Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wodzę wzrokiem za tekstem a podświadomość wędruje ulicami Cieszyna, miasta które wciąż jest, ale tak naprawdę już go nie ma. Jak to w zbiorze opowiadań, bywają lepsze i gorsze, ale są i takie, które rozdzierają serce i sadowią się w świadomości już na zawsze, tak jak "Ojciec milczy" czy "Guttman". Całość zatem niezbędna dla fana twórczości Filipowicza, ale i dla kogoś kto kocha Cieszyn i Śląsk Cieszyński. To jedna z niewielu okazji by poczuć go takim, jakim był przed wojenną apokalipsą.

Wodzę wzrokiem za tekstem a podświadomość wędruje ulicami Cieszyna, miasta które wciąż jest, ale tak naprawdę już go nie ma. Jak to w zbiorze opowiadań, bywają lepsze i gorsze, ale są i takie, które rozdzierają serce i sadowią się w świadomości już na zawsze, tak jak "Ojciec milczy" czy "Guttman". Całość zatem niezbędna dla fana twórczości Filipowicza, ale i dla kogoś kto...

Chcąc nie chcąc jest to jednak publicystyka, brzydko się starzeje. Nazwiska stają się nieoczywiste lub zupełnie nieznane, czas nie obchodzi się z "Abecadłem" łaskawie. Odmawianie jednak autorowi poczucia humoru( jak to czyni jeden z przedmówców) jest jednak bezczelnością. Niektóre anegdoty(szczególnie z Catem-Mackiewiczem i Szczecinem, lub z Janem XXIII i św. Jerzym) wyborne, na poziomie nieosiągalnym współczesnym publicystom. Na pewno warto przeczytać- z asystą wikipedii, aby wiedzieć o kim mowa.

Chcąc nie chcąc jest to jednak publicystyka, brzydko się starzeje. Nazwiska stają się nieoczywiste lub zupełnie nieznane, czas nie obchodzi się z "Abecadłem" łaskawie. Odmawianie jednak autorowi poczucia humoru( jak to czyni jeden z przedmówców) jest jednak bezczelnością. Niektóre anegdoty(szczególnie z Catem-Mackiewiczem i Szczecinem, lub z Janem XXIII i św. Jerzym)...

Bardzo lubię pisarstwo Kornela Filipowicza ale męczyłem się niemiłosiernie. O ile dłuższe opowiadania zdecydowanie się bronią, o tyle krótsze stawiały mi opór, być może mam przesyt tej formy, ale jednak brnąłem z trudem. Dla koneserów.

Bardzo lubię pisarstwo Kornela Filipowicza ale męczyłem się niemiłosiernie. O ile dłuższe opowiadania zdecydowanie się bronią, o tyle krótsze stawiały mi opór, być może mam przesyt tej formy, ale jednak brnąłem z trudem. Dla koneserów.