Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jestem niepoprawną wielbicielką książek Marininy - coś mnie w tych książkach bardzo pociąga, są jakieś inne... Przeczytałam już zdecydowaną większość z nich. Jednak "Jasne oblicze śmierci" nie do końca mnie przekonało do siebie. Czyta się jak zawsze świetnie ale nie kupuję tego zakończenia. Podobnie jak w "Złowrogiej pętli" zakończenie pojawia się zbyt szybko, zbyt prosto...

Jestem niepoprawną wielbicielką książek Marininy - coś mnie w tych książkach bardzo pociąga, są jakieś inne... Przeczytałam już zdecydowaną większość z nich. Jednak "Jasne oblicze śmierci" nie do końca mnie przekonało do siebie. Czyta się jak zawsze świetnie ale nie kupuję tego zakończenia. Podobnie jak w "Złowrogiej pętli" zakończenie pojawia się zbyt szybko, zbyt...

Dlaczego z takim ociąganiem sięgałam po książki Puzyńskiej...? Nie miałam racji. Warto! Właśnie skończyłam czytać drugą książkę jej autorstwa - "Trzydziestą pierwszą" i zaraz sięgnę po następną! Pal licho sen ;)
Intryga, jak poprzednio wciąga, tematyka nieco inna - sekty. Przeszłość miesza się z teraźniejszością. Napięcie rośnie. No i nie było nie lubianej przeze mnie bohaterki... ;)

Dlaczego z takim ociąganiem sięgałam po książki Puzyńskiej...? Nie miałam racji. Warto! Właśnie skończyłam czytać drugą książkę jej autorstwa - "Trzydziestą pierwszą" i zaraz sięgnę po następną! Pal licho sen ;)
Intryga, jak poprzednio wciąga, tematyka nieco inna - sekty. Przeszłość miesza się z teraźniejszością. Napięcie rośnie. No i nie było nie lubianej przeze mnie...

Po książkę K. Puzyńskiej sięgałam z ociąganiem, bałam się, że może być zbyt "sielsko" albo przeciwnie - za dużo problemów wsi polskiej, problematyki społecznej, itp. I to wszystko rzeczywiście było a jednak książka podobała mi się, wciąga; intryga jest bardzo dobra, bohaterowie przekonujący. Nie polubiłam co prawda jednej z głównych bohaterek - Weroniki - kobiety niepracującej, która poza spacerami z psem nie ma innych obowiązków. Mimo wszystko na pewno sięgnę po kolejną książkę tej autorki.

Po książkę K. Puzyńskiej sięgałam z ociąganiem, bałam się, że może być zbyt "sielsko" albo przeciwnie - za dużo problemów wsi polskiej, problematyki społecznej, itp. I to wszystko rzeczywiście było a jednak książka podobała mi się, wciąga; intryga jest bardzo dobra, bohaterowie przekonujący. Nie polubiłam co prawda jednej z głównych bohaterek - Weroniki - kobiety...