Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dawno nie czytałam tak nudnej książki. Napompowana słowami dla objętości. Szkoda czasu i drewna.

Dawno nie czytałam tak nudnej książki. Napompowana słowami dla objętości. Szkoda czasu i drewna.

Przeczytałam „Picie w zachwycie” na wdechu. Szybko, bo jest napisana płynnie, nie ma w niej zgrzytów i wszystko się zazębia, dlatego przyjemnie się czyta. Jednak chcę zwrócić uwagę na coś co być może będzie „JEJ PRZEKLEŃSTWEM”. W dużym skrócie pisząc, temat w niej poruszony dotyczy alkoholu, więc znaczna część czytelników nie kupi jej, a jak już kupi to przeczyta po kryjomu, żeby nie być identyfikowanym z tym problemem. Wiem, że to infantylne myślenie, ale jestem przekonana, że tak będzie.
Dam za przykład książkę i jej ekranizację „Najlepszy”. Problem moim zdaniem cięższy, bo dotyczy heroiny. Zresztą problem jakby niedzisiejszy, bo heroina w kompocie przeminęła, a zastąpiły ją inne narkotyki, więc z zasady sprawa jakby bardziej przegrana, ale zauważcie jaki zabieg zastosowali marketingowcy. Po pierwsze tytuł kojarzy się pozytywnie, bo ze zwycięzcą, wygraną, do tego na okładce i kinowych plakatach mamy ładną buzię znanego aktora Jakuba Gierszała… No i sukces gotowy. Oczywiście nie ujmując niczego treści, ponieważ ta moim zdaniem jest ciekawa. Wygrzebanie się z takiego nałogu i zdobycie przez Jerzego Górskiego m.in. tytułu mistrza świata w triathlonowych zawodach Double Ironman w Stanach Zjednoczonych to sukces olbrzymi.
Natomiast „Picie w zachwycie” po pierwsze tytuł źle się kojarzy- mimo że jest trafiony no i okładka również źle się kojarzy, bo z kimś przegranym, mimo że jest ŚWIETNA.
Alkohol, to niewątpliwie temat na każdy czas i dotykający wielu, więc książka powinna mieć wzięcie, jak będzie czas pokaże… Oby moje prognozy, że będzie to książka „wyklęta” nie sprawdziły się, bo moim zdaniem to znakomita pozycja w tym temacie. Dojrzały styl, bogate słowo, synchronizacja i płynność. Nie czuć w jej treści naciągania ani plastiku. Moim zdaniem tematycznie to najlepsza pozycja jaką do tej pory czytałam. Majstersztyk każdemu polecam!

Przeczytałam „Picie w zachwycie” na wdechu. Szybko, bo jest napisana płynnie, nie ma w niej zgrzytów i wszystko się zazębia, dlatego przyjemnie się czyta. Jednak chcę zwrócić uwagę na coś co być może będzie „JEJ PRZEKLEŃSTWEM”. W dużym skrócie pisząc, temat w niej poruszony dotyczy alkoholu, więc znaczna część czytelników nie kupi jej, a jak już kupi to przeczyta po...

Po przeczytaniu powieści Pawła Cwynara pt. ,,Wysłuchaj mnie, proszę”. Jestem pełna podziwu dla lekkości narracji, która niejednokrotnie mimo podejmowania trudnych tematów nie (spowalniała czytania).
Ujęło mnie to jak autor aksamitnie delikatnie poruszał kwestie głębokiego ludzkiego bólu. A zaraz potem niezauważalną woltą zdarzeń potrafił mnie rozweselić i podnieść na duchu.
Były momenty gdzie głęboko się wzruszałam współodczuwając cierpnie Szymona głównego bohatera jednak późniejszy bieg wydarzeń wyrywał mnie z tej apatii wlewając w me serce radość i nadzieję, której z utęsknieniem wypatrywałam.
Podsumowując - powieść ta przysporzyła mi wiele głębokich emocji, biorąc pod uwagę, że była oparta na faktach. Dodatkowo pobudzała wciąż łakomą obrazów wyobraźnię. Pełne i wyczerpujące opisy pomagały zaspokoić tą ciekawość, jednak ich selektywność pozostawiała niedomówienia tam gdzie moja wyobraźnia tego potrzebowała.
mk.

Po przeczytaniu powieści Pawła Cwynara pt. ,,Wysłuchaj mnie, proszę”. Jestem pełna podziwu dla lekkości narracji, która niejednokrotnie mimo podejmowania trudnych tematów nie (spowalniała czytania).
Ujęło mnie to jak autor aksamitnie delikatnie poruszał kwestie głębokiego ludzkiego bólu. A zaraz potem niezauważalną woltą zdarzeń potrafił mnie rozweselić i podnieść na...