Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Adam Fowley i jego załoga podbili moje serce!

Pierwsza książkę Cary Hunter dostałam od współpracowników na urodziny. Zajrzałam wtedy z ciekawości, bo akurat nie mogłam się zdecydować, co czytać. A teraz zapragnęłam przeczytać inne książki. Tak trafiła do mnie ta książka.

"Kto chce ich śmierci?" No właśnie. Powieść zaczyna się od tragicznego pożaru w ekskluzywnej dzielnicy Londynu, w wielkim domu. Strażakom udaje się wynieść z niego dwóch chłopców. Jeden nie przeżył, drugi w stanie ciężkim jedzie do szpitala.

Tu właśnie wkracza A. Fowley i jego drużyna - Gislinhham, Quinn, Somer i Everett oraz Asante. Dawno tak nie polubiłam tyle postaci w książce. Szalenie podoba mi sie, jak autorka wykreowała każda z tych postaci. Każde z nich ma ważna pracę, obowiązki, są świetni w swoim fachu, ale przede wszystkim są też ludźmi z problemami i uczuciami. To czyni książkę ciekawa i wzmaga tylko głód następnej.
Zazwyczaj nie lubię czytać serii, ale książki Cary Hunter (oraz Mike`a Omera) wciągnęły mnie w swój swiat.

Gorąco polecam twórczość Cary Hunter - dla akcji i dla bohaterów.

Adam Fowley i jego załoga podbili moje serce!

Pierwsza książkę Cary Hunter dostałam od współpracowników na urodziny. Zajrzałam wtedy z ciekawości, bo akurat nie mogłam się zdecydować, co czytać. A teraz zapragnęłam przeczytać inne książki. Tak trafiła do mnie ta książka.

"Kto chce ich śmierci?" No właśnie. Powieść zaczyna się od tragicznego pożaru w ekskluzywnej...

Podzielam opinię, że nie jest to kryminał. Raczej dramat obyczajowy, taki trzymający w napięciu. Co nie zmienia faktu, że wielbiciel kryminałów może czasem przeczytać i taką książkę. Coś w niej jest.

Podzielam opinię, że nie jest to kryminał. Raczej dramat obyczajowy, taki trzymający w napięciu. Co nie zmienia faktu, że wielbiciel kryminałów może czasem przeczytać i taką książkę. Coś w niej jest.

Lubię serię z Czarnej Owcy - "thrillery psychologiczne". I lubię twórczość S. K. tremayne'a. Z tych powodów sięgnęłam po "Asystentkę". A właściwie - z tych powodów najpierw ja zakupiłam.

Szczerze, na początku czytanie tej książki odłożyłam na później, gdyż nie jestem fanką sztucznej inteligencji w książkach.
W końcu jednak przyszedł czas na "Asystentkę".

Wiedziałam, że przez pierwsze strony trzeba będzie przebrnąć, by dostać się do środka historii, by się w nią wkręcić. Więc się wkrecilam. W historie Jo Ferguson.

Jo to dziennikarka, freelancera i rozwódka. Jak to bywa w brytyjskich kryminałach, jest kobieta w trudnym położeniu. Krucho u niej z kasą, pomieszkuje u przyjaciółki, bo na własne lokum nie ma środków. Jest też samotna, gdyż jej przyjaciele zajęci są praca. Jo towarzyszą głównie elektroniczni asystenci. I to oni zamieniają jej życie w istne piekło.

Książka rzuca nas w wir tajemnic, zaskakujących zwrotów akcji i ciekawych relacji międzyludzkich.
Ostatnio rzadko dorzucam do oceny książek opinie, ale ta mnie tak ujęła, że chciałam podzielić się wrażeniami po przeczytaniu lektury.

W momencie, gdy już się wdrożyłam w akcje, wkrecilam w życie bohaterów, poznałam ich - nie mogłam oderwać się od książki. Nic tu nie jest czarno-białe. Każdy bohater ma coś na sumieniu, każdy zmaga się z jakimiś problemami, tajemnicami. Jo, jej były maz, przyjaciółka, u której mieszka, znajomi...
W trakcie lektury razem z główna bohaterka pogrążamy się w niemal szalenstwie, w którą wpędzają Josephine elektroniczni asystenci umieszczeni w całym mieszkaniu. Opisy są niemal upiorne.

Dodatkowym atutem są opisy zaśnieżonego Londynu, zimnego i często odwiedzanego po zmierzchu. Czytając to właśnie zima, mamy wrażenie, że sami jesteśmy w stolicy Anglii.

Z czystym sumieniem polecam te książkę każdemu spragnionemu akcji czytelnikowi. To historia z duszą, pomimo obecności tak dużej ilości elektroniki i sztucznej inteligencji.

Lubię serię z Czarnej Owcy - "thrillery psychologiczne". I lubię twórczość S. K. tremayne'a. Z tych powodów sięgnęłam po "Asystentkę". A właściwie - z tych powodów najpierw ja zakupiłam.

Szczerze, na początku czytanie tej książki odłożyłam na później, gdyż nie jestem fanką sztucznej inteligencji w książkach.
W końcu jednak przyszedł czas na "Asystentkę".

Wiedziałam, że...