Jesteśmy społecznością, która kocha książki

-W jaki sposób najłatwiej ukraść człowiekowi portfel? -Przyłożyć mu nóż do gardła? - zapytała Inej. -Pistolet do głowy? - powiedział Jesper. -Wrzucić mu truciznę do kubka? - zaproponowała Nina. -Wszyscy jesteście okropni - obruszył się Matthias. Kaz przewrócił oczami. -Najłatwiej ukraść człowiekowi portfel, mówiąc mu, że zamierzacie ukraść mu zegarek. -What's the easiest way to steal a man's wallet? -Knife to the throat? - asked Inej. -Gun to the back? - said Jesper. -Poison in his cup? - suggested Nina. -You're all horrible, - said Matthias. Kaz rolled his eyes. -The easiest way to steal a man's wallet is to tell him you're going to steal his watch.

-W jaki sposób najłatwiej ukraść człowiekowi portfel? -Przyłożyć mu nóż do gardła? - zapytała Inej. -Pistolet do głowy? - powiedział Jespe...

Czy się gniewam? – wycharczał. – Skądże znowu, mój drogi przyjacielu Oratorze. Czy mam prawo gniewać się na gospodarza tych wysp po tym, jak jakiś cholerny smok zaatakował mnie na wodach neutralnych, odebrał mi pryz, przeraził moich ludzi, uszkodził mi okręt, a mnie samego porwał i wlókł pod wodą przez pięćdziesiąt jebanych mil, wynurzając się przy tym raptem pięć razy, jakbym był cholerną rybą, a nie człowiekiem, a potem zanurkował na dno morza, wepchnął mnie w skalny komin i wydmuchał prosto w sam środek cholernego różanego ogrodu z jakimś gadułą w białym ręczniku! – Ostatnie słowa wywrzeszczał stukając macką w pierś Jaliena. – I jeśli teraz powiesz, że rozumiesz mój gniew, to cię uduszę i zagrzebię w tychże różach - zagroził.

Czy się gniewam? – wycharczał. – Skądże znowu, mój drogi przyjacielu Oratorze. Czy mam prawo gniewać się na gospodarza tych wysp po tym, jak...

- Poza tym - zagadnął znowu Nino - nie wiem, coście są tacy naburmuszeni. Prawda, może nie wszystko poszło, jak zaplanowaliśmy, ale przynajmniej była pierwszorzędna awantura! Zupełnie jak wtedy, kiedy zawalił się ten burdel w Salinie, pamiętacie? - Nino - westchnął ciężko Petr - on się nie zawalił. Rozpieprzyłeś belki podporowe głową ochroniarza.

- Poza tym - zagadnął znowu Nino - nie wiem, coście są tacy naburmuszeni. Prawda, może nie wszystko poszło, jak zaplanowaliśmy, ale przynajm...

-Obiecałem, że będę cię chronił, Elide. Nie złamie danego słowa. [...] -I zawsze cię znajdę — rzekł [...] -Obiecuję- dodał [...] -Ja też zawsze cię znajdę, Lorcanie.

-Obiecałem, że będę cię chronił, Elide. Nie złamie danego słowa. [...] -I zawsze cię znajdę — rzekł [...] -Obiecuję- dodał [...] -Ja też zaw...

Chciałem, by wiedziała, że nie przeszkadzają mi jej blizny. Więc włożyłem brzytwę do ust i zrobiłem to sobie...I nie zgadniesz! Nie mogła znieść mojego widoku i odeszła. Widzisz, teraz dostrzegam zabawną stronę sytuacji. Teraz cały czas się uśmiecham. Z jego gardła dobiegały stłumione dźwięki. Wykrzywił twarz, ale z powodu blizn nie wiadomo było, czy się śmieje, czy płacze.

Chciałem, by wiedziała, że nie przeszkadzają mi jej blizny. Więc włożyłem brzytwę do ust i zrobiłem to sobie...I nie zgadniesz! Nie mogła zn...

- Posłuchaj, Jack. Ubijemy interes. Pistolet nie drgnął. - Jack? Jack nie żyje, przyjacielu. Możesz mnie nazywać Dżokerem. Potem ,,Dżoker" zdjął płaszcz i kapelusz. Grissom pożałował, że to zrobił. Trudno było w nim rozpoznać Jacka Napiera. Miał kredowobiałe ciało i włosy zielone jak sztuczna darń. Ale najstraszliwiej wyglądały usta. Coś się musiało stać w czasie wypadku. Jack miał wargi zbyt czerwone w stosunku do reszty skóry i wykrzywione w nigdy nie znikającym grymasie uśmiechu. - Jak widzisz - powiedział - teraz jestem dużo szczęśliwszy. Zachichotał. Naprawdę zwariował...

- Posłuchaj, Jack. Ubijemy interes. Pistolet nie drgnął. - Jack? Jack nie żyje, przyjacielu. Możesz mnie nazywać Dżokerem. Potem ,,Dżoke...

Co można zrobić z takim tłumem? No cóż, Dżoker doszedł do wniosku, że czas już ich wszystkich zabić. Raz jeszcze odezwał się do mikrofonu. - Teraz uwolnię was, mali ludzie, od brzemienia waszego nieudanego i bezużytecznego życia. Ale, jak mawiał zwykle mój chirurg plastyczny - jeśli musisz odejść, odejdź z uśmiechem.

Co można zrobić z takim tłumem? No cóż, Dżoker doszedł do wniosku, że czas już ich wszystkich zabić. Raz jeszcze odezwał się do mikrofonu....