Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ja nie wiem.. No sama nie wiem. Książka wydała mi sie nudna. Mało zaskakująca.. banalna.. nie wiem. Chyba nie bawią mnie takie historie o super fajnych kobietach i złych facetach. Zakończyła czytanie takich książek w okresie buntu. No i argument śmierci Katie kompletnie do mnie nie przemawia. Nie widzę tego. Nawet nie potrafię się wyslowic po tej książce. Osobiście nie polecam. Chyba nie znam takiej grupy osob, której mogłabym ja polecić.. nie wiem..

Ja nie wiem.. No sama nie wiem. Książka wydała mi sie nudna. Mało zaskakująca.. banalna.. nie wiem. Chyba nie bawią mnie takie historie o super fajnych kobietach i złych facetach. Zakończyła czytanie takich książek w okresie buntu. No i argument śmierci Katie kompletnie do mnie nie przemawia. Nie widzę tego. Nawet nie potrafię się wyslowic po tej książce. Osobiście nie...

Super książka! Długa, przyjemna i złota. Ta książka jak i "kobiety z czerwonych bagien" są dowodem na to, że "Magnolia" powinna zamknąć się w trzech częściach. Nie dlatego że jest słaba ale właśnie dlatego że jest dobra i kolejne części mogą to zniszczyć a Złoty sen udowodnił mi że nie mogę płakać za uroczym miejscem w Bieszczadach kiedy kochana autorka jeszcze tyle pięknych miejsc może mi przedstawić.

Super książka! Długa, przyjemna i złota. Ta książka jak i "kobiety z czerwonych bagien" są dowodem na to, że "Magnolia" powinna zamknąć się w trzech częściach. Nie dlatego że jest słaba ale właśnie dlatego że jest dobra i kolejne części mogą to zniszczyć a Złoty sen udowodnił mi że nie mogę płakać za uroczym miejscem w Bieszczadach kiedy kochana autorka jeszcze tyle...

Dla mnie trudna i brutalna. Nie było ani jednego momentu zapomnienia w tej książce. Wszystko było bardzo rzeczywiste. Główne bohaterki bez "wyrazu" czyli pozbawione pasji, czy jakiegoś wewnętrznego czaru. Pozbawione czgokolwiek. Zimne, smutne, prawdziwe kobiety. DLatego nie jest moją ulubioną książką Pani Grażyny. Bardzo ciężko mi się ją czytało.Zrozumiałam "co poeta miał na myśli" więc uważam ją za dobrą książkę, jednak po prostu się w niej nie odnalazłam.

Dla mnie trudna i brutalna. Nie było ani jednego momentu zapomnienia w tej książce. Wszystko było bardzo rzeczywiste. Główne bohaterki bez "wyrazu" czyli pozbawione pasji, czy jakiegoś wewnętrznego czaru. Pozbawione czgokolwiek. Zimne, smutne, prawdziwe kobiety. DLatego nie jest moją ulubioną książką Pani Grażyny. Bardzo ciężko mi się ją czytało.Zrozumiałam "co poeta...