Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie miałam jeszcze w rękach połączenia fantastyki z powieścią detektywistyczną, więc czym prędzej chciałam mieć tę powieść w swoich łapkach. Do tego jest to debiut, dlatego pozwoliłam sobie nie mieć wygórowanych oczekiwań co do jej treści i formy.

Mamy tu dość specyficznego głównego bohatera, którego polubiłam od pierwszej strony. Nie jest idealny, ma swoje wady, a przez to wydaje się taki bardziej „ludzki”. Dialogi są dobrze napisane, nie są kwadratowe, są naturalne, mają w sobie dużo humoru.

No i najważniejsze - świat, trochę podobny do naszego, ale elementy magiczne i nadprzyrodzone są mroczne, nietuzinkowe, ciekawe. Jeśli ktoś jest fanem „Cmętarza Zwieżąt” Kinga to znajdzie tu coś dla siebie, bo mamy podobny motyw z powrotem z zaświatów. Jest tu też trochę wątku politycznego i romantycznego. Akcja na początku wydawała mi się niespieszna, potem jednak nabrała tempa i płynęło się przez tę powieść. Czyta się to jak kryminało-thriller, więc książka będzie idealna dla czytelników początkujących w gatunku fantastyki (czyli dla mnie też), bo przede wszystkim nie jest to powieść trudna i zawiła. Jest to natomiast świetna rozrywka na wysokim poziomie, nigdy bym nie powiedziała, że to debiut, bo jest dobrze i lekko napisana. Zakończenie mamy otwarte, zaskakujące, więc czekam na kolejne tomy serii! 🤩

Nie miałam jeszcze w rękach połączenia fantastyki z powieścią detektywistyczną, więc czym prędzej chciałam mieć tę powieść w swoich łapkach. Do tego jest to debiut, dlatego pozwoliłam sobie nie mieć wygórowanych oczekiwań co do jej treści i formy.

Mamy tu dość specyficznego głównego bohat...

Rozwiń

Zwiń

Kiedy sięgam po kolejny tom rozbudowanej fantastyki, w sumie nie wiem czego się spodziewać, bo wydarzyć tu się może wszystko. A co dostaję na pierwszych stronach „Szczurzycy”? Te samą karczmę co na początku 1. tomu - takie bezpieczne czytelniczo miejsce i nawiązanie, które pozwala nam się ugościć w tym fantastycznym świecie na nowo.

Ale 2. tom przynosi też trochę zmian. Przede wszystkim zmianę mojego nastawienia do Sheili. Dalej ma głupie pomysły, ale widać że jest bardziej dojrzała no i zaczyna mi się podobać wątek romantyczny - o to byście mnie nie posądzili, ale serio tu jestem jego fanką! Jest tu też dużo polityki, retrospekcji tłumaczących wydarzenia aktualne, wątek wtajemniczania się w historię Kazamatów i jej klątwy, wątek magiczny, jest iście kobieca walka o swoje prawa, wychodzenie z traumy. Były momenty, kiedy zostałam wyprowadzona na manowce, bo wszystko wskazywało na to, że jeden z bohaterów został zabity (okropne to było, ale chapeau bas bo dałam się nabrać, czyli emocje zagrały i bałam się, że rzeczywiście któryś z głównych bohaterów umrze 👀) Chyba nie powiem nic więcej, żeby nie spojlerować.

Świat wykreowany podobał mi się już za 1. razem, a jest tylko lepiej. Autorka ma tak świetne pióro, dialogi są tak naturalne i jest tu tyle żartu, że płynęłam przez tą książkę jak opętana. A zakończenie zbiło mnie z tropu totalnie…

Dowiedziałam się, że saga będzie miała 5 tomów. Nie mogę się doczekać, aż je wszystkie będę miała w swoich łapkach! Ten tom podobał mi się bardziej niż poprzedni. I niezmiernie cieszę się, że mogłam objąć patronatem tak świetną fantastykę, która spokojnie mogłaby stać na jednej półce w księgarni chociażby z Wojnami Makowymi, biorąc pod uwagę, że to też jest debiut.

Kiedy sięgam po kolejny tom rozbudowanej fantastyki, w sumie nie wiem czego się spodziewać, bo wydarzyć tu się może wszystko. A co dostaję na pierwszych stronach „Szczurzycy”? Te samą karczmę co na początku 1. tomu - takie bezpieczne czytelniczo miejsce i nawiązanie, które pozwala nam się ...

Rozwiń

Zwiń

Smoki to część fantastyki, którą lubię chyba najbardziej. Na drugim miejscu jest świat, który przypomina mi średniowiecze - wtedy dużo łatwiej mi śledzić historię bohaterów i innych nadprzyrodzonych stworzeń. Obie te rzeczy znalazłam w książce, której trochę się bałam. Bałam się tego, że będzie to typowa młodzieżówka z rozwiniętym do granic możliwości wątkiem romantycznym, którego w książkach nie szukam. A co znalazłam?

Opowieść o bezgranicznej miłości siostrzanej, o poświęceniu, ale też o tym, że trzeba czasem siebie postawić na pierwszym miejscu, a to sprawi że rzeczy przybiorą zupełnie inny obrót, niż nam się wydaje - często pozytywny. Książka do połknięcia na raz, świetnie skonstruowani bohaterowie, prosty fantastyczny świat, wciągająca historia. Genialna akcja, która sprawia, że nie chce się tej książki odkładać i trzeba jak najszybciej poznać zakończenie (i filmową adaptację na Netflixie).

Nie będzie to polecajka dla czytelników szukających high fantasy, ale gdy szukacie magii, smoków i przygody to sięgajcie!

Smoki to część fantastyki, którą lubię chyba najbardziej. Na drugim miejscu jest świat, który przypomina mi średniowiecze - wtedy dużo łatwiej mi śledzić historię bohaterów i innych nadprzyrodzonych stworzeń. Obie te rzeczy znalazłam w książce, której trochę się bałam. Bałam się tego, że b...

Rozwiń

Zwiń

„Karaibska odyseję” przeczytałam zaraz po „Karaibskiej krucjacie” i powiem Wam, rozumiem już ludzi którzy czytają wszystkie tomy z danej serii pod rząd. Jak jakiś świat się spodoba, to fajnie zostać w nim na trochę dłużej, a tak było właśnie w tym przypadku.

Dalszy ciąg przygód Williama O’Connora ma w sobie trochę więcej fantastyki, ale dalej przeważają tu akcja, bitwy morskie, dziewicze wyspy i morskie fale. Wciągnęły mnie te fale bez reszty, ale nie topiłam się w nich, tylko swobodnie i z prądem płynęłam.

I powtórzę się też, że świetnie wykreowani bohaterowie to podstawa powieści. Tutaj widać jak tęsknią, jak się zmieniają, widać ich zalety, wady i słabości.

Co się będę rozgadywać, kolejna świetna część, natomiast z tego co widziałam na lubimyczytac.pl między poprzednim, a tym tomem jest jeszcze jeden, który pewnie przeczytany przeze mnie (i wydany w nowej oprawie) wcześniej wiele by wniósł w historię, bo ciekawa byłam co się stało, że William nagle został plantatorem 😅 Ale cóż, przeczytam na koniec i myślę, że też będzie ok. Po przeczytaniu drugiego tomu przyszło mi na myśl, że fajnie byłoby dodać słowniczek wyrazów związanych z żeglarstwem, bo jest tam tego mnóstwo, ale w sumie research internetowy też daje radę 😉

Myślę że ta seria najlepiej sprawdzi się u kogoś, kto chce rozpocząć przygodę z fantastyką, bo jest to prosty, a zarazem wciągający świat. Polecam!

„Karaibska odyseję” przeczytałam zaraz po „Karaibskiej krucjacie” i powiem Wam, rozumiem już ludzi którzy czytają wszystkie tomy z danej serii pod rząd. Jak jakiś świat się spodoba, to fajnie zostać w nim na trochę dłużej, a tak było właśnie w tym przypadku.

Dalszy ciąg przygód Williama O...

Rozwiń

Zwiń