hasła, prezentują, często metaforycznie, co jest ważne w danym epizodzie historii psychologii. Podobną rzeczą są schematy, które można zobaczyć w wielu rozdziałach; zawarte w nich są myśli, które łączą się strzałkami, zachodzi pomiędzy nimi jakiś "proces", aby doprowadzić to do końcowej sentencji - hasła rozdziału. Jest to pewne uproszczenie, ale ich rozwinięciem są teksty zawarte w rozdziałach. Schematy pokazują za to obrazowo rozwój poszczególnych teorii i zwracają uwagę na stwierdzenie, które doprowadziły badaczy do ich własnych konkluzji.
Większe segmenty książki (takie jak psychoanaliza) poprzedzone są wprowadzeniem i osią czasu z zaznaczonymi latami, w których wydano główne dla tego nurtu dzieła albo przeprowadzono znaczące badania.
Polecam "The Psychology Book" każdej osobie, która interesuje się psychologią i chciałaby poznać najważniejsze jej nurty. Poza tym, że interesują mnie teorie Junga np. o archetypach, odkryłam tu kilka innych bardzo interesujących osób. Dzięki poznaniu większej ilości naukowców można prześledzić, jak zmieniało się postrzeganie umysłu, zachowania człowieka, jego miejsca w społeczeństwie. Widać, że autorzy tej książki bardzo przyłożyli się do przekazania tych informacji w zajmujący sposób. Podobnie jest z ukazaniem przez nich połączeń między różnymi nurtami i zmian, które zaprowadziły.

To książka, które przedstawia najważniejsze sylwetki dla rozwoju psychologii i twórców wielu istotnych teorii. Podzielona jest na tematyczne działy np. na temat behawioryzmu, psychoterapii. Każda część dotycząca danej osoby i jej osiągnięć nosi tytuł będący hasłem, które ma streścić daną myśl.
Dużym plusem tej pozycji nie tylko są interesująco napisane rozdziały, ale także...